نوشته‌ها

کمپانی لسپورتیوا

نویسنده: مسعود فرح بخش

برترین کفش های کوهنوردی دنیا کجا تولید می شود؟

آشنایی با کمپانی لسپورتیوا Lasportiva

در سال 1928 “نارسیسیو دلادیو” تولیدی کوچکی در ایتالیا بنیان نهاد که بعد ها به بزرگ ترین و معروف ترین و به گفته بسیاری از کوهنوردان محبوب ترین کمپانی تولید کفش کوه بدل شد. در ابتدا این تولیدی کوچک اقدام به تولید کفش و چکمه مخصوص برای کشاورزان می کرد. با آغاز جنگ جهانی دوم این تولیدی اقدام به تهیه کفش های مخصوص کوهستان برای سربازهای ایتالیایی کرد.

بعد از اتمام جنگ سفارش های شرکت بیش از گذشته و تولیدی بزرگتر شد. کفش های تولیدی دلادیو در آن زمان با نام “Calzoleria Sportiva” وارد بازار می شد.

اما در دهه 50 و زمانی که فرانچسکو پسر نارسیسیو سکان هدایت تولیدی را به دست گرفت، به طور خاص و گسترده این تولیدی اقدام به تولید کفش کوهنوردی و اسکی کرد. با به دست گرفتن بخش عمده ای از بازار و بزرگ شدن تولیدی، فرانچسکو اقدام به تغییر نام کمپانی کرد و اینجا بود که کمپانی “Lasportiva” به شکل امروزی متولد شد. هم اینک کمپانی لسپورتیوا در شهر “زیانو” در شمال شرق ایتالیا قرار دارد.

کمپانی لسپورتیوا اقدام به تولید کفش کوهنوردی برای استفاده های مختلف از کوهپیایه های کم ارتفاع تا قلل مرتفع هیمالیا و همینطور کفش سنگ نوردی می کند. لسپورتیوا امروزه در بین کوهنوردان از مقبولیت و محبوبیت بالایی برخوردار می باشد.

امروزه کفش های تولیدی لسپورتیوا گران ترین و به گفته بسیاری از کوهنوردان با کیفیت ترین کفش های موجود در بازار می باشند.

 

وبسایت کمپانی لسپورتیوا

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است

قله درفک از جبهه غربی روستای شیرکوه

نویسنده: مسعود فرح بخش

درفک که در گویش گیلکی «آشیانه عقاب» یا به معنای بهتر آشیانه دال(پرنده لاشخور بزرگ و با ابهت که شبیه به عقاب می باشد) معنا می‌دهد، کوهی است منفرد از رشته‌کوه البرز غربی که در عین کم‌بودن ارتفاع، یکی از جذاب‌ترین کوه‌ها برای صعودکنندگان به حساب می‌آید.

در کوهنوردی امروز جاذبه کوه ها مختص به ارتفاع آنها نمی باشد بلکه مواردی بسیاری را شامل می شود.

قله درفک علی رغم ارتفاع نه چندان زیاد(2714 متر بر اساس عدد روی جی پی اس) دارای جاذبه های فراوان می باشد.

صعود به درفک از مسیر غربی جز برنامه های سنگین کوهنوردی به حساب می آید.ارتفاع مبدا صعود در حدود 400 متر می باشد . برای رسیدن به قله می بایست بیش از 2300 متر ارتفاع گرفت(در صعود به دماوند از مسیر جنوبی 2500 متر ارتفاع می گیریم)

گذراز جنگل های انبوه و بکر هیرکانی جاذبه دیگر درفک می باشد.

ییلاق های زیبای لارنه و جیرانی و چشمه های گوارای آب جاذبه بی نظیر در کوه درفک هستند.

وجود دهانه بزرگ آتشفشانی و منحصربه‌فرد این کوه که به دلیل وسعت و متناسب بودن، محل نگهداری احشام در فصل تابستان است.

وجود غار یخی (برفی) قله که منبع آبرسانی احشام و آشامیدن ییلاق‌نشینان و خوش‌نشینان منطقه می‌باشد این غار درتمام طول سال دارای یخ و برف می باشد.

صعود به قله در فک از مسیر غربی برنامه ای است که هر کوهنوردی می بایست حداقل یکبار آنرا تجربه کند تا حس کوهنوردی ، جنگل نوردی ، طبیعت گردی و غارنوردی را به طور یکجا ارضا کند.

در این برنامه سه روزه بیش از 40 کیلومتر در حدود 25 ساعت کوهنوردی سنگین کردیم . در روز اول از لارنه تا قله تنها تیم حاضر در منطقه بودیم که در شرایط دشوار بارندگی همراه با مه سنگین داخل جنگل به مسیر خود ادامه دادیم. تمام بار 3 روز را خودمان حمل و از دادن بار به قاطر خودداری کردیم.تمامی زباله ها را به پایین انتقال دادیم.

صعود به درفک از مسیر غربی بدون راهنمای محلی مجرب و یا بدون جی پی اس به شرط آشنایی کامل کار با آن بسیار دشوار می باشد.

در صورت سفر به منطقه برای چوپان های بالا دست با بردن قرص های پا درد و کمر درد و سایر داروهای معمولی آنها را خوشحال کنید

عکس ها از مسعود فرح بخش

11113785_795777093851518_371306451348876389_n

11224693_795765783852649_8354580153512226833_n(1)

11295873_795773730518521_771766276559743022_n

11159990_795777780518116_9008057521367758498_n(1)

11224714_795775223851705_6589147467506255115_n(1)

11196220_795775927184968_5644043446352012666_n

غار یخی در ییلاق زیر قله

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است

قله خلنو

نویسنده: مسعود فرح بخش

قله خلنو به ارتفاع 4380 متر (بر اساس عدد روی جی پی اس) یکی از زیبا ترین و سر سخت ترین قلل البرز مرکزی می باشد.
برای رسیدن به پای کوه باید از تهران به سمت فشم و از آنجا به سمت روستای لالان(لالون) رفت.ارتفاع مبدا 2500 متر و ارتفاع مقصد 4380 متر می باشد.
خلنو دارای جذابیت های بسیار زیادی می باشد که آنرا از سایر قلل ایران متمایز می کند:
تنگ لالون در ابتدای مسیر صعود از دیدنی های این کوه می باشد. در تنگ لالون باید چند بار از روی رودخانه لالون عبور کرد. بافت صخره ای کوه هم بسیار زیبا و دیدنی می باشد.
مسیر صعود خلنو از ابتدا تا ارتفاع حدود 3600 متری پر از چشمه های آب ، رودخانه ، برفآب و آبشار می باشد که از این نظر در بین بسیاری از کوه های ایران منحصر به فرد می باشد.
وجود چشمه ی زیبای تلخاب در مسیر صعود جذابیتی منحصر بفرد می باشد. چشمه ی تلخاب دارای آب گاز دار با طعم تلخ می باشد . آب خنک این چشمه که از بستر کوه با فشار بیرون می زند بستر اطراف این چشمه را متمایل به رنگ قرمز کرده.
آبشار زیبای لالون در ارتفاع 3400 متری به لحاظ ارتفاع قرار گیری آن از آبشار های مرتفع ایران می باشد.
تیغه های فنی و با ابهت ژاندارک در مسیر صعود جذابیتی خاص برای خلنو می باشد. برای عبوراز این تیغه ها که در ارتفاع 4200 متری قرار دارند باید یک پا را در یک سمت کوه و پای دیگر را در سمت مقابل گذاشت و به اصطلاح خر سواری کرد. (روی صخره های سوار شد) عبور از تیغه های ژاندارک و جدال با سنگ و صخره در ارتفاع بالای 4000 متر باعث پمپاژ آدرنالین در بدن می شود.
نمای زیبای دریاچه خرس چال و دره ی زیبای وارنگرود از روی قله ویژگی دیگر این کوه می باشد.
از روی قله تمامی قلل مهم البرز مرکزی به خوبی نمایان هستند. از دماوند تا علم کوه و توچال تا آزاد کوه و هیمنطور بسیاری از قلل مرتفع و مهم دیگر
قله خلنو یکی از سرسخت ترین قله های البرز می باشد. برای رسیدن به قله نیاز به حدود 14 کیلومتر کوهنوردی در مسیر رفت و همین مقدار برای برگشت است . حدود 2100 متر به صورت عمودی صعود می شود.
تمامی این ویژگی ها سبب شده تا خلنو یکی از زیباترین کوه های ایران باشد.

 

عکس از مسعود فرح بخش

 

11707551_823071691122058_1199177349357126352_n

4380 متر ارتفاع ثبت شده قله خلنو بزرگ

 

11700840_823076414454919_8638963955611977110_n

چشمه تلخاب در مسیر قله

 

11160671_823073697788524_7503604790049443602_n

آبشار لالون در ارتفاع 3400 متری

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است

اولین صعودهای دماوند

نویسنده: مسعود فرح بخش

10339770_610890629006833_60442386461351937_n

قله دماوند از دشت آزو ، عکس از مسعود فرح بخش

آیا تاریخچه صعود به دماوند را می دانید؟
دماوند بلندترین کوه ایران همواره در فصول مختلف مورد توجه کوهنوردان می باشد و هرسال صعود های بسیاری بر روی آن انجام می شود. اما تاریخچه صعود به دماوند مربوط به چه زمانیست و اولین ها بر روی دماوند چه کسانی بودند؟بسیاری از ما می دانیم اولین صعود بر روی اورست توسط چه کسی انجام شد ، اما آیا می دانیم اولین صعود بر روی دماوند چه زمانی و توسط چه کسی انجام شد؟
یکی از قدیمی ترین تلاش های مستند بر روی دماوند به “ابودلف(Abu Dolaf)” جغرافی دان عرب مربوط می شود که در سال 341 هجری قمری (بیش از هزار سال پیش) بخشی از دماوند را صعود کرد. ابودلف با اینکه به قله نرسید اما طبق گفته های وی چشمه ای بزرگی یافته که در اطراف آن گوگردهای سنگ شده موجود بود.
ناصر خسرو در سفرنامه خود درباره دماوند اینطور نوشته است: گویند بر سر دماوند چاهی است که نوشادر و کبریت (گوگرد) از آن گیرند. صاحب آثار “البلاد و اخبار العباد ” با نقل قولی دست دوم می‌گوید که عدّه‌ای از اهالی آن نواحی می‌گفته‌اند که در طی پنج روز و پنج شب به قلهٔ دماوند رسیده‌اند و قلهٔ آن را مسطح با مساحت صد جریب یافته‌اند گرچه از دور به مخروط می‌ماند.
تمامی این نوشته ها نشان دهنده این موضوع است که ظاهرا اولین صعود های دماوند مربوط به بیش از هزار سال قبل می باشند.
اما در حدود سال های 1793 تا 1798 اولین تلاش های اروپائیان بر روی دماوند انجام شد. “الیوی” یک استاد علوم طبیعی و اهل فرانسه بود که از سوی دولت فرانسه برای انجام ماموریت عازم ایران شد. او در سال 1798 اقدام به صعود دماوند کرد اما او هم موفق نشد خود را به قله برساند. او پس از بالا رفتن از حدود یک سوم کوه به تکه های سنگ های گوگردی برخورد کرده و اینطور نوشته: صخره های وحشتناک بزرگ سیاه آتشفشان به شکل ستون های منظم پنج ضلعی
اما اولین صعود مستند و موفق به کوه دماوند به سال 1837 مربوط می شود.تیلور تامسون اولین شخصی بود که به دماوند صعود کرد و اولین شب مانی بر روی قله را انجام داد.تامپسون از روی قله اقدام به جمع آوری گوگرد کرد ، البته صعود تامپسون با کمک ایرانیان انجام شد.
نخستين صعود مستند ايرانیان به قلۀ دماوند، درسال 1857 ميلادی انجام شد كه تيم سرهنگ محمد صادق‌خان قاجار، ارتفاع قله را 6613 ذرع تعيين كرد.
اولین شب مانی ایرانیان بر روی قله مربوط به گروه گروه ايرانی كربلايی اسدالله در بیش از 130 سال پیش می باشد.
اولین تلاش زمستانی بر روی قله مربوط به “ژاک دمورگان” بود ، دمورگان نیز فرانسوی بود و برای انجام امور باستان شناسی از سوی دولت فرانسه عازم ایران شده بود. وی در زمستان سال 1889 توانست تا ارتفاع 5300 متری صعود کنید. تلاش دمورگان و ارتفاع صعود وی با توجه به تاریخ آن دارای اهمیت بسیار در تاریخ کوهنوردی می باشد.
با توجه به اینکه ظاهرا صعودهای موفق و غیر مستندی در بیش از هزار سال قبل به قله دماوند صورت گرفته این صعود ها از نظر تاریخچه کوهنوردی بسیار حائز اهمیت می باشند و همینطور صعودهایی که بین سال های 1837 تا پایان 1900 بر روی دماوند انجام شده هر یک دارای اهمیت بسیار زیاد می باشند.

800px-Damavand_summit

عکس قله دماوند از ایستگاه فضایی بین المللی ، عکس از ناسا

منابع:

ویکیپدیا ، سایت دماوندکوه ، سایت summitpost

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است

ارتفاع دماوند چقدر است؟

نویسنده:مسعود فرح بخش

دماوند اولین اثر ملی طبیعی ثبت شده در ایران کوهی منحصر به فرد می باشد. این کوه بلندترین کوه ایران ، بلندترین کوه آتشفشانی آسیا و بلندترین کوه مخروطی دنیا می باشد.

اما ارتفاع دقیق این قله چقدر است ؟ اگر کمی انسان نکته سنج و حساسی باشیم در مورد ارتفاع هایی که برای دماوند مطرح می شود حتما دچار ابهام می شویم چرا که با نگاهی به عکس ها ، یادبود ها و حتی بنرهای مربوط به قله به دو و یا چند عدد مختلف برخورد می کنیم.

744 سال قبل از میلاد و در زمان آشوریان از دماوند با نام بیکنی در متون مختلف یاد شده و از آن زمان به بعد این کوه اسطوره ای برای ایرانیان همواره مقدس و مورد توجه بوده. در اوستا ، تورات و بسیاری دیگر از متون تاریخی به نام های مختلف از دماوند یاد شده. ویلیامز جکسن آمریکایی که در قرن نوزدهم میلادی در تهران بود مي‌نویسد:
دماوند در اوستا «هوابرزئیتی» نامیده مي‌شود و قریب 6000 متر از زمین سر برافراشته است. بسیاری از جهانگردان و افراد سرشناس مقیم ایران که از زمان قاجار به بعد وارد ایران شده اند به دماوند و ارتفاع های گوناگونی برای آن ذکر کرده اند از 14000 تا 22000 پا.
نخستين صعود مستند ايرانیان به قلۀ دماوند، درسال 1857 ميلادی انجام شد كه تيم سرهنگ محمد صادق‌ خان قاجار ارتفاع قله را 6613 ذرع تعيين كرد.
اگر منابع قدیمی تر را مطالعه کنید با ارتفاع 5671 متر روبرو می شوید. در سال 1966 میلادی فردی به نام آلن باخ بر اساس تصاویر ماهواره ای ارتفاع قله را 5670 متر اندازه گیری کرد که بعدها یک متر به آن افزوده شد و عدد 5671 متر وارد کتاب های درسی و بسیاری از منابع شد بطوریکه که این عدد در ذهن بسیاری از ایرانیان نقش بست . عددی که همچنان بر روی بسیاری از بنرها و یادبودهای روی قله برای دماوند بزرگ ذکر می شود.

اما سازمان نقشه برداری کشور در سال 1385 در جریان پروژه ای ده روزه و با روش های مختلف اقدام به اندازه گیری ارتفاع دقیق قله کرد و عدد 5609/20(پنج هزار ششصد و نه متر و بیست سانتی متر) که عدد قابل اعتمادی است را برای قله به ثبت رساند و بعد از آن در تمامی منابع ارتفاع 5609 یا 5610 متر عنوان شد که در واقع عدد صحیح ارتفاع دماوند می باشد.
اگر جی پی اس یا ارتفاع سنج شما بر روی قله عددی به غیر از 5610 متر( با خطای مثبت منفی 3 متر) را نشان دهد یعنی دستگاه شما کالیبره نیست که باید اقدام به کالیبره کردن آن کنید.

اختلاف حدود 60 متر که اندازه گیری آلن باخ با اندازه گیری سازمان نقشه برداری ایران دارد ناشی از اشتباه باخ نیست بلکه ناشی از افزایش دقت اندازه گیری و کالیبراسیون دقیق و بهتر دستگاه های اندازه گیری می باشد.

با توجه به اینکه به طور قطع ارتفاع 5671 متر برای دماوند ارتفاعی غلط می باشد اما هم چنان برخی گروه های کوهنوردی از این عدد برای معرفی قله دماوند استفاده می کنند. با توجه به ارتفاع پایین تر دماوند از کوه البروس، ذکر ارتفاع 5671متر(بلند تر از کوه البروس) و در عمل ثبت ارتفاعی حدود 5610 متر(کوتاه تر از البروس) برای کوهنوردان خارجی خوشایند نخواهد بود.

11885766_840920436003850_2831707063022754304_o(1)

ارتفاع ثبت شده روی قله دماوند با استفاده از gps و سیستم گلوناس روسیه و عدد 5610 متر ؛ عکس از مسعود فرح بخش

 

منبع : سازمان نقشه برداری ایران

این لینک مربوط به پروژه اندازه گیری دماوند توسط سازمان نقشه برداری ایران

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است

یرزی کوکوچکا ؛ نابغه ای تکرار نشدنی

نویسنده: مسعود فرح بخش

در 24 مارس سال 1948 در شهر کاتویک در خانواده ی فقیر لهستانی پسری به دنیا آمد که بعدها فصل نوینی در تاریخ کوهنوردی گشود.

“یرزی کوکوچکا” که دوستانش او را یورک(yorek) صدا می کردند بدون شک بهترین کوهنورد تمام تاریخ می باشد. زمانی که او پا به سرزمین ناشناخته ها در هیمالیا و قراقروم گذاشت کوه ها یکی پس از دیگری برای او سر تعظیم فرود آوردند.

کوکوچکا به قدری قدرتمند و نابغه بود که هر کوهی را اراده می کرد از آن بالا می رفت. او نه تنها به صعود از مسیرهای نرمال اعتقادی نداشت بلکه به صعود در فصل عادی نیز اعتقاد نداشت . همه ای اینها از کوکوچکا افسانه ای رقم زد ، افسانه ای که هنوز بعد از سال ها کسی به نزدیکی افتخارات او هم نرسیده است.

بسیاری از کارهایی که او انجام داده برای اولین بار و آخرین بار بوده و قبل و بعد از او هیچ کوهنورد دیگری به فکر انجام آنها هم نرفت.

در 18 سپتامبر 1987 او بعد از رینهولد مسنر دومین شخصی شد که همه قلل هشت هزاری را صعود کرد. همچنین کوکوچکا اولین کوهنوردی می باشد که 4 قله هشت هزار متری را در زمستان صعود کرده است. برخی صعود های او در هشت هزاری ها برای همیشه تاریخ ساز شدند. صعود او به K2 از مسیر جدید که به مسیر لهستانی ها معروف شد هرگز در تاریخ کوهنوردی تکرار نشد و این تنها یکی از کارهای شاخص او بود.

او به جز اورست تمامی قله ها را بدون استفاده از کپسول اکسیژن صعود کرد.

کوکوچکا در لهستان به سختی کار می کرد و تامین هزینه و مخارج صعودهایش بسیار مشکل داشت. او از اینکه مجبور بود سخت کار کند اما رینهولد مسنر بدون هیچ دغدغه مالی مشغول تمریناتش بود و به فتوحاتش ادامه می داد؛ ناراحت بود.

یکی دیگر از کارهای کوکوچکا که او را از سایر کوهنوردان متمایز می کند صعود او به هر 14 قله هشت هزاری در زمان باور نکردنی 7 سال و 11 ماه و 14 روز است.

همینطور کوکوچکا تنها کوهنوردی در دنیا می باشد که توانسه دو قله ی هشت هزاری را در یک فصل و در یک زمستان صعود کند.

حاصل تلاش های کوکوچکا در هیمالیا و قراقروم گشایش 10 مسیر جدید و 4 صعود زمستانی می باشد.

کارنامه پر افتخار کوکوچکا در هشت هزاری ها:

1979 – لوتسه – مسیر نرمال

1980 – اورست – مسیر جدید

1981 – ماکالو – مسیر جدید ، شیوه آلپی ، سولو و انفرادی

1982 – برودپیک – مسیر نرمال – شیوه آلپی

1983 – گاشربروم 2 – مسیر جدید – شیوه آلپی

1983 – گاشربروم 1 – مسیر جدید – شیوه آلپی

1984 – برودپیک – مسیر جدید – تراورس قله شمالی ، مرکزی و قله اصلی – شیوه آلپی

1985 – داهولاگری – مسیر نرمال – صعود زمستانی

1985 – چوآیو – مسیر جدید – صعود زمستانی

1985 – نانگاپاربات – مسیرجدید

1986 – کانچن جونگا – مسیر نرمال – صعود زمستانی

1986 – k2  – مسیر جدید

1986 – ماناسلو – مسیر جدید – شیوه آلپی

1987 – آناپورنا – مسیر نرمال – صعود زمستانی

1987 – شیشاپانگما – مسیر جدید – شیوه آلپی – فرود با اسکی

1988 – آناپورنا – مسیر جدید – شیوه آلپی

c6df93ebbe71ab2ede3a2370be9b3956

c04e20b6a0a5d11c9d4fd974a03c032e

776154

کوه لوتسه تنها کوهی بود که کوکوچکا از مسیر نرمال در فصلی غیر زمستان صعود کرد. بنابراین او تصمیم که شاهکار خودش را کامل کند. در سال 1989 بار دیگر به هیمالیا برگشت و این بار دیواره مخوف جنوبی لوتسه را هدف گرفت.

او در کاتماندو طناب انفرادی 6 میلیمتر دست دومی را از تیم های کوهنوردی که آنجا بودند خریداری کرد. در ارتفاع 8200 متری دیواره جنوبی لوتسه در طول آخر مسیری که در آن روز قصد صعود داشت ، چند متر آخر را با همان طناب انفرادی صعود کرد و ناگهان طناب مستعمل پاره شد.

کوکوچکا چندین متر سقوط کرد و دنیا یکی از بهترین کوهنوردانش را برای همیشه از دست داد تا داستان های او و فتوحاتش مانند افسانه های قدیمی نسل به نسل بین کوهنوردان رد و بدل شود.

 داستان یکی از بهترین کوهنوردان تمام دوران در کوهی که از آن شروع کرده بود ، به پایان رسید.

دیواره جنوبی لوتسه بعد از آن هرگز صعود نشد و شاید هیچ وقت دیگر هم صعود نشود.

800px-Memorial_-_Rafal_Cholda,_Czeslaw_Jakiel_and_Jerzy_Kukuczka

یادبود یرزی کوکوچکا در کمپ اصلی اورست با دورنمایی از کوه لوتسه

جمله ی معروفی از رینهولد مسنر در مورد کوکوچکا وجود دارد:

“درسته که من اولین هستم اما بدون شک تو بهترینی”

شاید در واقعیت مسنر چنین جمله را به کار نبرده باشد اما حتی اگر چنین هم باشد ، بی شک کوکوچکا افسانه ایست تکرار نشدنی و کوهنوردیست بزرگ

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است