نوشته‌ها
ویژگی یک اکوکمپ
نویسنده: مسعود فرح بخش
با توجه به افزایش علم و آگاهی عمومی در جامعه چند سالی است که بحث های حفاظت از محیط زیست نیز در بین عموم مردم مطرح می شود. با گسترش طبیعت گردی یا اکوتوریسم در بین مردم و لزوم ساخت و تجهیز زیر ساخت های گردشگری عبارت توسعه پایدار نیز به ادبیات گردشگری و محیط زیست وارد شده است. عبارت توسعه پایدار اولین بار در دهه 80 میلادی توسط سازمان جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN) مطرح شد؛ توسعه پایدار به عبارت ساده یعنی ایجاد یک تعادل بین توسعه و حفظ محیط زیست.
از این رو چند سال بعد ایده ساخت و ایجاد اکوکمپ ها و اکولوژها به عنوان یکی از راه های رسیدن به توسعه پایدار مطرح شد. اکولوژها اقامت گاه های دائمی کاملا سازگار با محیط زیست هستند که در مناطق طبیعی ایجاد می شوند و اکوکمپ ها نمونه مشابه اکولوژها هستند با این تفاوت که در فصل هایی از سال از منطقه جمع آوری می شوند به عنوان مثال اکوکمپ های کویری باید در فصل تابستان جمع آوری شوند و محیط فرصت بازسازی پیدا کند و اکوکمپ های کوهستانی نیز در فصل زمستان
ایده ایجاد اکوکمپ ها و اکولوژها ایده جدیدی نیست اما نحوه مدیریت و نحوه اجرای این پروژه ها بسیار حائز اهمیت است.
اما یک اکوکمپ چیست و چه ویژگی هایی باید داشته باشد؟
اکوکمپ یک اقامتگاه موقت در مناطق بکر طبیعی است که باید کاملا سازگار با محیط زیست باشد، سازگاری با محیط زیست یک عبارت کیفی و سلیقه ای نیست که هرشخصی با توجه به سلیقه، دانش و آموخته های خود آن را انجام دهد و سپس ادعا کند کاملا سازگار با محیط زیست رفتار کرده است بلکه چهارچوب مشخصی دارد. اکوکمپ ها در دنیا باید تعدادی از استانداردهای بین المللی را دارا باشند برای مثال استاندارد Iso 9000 که یک استاندارد مدیریت کیفیت است، استاندارد Iso 14000 که یک استاندارد مدیریت محیطی است و استاندارد Iso 14001 که یک استاندارد محیط زیستی است. این استانداردها یک چهارچوب فعالیتی مشخص برای یک اکوکمپ ترسیم می کند و عمل به آنها می تواند باعث شود که یک کمپ موقت به یک اکوکمپ سازگار با محیط زیست تبدیل شود. متاسفانه در کشور ما بیشتر گروه ها و ارگان ها زمانی که تصمیم به انجام فعالیت محیط زیستی می گیرند اولین و تنها کاری که انجام می دهند جمع آوری زباله ها است ولی درواقع این اولین، ساده ترین و بدیهی ترین چیزی است که می توان پیاده کرد!
برخی از ویژگی هایی که بر طبق استاندادهای بالا اکوکمپ ها ملزم به رعایت آن هستند عبارتند از:
– طراحی اکوکمپ ها باید به گونه ای باشد که کاملا سازگار با محیط اطراف باشد و کمترین میزان تولید دی اکسید کربن را داشته باشد
– اکوکمپ ها از انرژی های تجدید پذیر استفاده می کنند، انرژی خورشید و انرژی باد از موارد کاملا مناسب برای استفاده هستند، یک اکوکمپ برای تهیه انرژی خود به هیچ وجه از سوخت های نفتی استفاده نمی کند
– اکوکمپ ها به پوشش گیاهی و محیط اطراف آسیبی وارد نمی کنند، عموم اکوکمپ ها دارای مسیرهای گذر مشخص هستند تا کمترین آسیب به خاک و پوشش گیاهی وارد شود
– اکوکمپ ها کاملا منطبق با فضای اطراف هستند و با موادی که همرنگ محیط اطراف هستند برپا می شوند تا کمترین آسیب را به پوشش جانوری اطراف وارد کنند
– اکوکمپ ها بر استفاده از نیروی کار از جوامع محلی تاکید دارند و از این جهت باعث ایجاد اشتغال در جامعه محلی می شوند
– اکوکمپ ها کمترین میزان زباله را باید تولید کنند، ظروف یکبار مصرف در آنها استفاده نمی شود و زباله ها از همان ابتدا تفکیک می شود و سپس وارد چرخه بازیافت می شوند
– اکوکمپ ها از مواد شوینده طبیعی و سازگار با محیط زیست استفاده می کنند، معمولا آب مورد استفاده در اکوکمپ ها بعد از یکبار استفاده مجدد به قصد استفاده های دیگر به چرخه باز می گردد
– اکوکمپ ها از توالت های خشک بهره می برند، فضولات انسانی بعد از هربار دفع توسط خاک اره پوشیده می شوند و مخازن توالت ها بعد از پر شدن از محیط طبیعی خارج می شود و مخازن جدید جایگذاری می شود بنابراین هیچ اکوکمپی فضولات انسانی خود را در طبیعت جا نمی گذارد
و…
بنابراین اگر هر کمپ موقتی این شرایط را دارا بود می تواند نام “اکوکمپ” را یدک بکشد و در غیر این صورت صرفا یک کمپ موقت خواهد بود و نه چیزی بیشتر
عکس بالا: اکوکمپ ماترهورن در سوئیس که سه ماه در سال دایر می شود
“استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام و لینک وبسایت بام ایران مجاز است”
هفت توالتی که باید تجربه کنید
نویسنده: مسعود فرح بخش
وقتی شما اهل طبیعت گردی و ماجراجویی باشید استراحت در یک هتل لوکس و با امکانات احتمالا انتخاب شما نیست، معمولا ماجراجوها ترجیح می دهند شب را در نقاط خاصی بگذرانند و در این بین استفاده از توالت می تواند برای اشخاص حائز اهمیت باشد. در سرتاسر دنیا میلیون ها توالت وجود دارد اما فقط تعداد انگشت شماری از این توالت ها برای افراد اهل سفر و ماجراجویی می تواند جذاب باشد و به یک جاذبه تبدیل شود! در زیر 7 توالت در سرتاسر جهان را معرفی خواهیم که احتمالا تجربه کردن آنها برای همیشه در خاطرتان خواهد ماند
1- کوه های سوئیس همواره مناظر باشکوه کوهستان را به چشم ما نشان می دهند. نقاش معروف جیوانی سگانتینی فردی بود که در این کوه ها ساعت ها وقت صرف نقاشی از مناظر می کرد. کوه موتاس موراگل آخرین نقطه ای بود که سگانتینی در آن نقاشی کرد و بعدها به افتخارش یک توالت و البته کمی بالاتر یک جانپناه به نامش ساخته شد. این توالت یک نمای خیره کننده از کوه های اطراف را به ما می دهد
2- در تمام قاره جنوبگان شاید به اندازه انگشتان دست، توالت موجود نباشد اما این یکی بسیار خاص است، یک توالت در فضای باز در قطب جنوب جایی که میانگین دما در تابستان گرم تر از 30 درجه زیر صفر نمی شود. احتمالا تجربه استفاده از این توالت را هیچ وقت فراموش نخواهید کرد. البته توصیه می کنیم که لباس گرم تری بپوشید
3- در کشور ایسلند و در نزدیکی آتشفشان کرافلا یک دوش و یک توالت در کنار هم و در فضای باز قرار دارد. بعد از توالت در این نقطه و در کنار آتشفشان فعال کرافلا شما می تواند از طریق یک دوش با آب گرم طبیعی حمام کنید!
4- در یک ایستگاه هواشناسی در کوه هایی آلتایی سیبری یکی از ترسناک ترین توالت های دنیا قرار دارد، اگر ترس از ارتفاع دارید هرگز این توالت را توصیه نمی کنیم چرا که توالت در لبه یک پرتگاه واقع شده و فقط توسط چند سنگ ثابت شده است. اگر جرات استفاده از این توالت را داشتید حتما برای همیشه در خاطرتان خواهد ماند.
5- در کوه های کاسکید واشنگتن یکی از زیباترین نماها برای یک توالت در اختیار شماست. با اینکه در این نقطه شما هیچ حریم خصوصی ندارید اما در 360 درجه اطرافتان چندین کوه و رود و آبشار و انواع گیاهان را می توانید ببینید. شاید در این توالت بتوانید ساعت ها وقت صرف کنید
6- توالت توندرا در اطراف روستای اویمیاکون سیبری نیز بسیار خاص است. اویمیاکون سردترین نقطه مسکونی جهان است و این توالت در اطراف روستا به یک جاذبه تبدیل شده است. به علت سرمای زیاد هیچ آبی موجود نیست و به علت یخ زدگی زمین امکان کندن آن وجود ندارد اما قطعا تجربه استفاده از این توالت در سردترین نقطه مسکونی جهان برای همیشه در خاطرتان خواهد ماند
7- کوهنوردان ماهری که به دومین کوه بلند نیوزلند صعود می کنند می توانند در صورت نیاز از این توالت در لبه پرتگاه استفاده کنند. البته افرادی که به این توالت می رسند احتمالا ترس از ارتفاع ندارند اما باید بدانید که زیر پای آنها چندصد متر پرتگاه است
منبع: redbull.com
“استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام و لینک وبسایت لام ایران مجاز است”
خواب راحت ادموند هیلاری
نویسنده: مسعود فرح بخش
سر ادموند هیلاری در تاریخ 29 می 1953 در قالب تیم اکسپدیشن از برترین مردان کوهنورد بریتانیا توانست به همراه تنزینگ نورگای شرپا از نپال به قله اورست، بام دنیا صعود کند. انجام این صعود افتخاری بزرگ برای هیلاری و مردان کوهنورد این اکسپدیشن و تمام مردم بریتانیا بود. ماموریت غیر ممکنی که از سال 1921 توسط جورج مالوری کلید خورد، سرانجام در سال 1953 به موفقیت ختم شد. صعود به قله اورست به عنوان سومین قطب زمین افتخاری بزرگ برای هر انسانی است و سر ادموند هیلاری به خوبی این را می دانست که با این صعود نامش برای همیشه در تاریخ جهان حک شده است. گواه این موضوع خواب راحت ادموند هیلاری در این تصویر در کمپ اصلی و چند روز بعد از صعود است. خوابی که احتمالا بعد از انجام این ماموریت غیر ممکن، شیرین ترین خواب هیلاری بوده است.
در این تصویر که فقط 3 روز بعد رسیدن هیلاری به قله اورست در کمپ اصلی ثبت شده است، ادموند هیلاری(نفر بالا سمت چپ) به همراه چارلز ایوانز(بالا در حال پیپ کشیدن)، جورج باند(نفر عینکی پایین) و مایکل وارد(پایین سمت راست) در تاریخ 2 ژوئن 1953 درون چادر کمپ اصلی در حال گوش دادن به سخنرانی ملکه الیزابت دوم در مراسم تاج گذاری وی هستند.
استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، 5610متر” مجاز است
هتل میلیون ستاره
نویسنده: مسعود فرح بخش
آسمان شب در اغلب کوه ها به دلیل دور بودن از آلودگی نوری شهرها و عدم حضور ابرها در ارتفاعات همواره با ستاره های بی شمار هر چشمی را به خود خیره می کند. دلیل اصلی قرارگیری بزرگ ترین و معروف ترین رصدخانه های دنیا در ارتفاعات نیز همین موضوع است. شاید اصطلاح “هتل میلیون ستاره” را شنیده باشید. این هتل مخصوص کوهنوردان و طبیعت گردانی است که کوله بر دوش به نقاط بکر و کوهستانی سفر می کنند و شب را در چادرشان زیر آسمان میلیون ستاره سپری می کنند. کوهنوردان در طی برنامه کوهنوردی امکان دسترسی به آسمان شب صاف و بدون آلودگی نوری دارند،،آسمان و مناظری که دیگر سالهاست برای خیلی از مردم شهرنشین غریبه و حتی فراموش شده است.
از همین جهت بر کوهنوردان به جهت لذت بردن بیشتر از آسمان شب و شناخت آن و همینطور برای جهت یابی با استفاده از ستارگان، واجب است که کمی در مورد دانش “نجوم” اطلاعات خود را بیشتر کنند تا از این آسمان میلیون ستاره بیشتر لذت ببرند.
برای شروع و برای شناخت آسمان منابع و مقالات متعددی وجود دارد اما شاید یکی از بهترین منابع که به زبانی ساده و گیرا ما را با آسمان بالاسر آشنا می کند، کتاب “نجوم به زبان ساده” نوشته مایر دگانی و ترجمه محمدرضا خواجه پور است. با خواندن این کتاب یا کتب و مقالات مشابه می توانیم بیش از قبل از بودن در این هتل میلیون ستاره لذت ببریم.
عکس: نمایی از مرکز کهکشان راه شیری بر فراز کوه کوک در نیوزلاند، در سمت چپ دو هاله نورانی مشخص است که به ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک معروف اند. این ابرها دو کهکشان در همسایگی کهکشان ما(راه شیری) هستند که به ترتیب 159هزار سال نوری و 199هزار سال نوری با ما فاصله دارند. این دو کهکشان در نیمکره جنوبی زمین قابل مشاهده هستند. نخستین اشاره مکتوب از ابرهای ماژلانی در کتاب صورالکواکب نوشته عبدالرحمن صوفی منجم ایرانی است.
استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است
اولین تلاش بر روی کوهستان وحشی
نویسنده: مسعود فرح بخش
کوه سرسخت و مرتفع k2 دومین قله و به تعبیری مشکل ترین کوه جهان برای کوهنوردان، ملقب به “کوهستان وحشی” در سال 1856 توسط توماس مونت گومری نقشه بردار بریتانیایی نام گذاری شد. وی از فاصله دور با نقشه برداری و کشیدن طرح کوه های منطقه قراقروم، مرتفع ترین قللی را که دید به ترتیب با حرف k که از اول حرف قراقروم اقتباس کرد و با شماره ای آنها را از هم تفکیک کرد.
بدین ترتیب مونت گومری پنج کوه k1 تا k5 را ترسیم کرد. بعدها k1 به ماشربروم، k3 به گاشربروم 4، k4 به گاشربروم 2 و k5 به گاشربروم 1 تغییر نام دادند اما نام k2 هرگز تغییر نکرد البته مردم محلی این غول عظیم را “چگوری” خطاب می کنند.
در سال 1892هیات اعزامی بریتانیا به سرپرستی سر مارتین کانوی موفق شدند اولین بار به پای کوه k2 در منطقه کنکوردیا در محل تلاقی دو یخچال بزرگ بالترو و گادوین آستین برسند.
اما اولین تلاش جدی برای رسیدن به قله در سال 1902 در این غول سنگ و یخی انجام شد.
در این سال عده ای از زبده ترین کوهنوردان بریتانیایی شامل اسکار اکینستن مخترع و خالق کرامپون نوین و تبر یخ، سر آلیستر کراولی، دکتر یاکوت گیلارمود سوئیسی در تلاشی ستودنی طی 68 روز که فقط 8 روز آن کاملا صاف آفتابی بود تا ارتفاع 6525متری کوه از جبهه شمال شرقی بالا رفتند.تلاش آنها با توجه به امکانات ابتدایی آن زمان که حتی از لباس ضد آب برخوردار نبودند بسیار قابل توجه است. آنها بعد از این اکسپدیشن صعود به k2 را چالشی بزرگ نامیدند. از دستاوردهای دیگر این صعود اولین عکس ثبت شده از این هرم یخی توسط دکتر یاکوت گیلارمود است.
عکس: اولین تصویر ثبت شده از کوه k2 در جریان اکسپدیشن 1902
منبع: ویکیپدیا
استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است
یک سال قبل از هیلاری
نویسنده: مسعود فرح بخش
یک سال قبل از صعود موفق ادموند هیلاری و تنزینگ نورگای شرپا به کوه اورست، یعنی در سال 1952 تیمی از کشور سوئیس راهی اورست شد. این اکسپدیشن اگرچه به صعود قله اصلی اورست منجر نشد اما راه را برای صعود تاریخی سال بعد توسط هیلاری و نورگای بسیار هموار کرد.
از اولین اکسپدیشن کوه اورست در سال 1921 توسط جورج مالوری تا صعود این کوه در سال 1953 پانزده اکسپدیشن مختلف بر روی این کوه انجام شد. 31 سال مرزهای تبت بر روی خارجی ها بسته بود و فقط بریتانیایی ها امکان دسترسی به اورست از سمت تبت را داشتند. مرزهای نپال هم که کاملا بر روی همه بسته بود تا اینکه در 1951 سرانجام اولین اکسپدیشن این کوه از سمت نپال انجام شد. در این صعود اریک شیپتون و ادموند هیلاری موفق به عبور از آبشار یخی و یخچال خومبو شدند و با بررسی های صورت گرفته صعود به اورست از سمت نپال را امکان پذیر دانستند.
اما دومین اکسپدیشن از سمت نپال در سال 1952 توسط تیم سوئیس انجام شد. در بهار این سال تیمی به سرپرستی ادوارد ویز دونات سوئیسی به همراه ریموند لمبرت و تنزینگ نورگای شرپا راهی اورست شدند. در جریان این برنامه ریموند لمبرت و تنزینگ نورگای تا ارتفاع 8600 متری صعود کردند. این بالاترین ارتفاعی بود که تا آن زمان انسانی به آن رسیده بود. تنزینگ نورگای با استفاده از تجربه این اکسپدیشن و ادموند هیلاری با استفاده از تجربه سال 1951 سرانجام در سال 1953 از سمت نپال مجدد راهی اورست شدند و توانستند در جریان صعودی تاریخی در شانزدهمین اکسپدیشن اورست، اولین صعود تاریخ این کوه را رقم بزنند.
منبع: ویکیپدیا
استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ؛ 5610متر” مجاز است
لوسی واکر؛ کوهنوردی که در راه آزادی گام برداشت
نویسنده و مترجم: مسعود فرح بخش
لوسی واکر از پیشگامان کوهنوردی زنان و اولین کوهنوردی حرفه ای خانم در کوه های آلپ بود که سال ها به طور مستمر در منظقه آلپ کوهنوردی کرد. او در خط مقدم کوهنوردی زنان بود و در زمانی که حتی مردان باور به صعود های او نداشتند، او با بالا رفتن از قلل سرسخت آلپ در راه آزادی اجتماعی زنان گام برداشت.
لوسی واکر در سال 1836 در کانادا متولد و در زادگاه اصلی اش لیورپول بزرگ شد. لوسی در کودکی به همراه والدینش به کوهپایه های آلپ می رفت و در حالیکه برادر و پدرش به صعود کوه ها می پرداختند، او از تماشای مناظر اطراف لذت می برد. برادر و پدر لوسی از کوهنوردان حرفه ای آن زمان بودند و مشوق اصلی او برای رسیدن به رویایش. لوسی واکر در سال 1858 از دو گذرگاه کوهستان آلپ Theodal و Monte moro عبور کرد و با استفاده از تجربیات این سفر در سال بعد شروع به اولین صعود حرفه ای دوران کوهنوردی اش کرد.
لوسی واکر در سال 1859 با صعود به کوه 3629متری Altes در سوئیس متوجه شد که از این پس بالا رفتن از کوه ها تنها کاریست که می تواند به او آرامش دهد. پدر لوسی به او پیشنهاد که در جریان این صعود از راهنمای کوهستان و دوست دیرینه اش Melchior Anderegg استفاده کند. کوهنوردی لوسی با سرپرستی آندرگ شروع صعودهای جدی تر او بود. بسیاری از صعودهای لوسی واکر در آن زمان از سوی جامعه کوهنوردی مورد قبول واقع نمی شد. مردان کوهنورد بریتانیایی نمی توانستند باور کنند که یک زن چنین با قدرت می تواند به قلل سرسخت آلپ صعود کند. در آن زمان کوهنوردی یک زن و انجام دادن کاری به جز امورات اولیه خانه، امری نبود که برای مردان انگلیسی چندان خوشایند باشد از همین روی اغلب صعودهای لوسی واکر همراه پدر و برادرش و همینطور راهنمای همیشگی کوهستان خانواده واکر، آقای آندرگ انجام شد.
خانم لوسی واکر و به همره پدرش فرانک واکر(نشسته چپ) و سرپرست گروه ملکیور آندرگ(ایستاده وسط)
در سال 1871 لوسی واکر متوجه شد که خانم Meta Brevoort کوهنورد زن امریکایی در حال تدارک برای صعود به قله ماترهورن است. خانم برووت در سال 1869 بر روی ماترهورن تلاش کرد و به دلیل شرایط بد هوا مجبور به بازگشت از ارتفاع 4000 متری شد. بنابراین لوسی واکر تصمیم گرفت که هرچه سریع تر به این رویای دیرینه اش پایان دهد. او به همراه پدر و برادرش در قالب گروهی به سرپرستی آندرگ به عنوان اولین زن و فقط 7 سال بعد از اولین صعود موفق ماترهورن توسط ادوارد ویمپر، موفق به صعود این کوه سرسخت شد. صعود ماترهورن توسط لوسی واکر مانند یک بمب در باشگاه کوهنوردی بریتانیا سر و صدا کرد و سرانجام بعد از این صعود بود که کوهنوردان مرد او را جدی گرفتند! خانم لوسی واکر سرانجام ثابت کرد که یک کوهنورد زن نیز می تواند به کوه های آلپ صعود کند.
خانم لوسی واکر در حین کوهنوردی
از دیگر صعود های خانم واکر اولین صعود موفق کوه بالمهورن و اولین زن صعود کننده به کوه های ایگر و واترهورن است.
لوسی واکر 21 سال به طور حرفه ای در آلپ کوهنوردی کرد و به بیش از 90 قله منطقه صعود کرد. او اولین زنی بود که به بسیاری از این قلل صعود کرد. لوسی واکر بعد از پایان دوران کوهنوردی اش همچنان به کوهپایه های آلپ می رفت و حین قدم زدن و دیدن مناظر کوه هایی که زمانی همه آنها را درنوردیده بود، با دوستان قدیمی اش نیز دیدار می کرد.
با تمام شایستگی و قدرتی که لوسی واکر داشت، هرگز اجازه پیدا نکرد به عضویت باشگاه کوهنوردی بریتانیا درآید و فقط با تاسیس بخش بانوان این باشگاه در مدت کوتاهی به عنوان مدیر باشگاه مشغول به کار شد.
لوسی واکر در سال 1916 و در سن 80 سالگی در منزلش در لیورپول از دنیا رفت.
منابع: