نوشتهها
الیزابت روول؛ کوهنورد سبک آلپی
نویسنده و مترجم: مسعود فرح بخش
الیزابت روول(elisabeth revol) متولد 1980 در فرانسه است. او به دلیل سبک کوهنوردی آلپی در بین جامعه کوهنوردی شناخته شده است. او تنها زنی در جهان است که به شکل انفرادی و بدون استفاده از کپسول اکسیژن به قلل گاشربروم1، گاشربروم2 و برودپیک صعود کرده است. از رکوردهای جالب توجه دیگر که توسط او ثبت شده است فاصله 52 ساعتی صعود به قلل گاشربروم 1 و 2 بدون بازگشت به کمپ اصلی است. الیزابت اولین بار زمانی که 19 سال سن داشت همراه پدر و مادرش با کوهنوردی آشنا شد. در سال 2006 او به همراه تیم ملی کوهنوردی فرانسه به بولیوی سفر کرد و دستاورد این تیم گشایش 5 مسیر در ارتفاعات آند در کشور بولیوی بود. در همان سال او به نپال سفر کرد و مسیری جدید از رخ جنوب شرقی کوه Pharilapcha را گشایش کرد.
اما شاهکارهای کوهنوردی او از سال 2008 شروع شد. او در این سال با سفر به پاکستان در طی فقط 16 روز سه کوه هشت هزار متری برودپیک، گاشربروم 1 و گاشربروم 2 را تنها و بدون استفاده از کپسول اکسیژن صعود کرد. او در سال 2009 به همراه مارتین میناریک تا برج شرقی کوه آناپورنا صعود کرد و شرایط جوی اجازه نداد که به قله اصلی آناپورنا صعود کند. در برگشت مارتین بر اثر سقوط جان خود را از دست داد و پیکرش هرگز پیدا نشد.
الیزابت از سال 2009 تا 2013 تمام فعالیت های کوهنوردی را متوقف کرد و فقط به انجام ورزش های چندگانه پرداخت. از جمله دستاوردهای او در این چند سال قهرمانی اروپا و کسب عنوان پنجم جهان در مسابقات چندگانه در سال 2012 و قهرمانی فرانسه در سال 2013 بود. از سال 2013 پروژه اصلی او در هشت هزاری ها یعنی صعود به قله سرسخت نانگاپاربات در زمستان آغاز می شود. در زمستان 2013 الیزابت روول به همراه کوهنورد ایتالیایی دانیل ناردی در تلاشی برای رسیدن به قله نانگاپاربات تا ارتفاع 6450 متری این کوه صعود می کنند و به دلیل بدی هوا مجبور به بازگشت می شوند. در 17 ژانویه 2016 او به همراه تومک مکیویچ لهستانی به ارتفاع 7800 متری نانگاپاربات می رسند و به دلیل بدی هوا مجبور به بازگشت از 300 متری قله می شوند. این بالاترین ارتفاعی بود که کوهنوردی در بین همه 34 اکسپدیشن زمستانی قبلی بر روی نانگاپاربات به آن رسیده بود.
الیزابت درابتدای سال 2017 و در زمستان بر روی کوه ماناسلو تلاشی ناموفق را انجام داد. در همین سال او به شکل انفرادی و بدون کپسول اکسیژن به کوه لوتسه صعود کرد. در همین سال او موفق به صعود ماکالو نیز شد. او در تلاش انفرادی و بدون کپسول اکسیژن در همین سال بر روی اورست و از مسیر جنوبی از ارتفاع 8500 متر به دلیل دیر شدن زمان صعود مجبور به بازگشت شد.
او در زمستان 2018 مجددا به همراه تومک مکیویچ به نانگاپاربات برگشت. او و تومک حتی بعد از اولین صعود زمستانی نانگاپاربات توسط تیم سه نفره مورو، تکسیکن و سدپارا باز هم میل و علاقه شان را برای رسیدن به قله این کوه حفظ کردند. در جریان تلاش سرانجام الیزابت و تومک مکیویچ موفق به صعود زمستانی قله نانگاپاربات شدند. الیزابت دومین کوهنورد زن دنیاست که موفق به صعود یک هشت هزاری در زمستان شده است. در حین فرود از نانگاپاربات تومک مکیویچ جان خود را از دست داد و الیزابت نیز به دلیل یخ زدگی انگشتان دست و پا به کمک تیم امداد از ارتفاع 6000 متر به پایین بازگشت.
منبع: ویکیپدیا
استفاده از این مطلب فقط با ذکر نام و لینک “بام ایران، 5610متر” مجاز است
رهبرِ جنگجویان یخی ؛ آندری زاوادا
نویسنده: مسعود فرح بخش
در 16 ژوئیه 1928 در خانوده متوسط لهستانی کودکی به دنیا آمد که بعدها کوهنورد، نویسنده، عکاس و سرپرست مهم ترین صعودهای تاریخ کوهنوردی جهان شد. آندری زاوادا در دوران مدرسه به مطالعه فیزیک پرداخت و در رشته فیزیک و ژئو فیزیک مدرک مهندسی را کسب کرد. او حد فاصل سال های 1955 تا 1993 در آکادمی علوم لهستان مشغول به کار بود. زاوادا سرپرستی به معنای واقعی و رهبری کارکشته بود.
در سال 1959 آندری زاوادا اولین صعود زمستانی خط الراس کوهستان تاتراس در مرز اسلواکی و لهستان را در 19 روز با موفقیت انجام داد. کوهستان تاتراس که بلند ترین قله آن 2655 متر ارتفاع دارد مجموعه ای از چند قله و از نقاط مهم کوهنوردی در کشور لهستان است. بسیاری از نوابغ کوهنورد لهستان که بعدها به “جنگجویان یخی” شهره شدند در همین کوهستان کوهنوردی جدی خود را آغاز و رشد کردند. آندری زاوادا برای شناخت توان فنی و بدنی کوهنوردان جوان همیشه از آنها می پرسید که در کوهستان تاتراس چه برنامه هایی انجام دادید تا توان فنی و بدنی آن ها را تخمین بزند.
این مرد سرسخت لهستانی در سال 1959 سرپرست تیم لهستانی برای صعود قله “کنیانگ چش” بود. کنیانگ چش هشتمین کوه مرتفع پاکستان و بیست و یکمین کوه مرتفع دنیا به ارتفاع 7852متر است که در این اکسپدیشن برای نخستین بار صعود شد. آندری زاوادا یکی از صعود کنندگان این کوه بود.
در سال 1973 زاوادا به همراه تادوش پیتروفسکی اولین صعود زمستانی کوه نوشاخ را انجام دادند. این کوه به ارتفاع 7492متر تا آن زمان اولین کوه هفت هزاری و بالاترین ارتفاعی بود که کوهنوردانی در زمستان به قله آن رسیدند.
او در سال 1974 به همراه آندری هنریخ تا ارتفاع 8250 متری کوه لوتسه در زمستان صعود کرد. آنها اولین انسان های تاریخ بودند که موفق به لمس ارتفاع 8000 متر در زمستان شدند.
سال 1980 زاوادا سرپرستی یکی از به یادماندنی ترین اکسپدیشن های تاریخ کوهنوردی جهان را بر عهده داشت. در جریان این صعود کریستف ویلیچکی و لزک سیچی موفق به صعود مرتفع ترین نقطه جهان، قله اورست در زمستان شدند. اورست اولین کوه هشت هزارمتری بود که در زمستان صعود شد.
جنگجویان یخی همچنان به سرپرستی آندری زاوادا به جدال با برف و یخ پرداختند. در سال 1985 او سرپرست اکسپدیشن زمستانی کوه چوآیو بود. در جریان این صعود موفق، کوه چوآیو برای اولین بار در زمستان توسط ماچیچ باربکا و ماچیچ پاویلکوفسکی صعود شد. این صعود تنها صعود یک هشت هزاری در زمستان است که با گشایش مسیر جدید همراه بود.
در سال 1988 سه گانه ی سرپرستی زاوادا در زمستان هشت هزاری ها با سرپرستی اکسپدیشن لوتسه و صعود موفق کریستف ویلیچکی به این کوه، کامل شد.
آندری زاوادا عضو افتخاری آلپاین کلاب بریتانیا و عضو افتخاری GHM فرانسه است. رهبر و سرپرست دوران طلایی کوهنوردی لهستان و جهان در سال 2000 در سن 72 سالگی دیده از جهان فروبست.
منبع: ویکیپدیا
استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است
باشگاه هشت هزاری ها
نویسنده: مسعود فرح بخش
از بین هزاران کوه سرتاسر زمین فقط چهارده تای آنها به هشت هزاری ها معروف هستند. چهارده کوه مستقل زمین که ارتفاعشان از سطح دریا به بیش از 8000 متر میرسد. این کوهها همگی در رشتهکوههای هیمالیا و قراقروم در قارهٔ آسیا قرار دارند.
اولین تلاش بر روی یک کوه هشت هزار متری مربوط به سال 1895 در “نانگاپاربات” بود .
بعد از تلاش های بسیار سرانجام اولین کوه هشت هزار متری که صعود شد “آناپورنا” در سال 1950 بود.
از شروع دهه 50 کوه های سر به فلک کشیده دنیا یکی پس از دیگری در فصول مختلف صعود شدند تا اینکه سرانجام در سال 1986 رینهولد مسنر کوهنورد نامدار ایتالیایی با صعود به قله لوتسه فصل جدیدی در تاریخ کوه های هشت هزار متری باز کرد.
وی در طی زمان 16 سال و سه ماه و 7 روز موفق به صعود تمامی 14 قله بالای هشت هزار متر دنیا شد و نام خود را به عنوان اولین انسانی که تمامی این قلل را صعود کرد در تاریخ کوهنوردی جاودانه ساخت.
درست یکسال بعد از مسنر کوهنوردی جسور و تکرار نشدنی به نام “یرزی کوکوچکا” از لهستان موفق شد در طی فقط در 7سال و 11ماه و 14 روز تمامی این قلل را صعود کند و به عنوان نفر دوم وارد باشگاه هشت هزاری ها شود.
باشگاه هشت هزاری ها در واقع به فهرستی از کوهنوردانی اتلاق می شود که موفق به صعود هر 14 قله هشت هزاری می شوند.
برای اینکه سومین انسان وارد باشگاه هشت هزاری ها شود 9 سال زمان لازم بود تا ارهارد لورتان در سال 1995 بعنوان نفر سوم وارد باشگاه هشت هزاری ها شود.از آن سال تا کنون تقریبا هر سال به لیست باشگاه هشت هزاری ها افزوده می شود.
تعداد افرادی که به قله های مختلف هشت هزار متری صعود کرده اند بیش از سه هزار نفر هستند اما از این سه هزار نفر فقط تعداد بسیار اندکی موفق به صعود هر 14 قله ی بالای هشت هزار متر شدند. این نشان می دهد که صعود به تمامی این 14 قله کاری بس بزرگ و دشوار است.
کمترین زمان رسیدن به باشگاه هشت هزاری ها در اختیار چانگ هو کیم از کره جنوبی در زمان هفت سال و 10 ماه و 6 روز و بیشترین زمان رسیدن به باشگاه هشت هزاری ها متعلق به ماریو پانزری از ایتالیت به مدت 23 سال و 7 ماه و 21 روز است.
در سال 2010 ادورنه پاسابان به عنوان نخستین کوهنورد زن موفق به صعود به هر 14 قلهٔ هشت هزار متری شد.
در زیر برای اولین بار در یک وبسایت فارسی زبان لیست کامل باشگاه هشت هزاری ها را می توانید دانلود کنید:
《فهرست باشگاه هشت هزاری ها – به روز رسانی تا سال 2014(کلیک کنید)》
عکس بالای صفحه: خانم ادورنه پاسبان اولین زن عضو باشگاه هشت هزاری ها در کوه k2
استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است
دماوند ؛ دوازدهمین کوه مستقل دنیا
نویسنده: مسعود فرح بخش
ارتفاع سنجی یکی از بحث های مهم در مباحث علوم مهندسی ، ناوبری و ورزشی است. زمانیکه صحبت از ارتفاع می شود دو فاکتور اصلی را شامل می شود.
ارتفاع مطلق که شامل ارتفاع یک منطقه یا عارضه از سطح آب های آزاد است و ارتفاع نسبی که فاکتوری مهم در کوهنوردی و ورزش های کوهستانی است.
ارتفاع نسبی یا به انگلیسی Prominence کمیتی است که نشان دهنده برجستگی و وجه تمایز یک کوه و قله نسبت به اطراف خود است. تعریف های مختلفی برای اتفاع نسبی و نحوه اندازه گیری آن وجود دارد که هر یک در نهایت به یک عدد واحد می رسند:
- به یال های بین دو قله مجاور، خط الراس گفته می شود. پست ترین نقاط روی خط الراس ها را گردنه یا زین اسبی می گویند. به مرتفع ترین گردنه ی یک قله “گردنه کلیدی” گفته می شود. بر این اساس ارتفاع نسبی یک قله برابر است با اختلاف ارتفاع بین گردنه کلیدی تا قله کوه
- اگر فرض کنیم آب دریا به حدی بالا بیاید که قله مورد نظر کاملا از ارتفاعات اطرافش مستقل شود ، ارتفاع نسبی همان ارتفاع کوه از سطح فرضی آب است. بر اساس این تعریف گردنه کلیدی آخرین نقطه ای است که قبل از تبدیل قله به یک جزیره مستقل به زیر آب خواهد رفت.
- اگر ارتفاع نسبی یک کوه n متر باشد ، برای رسیدن به قله ای دیگر از روی قله مورد نظر ابتدا باید به اندازه n متر ارتفاع کم کرد.
- کوه ها در نقشه های توپوگرافی به شکل مجموعه ای از منحنی های تراز هستند که همدیگر را هرگز قطع نمی کنند. ارتفاع نسبی قله برابر است با اختلاف ارتفاع نوک قله با کم ارتفاع ترین منحنی تراز احاطه کننده این کوه در نقشه توپوگرافی به طوریکه این منحنی تراز قله ی دیگری را احاطه نکرده باشد.
همه تعاریف بالا به یک عدد واحد برای ارتفاع نسبی کوه ها ختم می شوند. در کوهنوردی ارتفاع نسبی فاکتوری مهم برای یک کوه است. هرچه ارتفاع نسبی یک کوه کمتر باشد آن کوه یا یک قله فرعی و یا یک کوه غیر مستقل است و کمتر مورد توجه کوهنوردان قرار می گیرد. همینطور بر عکس ، ارتفاع نسبی بالا برای یک کوه نشان دهنده این است که قله مورد نظر دارای اهمیت صعود است و بعنوان یک برجستگی متمایز و مشخص از فاصله های دور قابل تشخیص و مشاهده است.
طبق قرار داد های بین المللی ارتفاع نسبی کوه اورست بعنوان بلندترین نقطه زمین برابر با ارتفاع مطلق خود یعنی 8848 متر است.
بر اساس تعاریف ارتفاع نسبی قله جنوبی اورست با ارتفاع مطلق 8749 متر برابر با 11 متر است. همینطور ارتفاع نسبی کوه لوتسه چهارمین قله مرتفع دنیا با ارتفاع مطلق 8516 متر برابر با 610 متر است.
کوه k2 با ارتفاع مطلق 8611 متر که دومین کوه مرتفع دنیاست دارای ارتفاع نسبی 4017 متری است که نشان دهنده ی برجسته و متمایز بودن این کوه نسبت به کوه های اطراف خود است.
نکته جالب توجه و دارای اهمیت در فهرست کوه های مرتفع دنیا بر اساس ارتفاع نسبی ، جایگاه دوازدهم دماوند در این فهرست است.
بر اساس تعاریف ارتفاع نسبی کوه 5610 متری دماوند برابر با 4667 متر یعنی بالاتر از کوه های k2 , نانگاپاربات ، کانگجن چونگا و بسیاری از کوه های مرتفع دیگر است که از این نظر نشان دهنده برجستگی توده آتشفشانی دماوند نسبت به زمین های اطراف خود است که دلیل اصلی دیده شدن کوه دماوند از فاصله های بسیار دور نیز همین ارتفاع نسبی بالای دماوند است.
در این فهرست دماوند پس از کوه های اورست ، آکانکاگوآ در آرژانتین ، دنالی در آمریکا ، کلیمانجارو در تانزانیا ، وینسون در قطب جنوب ، البروس در روسیه ، مون بلان در آلپ ، دوازدهمین کوه برجسته و مستقل دنیاست.
منبع:
125 کوه مرتفع دنیا بر اساس ارتفاع نسبی
استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است
هشت هزاری ها
نویسنده و مترجم: مسعود فرح بخش
از بین هزاران کوهی که در سرتاسر کره زمین وجود دارد فقط 14 تای آنها ارتفاعی بالاتر از 8000 متر دارند که به هشت هزاری ها معروفند.
صعود به هر یک از این کوه ها برای کوهنوردان چالش برانگیز است. ارتفاع بالا ، دور افتاده بودن از نقاط شهری ، جدال با سنگ و یخ ، تغییرات ناگهانی آب و هوا فقط بخشی از این چالش ها می باشند.
تمامی این 14 قله در رشته کوه قراقروم و رشته کوه هیمالیا در کشورهای چین ، هندوستان ، تبت ، نپال و پاکستان قرار دارند.
درجه سختی این کوه ها به ارتفاع آنها چندان مربوط نیست بطوریکه اورست مرتفع ترین کوه دنیا و مقام شماره یک رده بندی جز هشت هزاری های آسان قرار می گیرد و آناپورنا دهمین کوه مرتفع دنیا جز کوه های سرسخت می باشد.
اکثریت این 14 قله بین دو کشور مرز مشترک دارند. 9 تای هشت هزاری ها در نپال ، 8 تا در چین و تبت ، 5 تا در پاکستان و تنها یک کوه (کانجن چونگا) در هندوستان می باشند.
از این بین فقط 5 کوه بطور کامل در خاک یک کشور قرار دارند ؛ دائولاگری ، ماناسلو و آناپورنا در نپال ، نانگاپاربات در پاکستان و شیشاپانگا در چین.
اولین تلاش بر روی یک کوه هشت هزاری در سال 1895 در کوه نانگاپاربات انجام شد. در این تلاش آلبرت مومری و نورمن کولی در راه رسیدن به قله کشته شدند.
اولین تلاش موفق بر روی یک هشت هزاری در سال 1950 بود. مائوریس هرزگ و لوئیس لاچنل با صعود به قله آناپورنا در نپال اولین نفراتی بودند که یک کوه هشت هزاری را صعود کردند.
رینهولد مسنر اولین کسی بود که تمامی 14 کوه هشت هزاری را صعود کرد. یکی از چالش های بزرگ کوهنوردی صعود تمامی قله های هشت هزاری می باشد. مسنر در سال 1986 بعنوان نفر اول این چالش بزرگ در دنیای کوهنوردی را مرسوم کرد. تا کنون فقط 34 نفر موفق به صعود همه ی هشت هزاری ها شدند.
فوربا تاشی شرپا با 30 صعود به قله های هشت هزاری دارای رکورد می باشد. 21 صعود فوربا تاشی شرپا مربوط به اورست می باشد.
در ادامه 14 قله هشت هزاری به ترتیب ارتفاع به همراه مهمترین اطلاعات آورده شده است.
اورست
ارتفاع: 8848 متر
کشور: نپال و چین(تبت)
تاریخ اولین صعود: 29 مه 1953
نفرات و ملیت: سر ادموند هیلاری(نیوزلاند) – تنزینگ نورگای(نپال)
اولین صعود زمستانی: 17 فوریه 1980
نفرات و ملیت: کریستوف ویلیچکی (لهستان) – لژک سیچی (لهستان)
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013): 5656 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013): 223 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها: 3.9%
K2
ارتفاع: 8611 متر
کشور: نپال و چین
تاریخ اولین صعود: 31 ژوئیه 1954
نفرات و ملیت: آکیله کمپاگونی(ایتالیا) – لینو لاچدی(ایتالیا)
اولین صعود زمستانی: تا کنون صعود زمستانی نشده
نفرات و ملیت: –
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013): 306 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013):81 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:26.5%
کانجنچونگا
ارتفاع:8586 متر
کشور: نپال و هندوستان
تاریخ اولین صعود: 25 مه 1955
نفرات و ملیت: جورج باند(بریتانیا) – جو بران(بریتانیا)
اولین صعود زمستانی:11 ژانویه 1986
نفرات و ملیت: کریستوف ویلیچکی(لهستان) – یرزی کوکوچکا(لهستان)
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):283 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013):40 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:14.1%
لوتسه
ارتفاع: 8516 متر
کشور:نپال و چین(تبت)
تاریخ اولین صعود: 18 مه 1956
نفرات و ملیت:فریتز لوشسینگر(سوئیس) – ارنست ریس(سوئیس)
اولین صعود زمستانی:31 دسامبر 1988
نفرات و ملیت:کریستوف ویلیچکی(لهستان)
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):461 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013):13 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:2.8%
ماکالو
ارتفاع: 8485 متر
کشور: نپال و چین
تاریخ اولین صعود: 15 مه 1955
نفرات و ملیت: جین کوزی(فرانسه) – لیونل تری(فرانسه)
اولین صعود زمستانی: 9 فوریه 2009
نفرات و ملیت: سیمون مورو(ایتالیا) – دنیس اوروبکو(قزاقستان)
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013): 361 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013):31 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها: 8.6%
چوآیو
ارتفاع: 8201 متر
کشور:نپال و چین
تاریخ اولین صعود:19 اکتبر 1954
نفرات و ملیت:جوزف جوشلر(اتریش) – پاسانگ داوا لاما (نپال) – هربرت تیشی(اتریش)
اولین صعود زمستانی:12 فوریه 1985
نفرات و ملیت:ماکیچ بربکا(لهستان) – ماکیچ پاولیکوسکی(لهستان)
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):3138 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013):44 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:1.4%
دائولاگری
ارتفاع: 8167 متر
کشور:نپال
تاریخ اولین صعود: 13 مه 1960
نفرات و ملیت:کورتدیمبرگر(اتریش) – ناوانگ دورج(نپال) – پیتر دینر(آلمان) – نیما دورج(نپال) – ارنست فورر(سوئیس) – آلبین شلبرت(اتریش)
اولین صعود زمستانی:21 ژانویه 1985
نفرات و ملیت:آندری کچوک(لهستان) – یرزی کوکوچکا(لهستان)
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):448 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013):69 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:15.4%
ماناسلو
ارتفاع:8163 متر
کشور:نپال
تاریخ اولین صعود:9 مه 1956
نفرات و ملیت:توشیو ایمانیشی(ژاپن) – گیلزین نوربو(نپال)
اولین صعود زمستانی: 12 ژانویه 1984
نفرات و ملیت: ماکیچ باربکا(لهستان) – ریزارد کاجوسکی(لهستان)
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):661 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013):65 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها: 9.8%
نانگاپاربات
ارتفاع:8126 متر
کشور:پاکستان
تاریخ اولین صعود: 3 ژوئیه 1953
نفرات و ملیت:هرمان بول(اتریش)
اولین صعود زمستانی:تا کنون صعود زمستانی نشده
نفرات و ملیت: –
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013): 335 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013):65 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:9.8%
آناپورنا
کشور:نپال
تاریخ اولین صعود: 3 ژوئن 1950
نفرات و ملیت: مائوریس هرزوگ(فرانسه) – لوئیس لاچنل(فرانسه)
اولین صعود زمستانی: 3 فوریه 1987
نفرات و ملیت:یرزی کوکوچکا(لهستان) – آرتور هاجزر(لهستان)
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):191 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013):61 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:32%
گاشربروم 1
ارتفاع:8080 متر
کشور:پاکستان و چین
تاریخ اولین صعود:5 ژوئیه 1958
نفرات و ملیت:آندری کافمن(آمریکا) – پت شونینگ(آمریکا)
اولین صعود زمستانی: 9 مارس 2012
نفرات و ملیت: آدام بیلیچکی(لهستان) – جانوس گلاب(لهستان)
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):334 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013):29 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:8.7%
برودپیک
ارتفاع:8051 متر
کشور:پاکستان و چین
تاریخ اولین صعود: 9 ژوئیه 1957
نفرات و ملیت:فریتز وینترستلر(اتریش) – مارکوس اشموک(اتریش) – کرت دیمبرگر(اتریش) – هرمان بول (اتریش)
اولین صعود زمستانی: 25 مارس 2013
نفرات و ملیت:ماسچ باربکا(لهستان) – آدام بیلیچکی(لهستان) – توماس کوالسکی(لهستان) – آرتور مالک(لهستان)
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013): 404
تعداد مرگ ها(تا سال 2013): 21
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها: 5.2%
ارتفاع:8035 متر
کشور:پاکستان و چین
تاریخ اولین صعود:7 ژوئیه 1956
نفرات و ملیت:فریتز موراوک(اتریش) – جوزف لارچ(اتریش) – هانس ویلنپارت(اتریش)
اولین صعود زمستانی:2 فوریه 2011
نفرات و ملیت:سیمون مورو(ایتالیا) – دنیس اوروبکو(قزاقزستان) – کوری ریچاردز(آمریکا)
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):930 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013):21 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:2.3%
شیشاپانگما
کشور:چین
تاریخ اولین صعود:2 مه 1964
نفرات و ملیت:سو چینگ(چین) – چانگ چون ین(چین) – وانگ ژو(چین) – چن سان(چین) – چنگ تین لیانگ(چین) – وو سونگ یو(چین) – سودنام جوء (چین) – میگمار تراشی(چین) – دوجی یانتن(چین)
اولین صعود زمستانی: 14 ژانویه 2005
نفرات و ملیت: پیتر موراوسکی(لهستان) – سیمون مورو(ایتالیا)
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):302 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013):25 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:8.3%
ترتیب هشت هزاری ها بر اساس تاریخ اولین صعود:
آناپورنا – 3 JUN 1950
اورست – 29 MAY 1953
نانگاپاربات – 3 JUL 1953
کی 2 – 31 JUL 1954
چوآیو – 19 OCT 1954
ماکالو – 15 MAY 1955
کانجن چونگا – 25 MAY 1955
ماناسلو – 9 MAY 1956
لوتسه – 18 MAY 1956
گاشربروم 2 – 7 JUL 1956
برودپیک – 9 JUN 1957
گاشربروم 1 – 5 JUL 1958
دائولاگری – 13 MAY 1960
شیشاپانگما – 2 MAY 1964
برداشت از:
http://www.8000ers.com/cms/de/8000ers-mainmenu-205.html
https://en.wikipedia.org/wiki/Eight-thousander