نوشته‌ها

دماوند ؛ دوازدهمین کوه مستقل دنیا

/2 دیدگاه /در , /توسط

نویسنده: مسعود فرح بخش

ارتفاع سنجی یکی از بحث های مهم در مباحث علوم مهندسی ، ناوبری و ورزشی است. زمانیکه صحبت از ارتفاع می شود دو فاکتور اصلی را شامل می شود.

ارتفاع مطلق که شامل ارتفاع یک منطقه یا عارضه از سطح آب های آزاد است و ارتفاع نسبی که فاکتوری مهم در کوهنوردی و ورزش های کوهستانی است.

ارتفاع نسبی یا به انگلیسی Prominence کمیتی است که نشان دهنده برجستگی و وجه تمایز یک کوه و قله نسبت به اطراف خود است. تعریف های مختلفی برای اتفاع نسبی و نحوه اندازه گیری آن وجود دارد که هر یک در نهایت به یک عدد واحد می رسند:

  • به یال های بین دو قله مجاور، خط الراس گفته می شود. پست ترین نقاط روی خط الراس ها را گردنه یا زین اسبی می گویند. به مرتفع ترین گردنه ی یک قله “گردنه کلیدی” گفته می شود. بر این اساس ارتفاع نسبی یک قله برابر است با اختلاف ارتفاع بین گردنه کلیدی تا قله کوه
  • اگر فرض کنیم آب دریا به حدی بالا بیاید که قله مورد نظر کاملا از ارتفاعات اطرافش مستقل شود ، ارتفاع نسبی همان ارتفاع کوه از سطح فرضی آب است. بر اساس این تعریف گردنه کلیدی آخرین نقطه ای است که قبل از تبدیل قله به یک جزیره مستقل به زیر آب خواهد رفت.
  • اگر ارتفاع نسبی یک کوه n متر باشد ، برای رسیدن به قله ای دیگر از روی قله مورد نظر ابتدا باید به اندازه n متر ارتفاع کم کرد.
  • کوه ها در نقشه های توپوگرافی به شکل مجموعه ای از منحنی های تراز هستند که همدیگر را هرگز قطع نمی کنند. ارتفاع نسبی قله برابر است با اختلاف ارتفاع نوک قله با کم ارتفاع ترین منحنی تراز احاطه کننده این کوه در نقشه توپوگرافی به طوریکه این منحنی تراز قله ی دیگری را احاطه نکرده باشد.

همه تعاریف بالا به یک عدد واحد برای ارتفاع نسبی کوه ها ختم می شوند. در کوهنوردی ارتفاع نسبی فاکتوری مهم برای یک کوه است. هرچه ارتفاع نسبی یک کوه کمتر باشد آن کوه یا یک قله فرعی و یا یک کوه غیر مستقل است و کمتر مورد توجه کوهنوردان قرار می گیرد. همینطور بر عکس ، ارتفاع نسبی بالا برای یک کوه نشان دهنده این است که قله مورد نظر دارای اهمیت صعود است و بعنوان یک برجستگی متمایز و مشخص از فاصله های دور قابل تشخیص و مشاهده است.

طبق قرار داد های بین المللی ارتفاع نسبی کوه اورست بعنوان بلندترین نقطه زمین برابر با ارتفاع مطلق خود یعنی 8848 متر است.

بر اساس تعاریف ارتفاع نسبی قله جنوبی اورست با ارتفاع مطلق 8749 متر برابر با 11 متر است. همینطور ارتفاع نسبی کوه لوتسه چهارمین قله مرتفع دنیا با ارتفاع مطلق 8516 متر برابر با 610 متر است.

کوه k2 با ارتفاع مطلق 8611 متر که دومین کوه مرتفع دنیاست دارای ارتفاع نسبی 4017 متری است که نشان دهنده ی برجسته و متمایز بودن این کوه نسبت به کوه های اطراف خود است.

نکته جالب توجه و دارای اهمیت در فهرست کوه های مرتفع دنیا بر اساس ارتفاع نسبی ، جایگاه دوازدهم دماوند در این فهرست است.

بر اساس تعاریف ارتفاع نسبی کوه 5610 متری دماوند برابر با 4667 متر یعنی بالاتر از کوه های k2 , نانگاپاربات ، کانگجن چونگا و بسیاری از کوه های مرتفع دیگر است که از این نظر نشان دهنده برجستگی توده آتشفشانی دماوند نسبت به زمین های اطراف خود است که دلیل اصلی دیده شدن کوه دماوند از فاصله های بسیار دور نیز همین ارتفاع نسبی بالای دماوند است.

در این فهرست دماوند پس از کوه های اورست ، آکانکاگوآ در آرژانتین ، دنالی در آمریکا ، کلیمانجارو در تانزانیا ، وینسون در قطب جنوب ، البروس در روسیه ، مون بلان در آلپ ، دوازدهمین کوه برجسته و مستقل دنیاست.

دماوند

دماوند ؛ دوازدهمین برجستگی یا کوه مستقل دنیا – عکس از مسعود فرح بخش

منبع:

125 کوه مرتفع دنیا بر اساس ارتفاع نسبی

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است

تاریخچه اولین صعودها به دماوند

/0 دیدگاه /در , /توسط
800px-Damavand_summit

عکس قله دماوند از ایستگاه فضایی بین المللی ، عکس از ناسا

نویسنده: مسعود فرح بخش

آیا تاریخچه صعود به دماوند را می دانید؟
دماوند بلندترین کوه ایران همواره در فصول مختلف مورد توجه کوهنوردان می باشد و هرسال صعود های بسیاری بر روی آن انجام می شود. اما تاریخچه صعود به دماوند مربوط به چه زمانیست و اولین ها بر روی دماوند چه کسانی بودند؟بسیاری از ما می دانیم اولین صعود بر روی اورست توسط چه کسی انجام شد ، اما آیا می دانیم اولین صعود بر روی دماوند چه زمانی و توسط چه کسی انجام شد؟
یکی از قدیمی ترین تلاش های مستند بر روی دماوند به “ابودلف(Abu Dolaf)” جغرافی دان عرب مربوط می شود که در سال 341 هجری قمری (بیش از هزار سال پیش) بخشی از دماوند را صعود کرد. ابودلف با اینکه به قله نرسید اما طبق گفته های وی چشمه ای بزرگی یافته که در اطراف آن گوگردهای سنگ شده موجود بود.
ناصر خسرو در سفرنامه خود درباره دماوند اینطور نوشته است: گویند بر سر دماوند چاهی است که نوشادر و کبریت (گوگرد) از آن گیرند. صاحب آثار “البلاد و اخبار العباد ” با نقل قولی دست دوم می‌گوید که عدّه‌ای از اهالی آن نواحی می‌گفته‌اند که در طی پنج روز و پنج شب به قلهٔ دماوند رسیده‌اند و قلهٔ آن را مسطح با مساحت صد جریب یافته‌اند گرچه از دور به مخروط می‌ماند.
تمامی این نوشته ها نشان دهنده این موضوع است که ظاهرا اولین صعود های دماوند مربوط به بیش از هزار سال قبل می باشند.
اما در حدود سال های 1793 تا 1798 اولین تلاش های اروپائیان بر روی دماوند انجام شد. “الیوی” یک استاد علوم طبیعی و اهل فرانسه بود که از سوی دولت فرانسه برای انجام ماموریت عازم ایران شد. او در سال 1798 اقدام به صعود دماوند کرد اما او هم موفق نشد خود را به قله برساند. او پس از بالا رفتن از حدود یک سوم کوه به تکه های سنگ های گوگردی برخورد کرده و اینطور نوشته: صخره های وحشتناک بزرگ سیاه آتشفشان به شکل ستون های منظم پنج ضلعی
اما اولین صعود مستند و موفق به کوه دماوند به سال 1837 مربوط می شود.تیلور تامسون اولین شخصی بود که به دماوند صعود کرد و اولین شب مانی بر روی قله را انجام داد.تامپسون از روی قله اقدام به جمع آوری گوگرد کرد ، البته صعود تامپسون با کمک ایرانیان انجام شد.
نخستين صعود مستند ايرانیان به قلۀ دماوند، درسال 1857 ميلادی انجام شد كه تيم سرهنگ محمد صادق‌خان قاجار، ارتفاع قله را 6613 ذرع تعيين كرد.
اولین شب مانی ایرانیان بر روی قله مربوط به گروه گروه ايرانی كربلايی اسدالله در بیش از 130 سال پیش می باشد.
اولین تلاش زمستانی بر روی قله مربوط به “ژاک دمورگان” بود ، دمورگان نیز فرانسوی بود و برای انجام امور باستان شناسی از سوی دولت فرانسه عازم ایران شده بود. وی در زمستان سال 1889 توانست تا ارتفاع 5300 متری صعود کنید. تلاش دمورگان و ارتفاع صعود وی با توجه به تاریخ آن دارای اهمیت بسیار در تاریخ کوهنوردی می باشد.
با توجه به اینکه ظاهرا صعودهای موفق و غیر مستندی در بیش از هزار سال قبل به قله دماوند صورت گرفته این صعود ها از نظر تاریخچه کوهنوردی بسیار حائز اهمیت می باشند و همینطور صعودهایی که بین سال های 1837 تا پایان 1900 بر روی دماوند انجام شده هر یک دارای اهمیت بسیار زیاد می باشند.

منابع: ویکیپدیا ، سایت دماوندکوه ، سایت summitpost

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است

وندا روتکیویچ ، کوهنورد زنی که بالاتر از مرد ها بود

/0 دیدگاه /در /توسط

نویسنده: مسعود فرح بخش
وندا روتکیویچ ، متولد 1943 در لهستان است. از اواسط دهه 60 میلادی وقتی پای لهستانی ها به کوه های مرتفع دنیا باز شد ؛ بسیاری از ناممکن ها ، ممکن شد . لهستانی ها با کارهای شاخص خود نبوغ و سرسختی بالای خود را به رخ همگان کشیدند . بدون شک در دنیای کوهنوردی لهستانی ها حرف های زیادی برای گفتن دارند و در بین لهستانی ها نام خانم “وندا روتکیویچ” به زیبایی می درخشد.

بی تردید وندا نه تنها یکی از بهترین کوهنوردان زن تمام دوران بود بلکه می توان گفت او یکی از بهترین های هیمالیا و قراقروم بود.

وندا ورزش های شنا ، ژمیناستیک و اسکی را به طوری حرفه ای دنبال می کرد. او اولین بار در سال 1961 در جریان اردوی تیم ملی والیبال زنان لهستان برای بازی های المپیک توکیو با کوهنوردی آشنا شد. وندا اولین صعود بلند خود را در سال 1970 به قله لنین انجام داد.

در سال 1975 وندا روتکیویچ در قالب تیم لهستانی برای اولین بار به قله گاشربروم 3 صعود کردند. این اولین صعود موفق گاشربروم 3 بود. این کوه مرتفع ترین قله 7000 متری و پانزدهمین قله مرتفع دنیاست.گاشربروم 3 اولین کوه دنیا بود که اولین صعود آن توسط یک زن انجام شد.

وندا بعنوان نخستین زن دیواره شمالی ایگر را صعود کرد.

همچنین وندا دیواره شمالی ماترهورن را در زمستان صعود کرد.

او نوشاخ و آکانکاگوا را نیز صعود کرد.

وندا اولین زن کوهنورد بود که رویای رسیدن به 14 قله هشت هزار متری را در سر داشت.

در سال 1978 او بعنوان اولین کوهنورد لهستانی ، اولین کوهنورد زن اروپایی و سومین زن دنیا به قله اورست صعود کرد.

وندا در سال 1985 کوه سرسخت نانگاپاربات را صعود کرد.

یکی از ماندگارترین کارهای وی صعود به عنوان اولین کوهنورد زن در سال 1986 به مشکل ترین کوه دنیا ، K2 بود.

شیشاپانگما را در سال 1987 صعود کرد و دو سال بعد در 1989 گاشربروم 2 و در سال بعد گاشربروم 1 را صعود کرد.

در سال 1991 چوآیو را به صورت سولو و انفرادی صعود کرد.

در همان سال کوه سرسخت آناپورنا ، خطرناک ترین کوه جهان را بازهم به صورت سولو و انفرادی صعود کرد.

در سال 1992 و در سن 49 سالگی آخرین برگ از کارنامه پرافتخار وندا رقم خورد. وی آخرین بار توسط کوهنورد معروف مکزیکی ، کارلوس کارسولیو ، در ارتفاعات بالای کوه کانجن چونگا دیده شد. کارلوس سعی می کند او را مجبور به بازگشت کند اما وندا قبول نمی کند. بعد از آن وندا هرگز دیده نشد. در سال 1995 جسدی در کوه کانجن چونگا پیدا شد که گمان می رفت مربوط به او باشد.

اینکه او کانجن چونگا را صعود کرده یا نه هرگز مشخص نشد ، اگر او این کار را انجام داده باشد اولین کوهنورد زنی است که به سومین کوه مرتفع دنیا صعود کرد.

وندا روتکیویچ با احتساب کانجن چونگا تا سال 1992 توانست به 9 قله هشت هزار متری صعود کندکه نشان از نبوغ و توان بسیار بالای این کوهنورد دارد و از این لحاظ از بسیاری کوهنوردان مرد زمان خود بالاتر بود

بدون شک او یکی از بهترین کوهنوردان زن تمام دوران است.

بعد ها در سال 2010 خانم ادورنه پاسابان اولین زنی بود که به تمامی 14 قله بالای هشت هزار متر صعود کرد .

rutkiewicz-kukuczka

وندا روتکیویچ و یرزی کوکوچکا ، بسیاری ایندو را بهترین کوهنوردان مرد و زن تمام دوران می دانند

402960

وندا روتکیویچ

Wanda_Rutkiewicz,_Góry_Sokole,_fot

خانم وندا از برترین کوهنوردان زن تمام دوران

 

منبع:

https://en.wikipedia.org/wiki/Wanda_Rutkiewicz

http://www.summitpost.org/in-memory-of-wanda-rutkiewicz-1943-1992/402961

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است

6 دیواره بزرگ شمالی در آلپ

/0 دیدگاه /در /توسط

مترجم و نویسنده: مسعود فرح بخش

در دنياي کوهنوردي ، کوهستان ها با ارزش هاي گوناگون تقسيم و طبقه بندي مي شوند.

ارتفاع ، درجه ي فني ، مکان جغرافيايي ، رشته کوه و … از مواردي هستند که باعث طبقه بندي کوه ها و وجه تمايز آنها مي شوند.

 

زمانيکه بحث درجه ي فني بودن کوه ها لحاظ مي شود بدون شک کوهستان آلپ در اين طبقه بندي حرف هاي زيادي براي گفتن خواهد داشت.

در آلپ 6 ديواره در جبهه شمالي کوه هايش قرار دارند که نسبت به قسمت هاي ديگر مشکل تر و مرتفع تر مي باشند.

 

به اين شش ديواره ” شش ديواره ي شمالي کلاسيک” يا شش ديوره شمالي آلپ گفته مي شود که صعود آنها براي کوهنوردان فني کار از اهميت بالايي برخوردار است و صعود هريک نياز به تمرينات زياد و شرايط خاص خودش را دارد.

 

صعود به تمام اين ديواره هاي شمالي از چالش هاي دنياي کوهنوردي فني در آلپ مي باشد تلاشي که سرانجام در سال 1954 کوهنوردان اروپايي موفق به انجام اين کار شدند.

اين 6 ديواره عبارتند از :

 

Tre Cime di Lavaredo 2999 m

Eiger 3970 m

Grandes Jorasses 4208 m

Matterhorn 4478 m

Petit Dru 3754 m

Piz Badile 3308 m

 

به لحاظ درجه سختي سه ديواره ي شمالي ايگر ، ماترهورن و گراندس خوراسس مشکل تر از سه ديواره ي ديگر مي باشند از اينرو به ” سه گانه  ها ” مشهور هستند. صعود به اين سه گانه ها کاري دشوار در دنياي کوهنوردي مي باشد.

800px-Cima_grande

دیواره شمالی The Tre Cime di Lavaredo(به ایتالیایی) در شمال ایتالیا که آلمانها به آن Drei Zinnen نیز می گویند

eiger

دیواره شمالی ایگر از مشکل ترین مسیرهای دیواره نوردی در دنیا

GrandesJorasses

دیواره شمالی گرند خوراسس

Matterhorn_-_North_face_crop

دیواره شمالی ماترهورن

800px-petit Drus_-_North_face

دیواره شمالی Petit Dru

Badile

دیواره شمالی Piz Badile در مرز سوئیس و ایتالیا

منبع:

https://en.wikipedia.org/wiki/Great_north_faces_of_the_Alps

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است
 

مرتفع ترین کوه هایی که صعود نشدند

/0 دیدگاه /در /توسط

مترجم و نویسنده: مسعود فرح بخش

کوهنوردی یکی از خاص ترین ورزش های دنیاست. ورزشی که روح آن کمی متفاوت تر با سایر ورزش هاست. در کوهنوردی انسان وارد طبیعت بکر می شود و از نزدیک زیبایی های طبیعت را لمس می کند.

انس به طبیعت و طبیعت دوستی در ذات هر انسانی نهفته است و این نوع علاقه امروزه باعث کشش مردم به ورزش کوهنوردی می شود.این خصوصیت در کوهنوردی سبب شده هر روز تعداد علاقه مندان به این ورزش بیش از پیش شود به طوریکه امروزه  در مرتفع ترین کوه ها ترافیک کوهنوردان را شاهد هستیم که خود این امر باعث بروز مشکلات و معضل هایی می شود.

کوهنوردی به شکل امروزی از اواسط قرن هجدهم میلادی در کوه های آلپ شکل گرفت و بعد از آن کوهنوردان روز به روز به فکر پیشرفت و انجام کارهای نو و شاخص افتادند.

در اوایل قرن نوزدهم با ورود افراد غیر بومی که عمدتا بریتانیایی بودند به مناطق هیمالیا و قراقروم و نقشه برداری هایی که انجام دادند مرتفع ترین مناطق زمین ثبت و اندازه گیری شدند و در اوایل قرن بیستم پای کوهنوردان به این مناطق باز شد. مرتفع ترین قلل دنیا که همگی در مناطق هیمالیا و قراقروم هستند به نوبت از اواسط قرن بیستم صعود شدند.

کوهنوردان مختلف از سرتاسر دنیا هر ساله به این مناطق سفر می کنند و تعداد بسیاری از قله های منطقه را صعود می کنند .

امروزه تمام 14 کوه بالای هشت هزار متری توسط کوهنوردان مختلف از مسیرهای مختلف صعود شده است. به جز کوه K2 سایر کوه های هشت هزاری در فصل زمستان نیز صعود شدند. اما همه قلل مناطق هیمالیا و قراقروم سرنوشت مشابهی ندارند. برخی قللی هستند که تاکنون پای هیچ بشری به آنها باز نشده.

کاوش های باستانی نشان دهنده آن است که انسان ها در هزاران سال قبل از میلاد به قلل بالای 6000 متر در کوهستان آند صعود کردند .از این رو نمی توان به طور قطع گفت یک کوه صعود نشده اما در مورد کوه های هیمالیا و قراقروم داستان متفاوت است.

با توجه به اینکه هیچ سند و مدرکی به طور قطع در مورد مردم محلی در مورد صعود آنها به کوه ها وجود ندارد باز هم نمی توان با قطعیت نسبت به این مسئله اظهار نظر کرد. برخی از این کوه ها از زمان قدیم برای مردم محلی شناخته شده و خاص بودند و امکان این وجود دارد که در زمان های بسیار دور مردم محلی به آنها صعود کرده باند اما هیچ سند و مدرکی دال بر صعود انسان به این قلل وجود ندارد.

بنا براین باقدمه فوق ، فهرستی از پنج قله مرتفع دنیا که تاکنون پای هیچ بری به آنها باز نشده در زیر جمع آوری شده است:

 

5- کارجیانگ (Karjiang) در تبت با ارتفاع 7221 متر

Karjiang

کارجیانگ 7221 متر

این کوه در تبت و مرز با بوتان واقع شده. مسیر این کوه بسیار فنی و بسیار بهمن خیز است. تا کنون چند تلاش محدود روی آن صورت گرفته اما هرگز کسی موفق به صعود آن نشده.

4- لابوچه کانگ  (Labuche Kang III) با ارتفاع 7250 متر

Labuche_Kang_and_Shishapangma_from_Cho_Oyu

لابوچه کانگ و شیشاپانگما ، عکس از روی چوآیو

یکی از زیبا ترین قلل واقع در تبت لابوچه کانگ I می باشد. این کوه تا کنون فقط دو بار در سال های 1986 و 2010 بر روی آن تلاش شد که یک تلاش بر روی آن موفقیت آمیز بود. در سال 2010 کوهنورد آمریکایی بر روی این کوه کشته شد.

اما تا کنون هیچ تلاشی بر روی کوه لابوچه کانگ III انجام نشده و به واقع این کوه یکی از بکرترین کوه های دنیا می باشد.

3- قله شمالی کابرو(Kabru North Summit) با ارتفاع 7394 متر

Kabru2

کابرو 7394متر

مجموعه قلل کابرو در مرز بین چین و نپال و در مجاورت کانجن چونگا سومین کوه مرتفع دنیا قرار دارد. در سال 2004 یک تلاش بر روی قله ی شمالی کابرو انجام گرفت که بهمن گیر بودن مسیر سبب بازگشت کوهنوردان شد. بر روی قله جنوبی کابرو چند تلاش انجام شده که یکی از آنها موفقیت آمیز بوده ، اما قله شمالی تا کنون بکر و دست نخورده باقی مانده.

2- موچا چهیش (Muchu Chhish) با ارتفاع 7543 متر

Muchu Chhish

موچا چهیش 7543 متر

موچا چهیش واقع در قراقروم پاکستان تا کنون مرتفع ترین کوه دنیاست که به لحاظ قانونی امکان صعود کردن وجود دارد اما تاکنون صعود نشده است. مسیر این کوه فنی و بسیار بهمن خیز است. همینطور برای رسیدن به قله نیاز به یک تراورس طولانی می باشد که باعث افزایش مسافت مسیر می شود.

1- گانکار پونسوم (Gangkhar Puensum) با ارتفاع 7570 متر

Gangkhar_puensum_summit

گانکار پونسوم ، مرتفع ترین کوه صعود نشده ی دنیا

گانکار پونسوم واقع در کشور بوتان و مرز با تبت ، مرتفع ترین کوه دنیاست که تاکنون کسی بر روی قله آن پا نگذاشته است.

کشور بوتان تا سال 1983 مرزهای خود را به روی کوهنوردان برای صعود به این کوه بسته بود. بعد از آن دولت بوتان اجازه داد کوهنوردان وارد این منطقه شوند اما بنا به دلایل مذهبی هرگز اجازه نمی دهد که گروهی قله این کوه را صعود کند. مردم محلی این کوه را بسیار مقدس و جایگاه خدایان می دانند.

در سال 1999 تیمی متشکل از کوهنوردان ژاپنی بر روی این کوه تلاش کردند اما بنا به احترام مردم محلی قله کوه را صعود نکردند و فقط قله فرعی در مجاورت قله اصلی را فتح کردند. اینک دولت بوتان اجازه صعود به ارتفاع بالاتر از 6000 متر در این کوه را نمی دهد.

 

منبع:

The 5 highest unclimbed mountains in the world

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است
 

سر ادموند هیلاری ، اولین فاتح اورست

/0 دیدگاه /در /توسط

سر ادموند هیلاری ( زاده 1919 و درگذشت 2008) کوهنورد ، کاشف و ماجراجوی اهل نیوزلند بود. هیلاری اولین انسانی بود که پا بر روی قله اورست نهاد. هیلاری عضو نهمین تیم اکسپدیشن کوه اورست بود که توسط بریتانیا اعزام شدند. هیلاری و شرپای نپالی اش تنزینگ نورگای اولین انسان هایی بودند که موفق به فتح قله ی اورست شدند. سر ادموند هیلاری از سوی مجله تایم در بین 100 شخصیت تاثیرگذار قرن بیستم قرار گرفت.
هیلاری از دوران مدرسه به کوهنوردی علاقه مند شد و اولین قله ی خودش را در سال 1939 صعود کرد. کوه الیویر در نیوزلند به ارتفاع 1933 متر اولین کوه هیلاری بود.
هیلاری بعد ها به استخدام نیروی هوایی ارتش سلطنتی نیوزلند درآمد و در طول جنگ جهانی دوم بعنوان مسیرخوان مشغول به فعالیت شد.
در سال 1951 هیلاری عضو تیم اکسپدیشن بریتانیا برای صعود به قله ی چوآیو بود که در این برنامه تیم بریتانیا موفق نبود.
هیلاری بعد از اورست با سفر اکتشافی خود به قطب جنوب اولین انسانی شد که به هر دو قطب جنوب و شمال کره زمین سفر کرد. هم چنین هیلاری ده قله ی دیگر را بعد از اورست در هیمالیا صعود کرد.
هیلاری دارای سه فرزند می باشد که فرزند اول وی ؛ پیتر یکسال بعد از صعود او به اورست به دنیا آمد . پیتر بعد ها با ادامه دادن راه پدر دو بار در سال های 1990 و 2002 به اورست صعود کرد . همچنین پیتر هیلاری فاتح 7 قله ی مرتفع 7 قاره دنیا نیز می باشد.
سر ادموند هیلاری سرانجام در سال 2008 بر اثر سکته قلبی در گذشت.

Hillary_and_tenzing

ادموند هیلاری و تنزینگ نورگای پس از صعود به اورست

800px-Edmund_Hillary_&_Sherpa_Tenzing

ادموند و تنزینگ سالها بعد از صعود تاریخی خود با هم دیدار کردند

Edmundhillary2006

سر ادموند هیلاری در آخرین سال های عمرش

برداشت از:

https://en.wikipedia.org/wiki/Edmund_Hillary

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است
 

k2 ؛ هرم غول آسا از جنس سنگ و یخ

/0 دیدگاه /در /توسط

نویسنده: مسعود فرح بخش

قله ی k2 به ارتفاع 8611 متر دومین قله ی مرتفع دنیا در رشته کوه قراقروم در مرز بین پاکستان و چین قرار گرفته. k2 هرمی غول آسا از جنس سنگ و یخ ، فنی ترین و سخت ترین کوه جهان و هدف غایی بسیاری از کوهنوردان می باشد. از هر 4 نفری که اقدام به فتح قله کردند یکی جان خود را از دست داده و از این رو بیشترین آمار تلفات در همین کوه می باشد.
در سال 1850 نقشه بردار بریتانیایی اقدام به تهیه نقشه از رشته کوه قراقروم پاکستان کرد. وی از فاصله بیش از 250 کیلومتری کوه ، دو قله مرتفع را دید و طرحی از آن دو رسم کرد و نام k1 و k2 را بر روی آنها نهاد.(حرف k از اول حرف قراقروم)
بعد ها k1 به ماشربروم تغییر نام داد ولی نام k2 تغییر نکرد.
در سال 1902 اولین گروه برای بالارفتن از این کوه سرسخت تلاش کرد. آنها فقط تا ارتفاع 6500 متری بالا رفتند.7 سال بعد در سال 1909 گروه دوم تلاشی دیگر بر روی این کوه با شکوه انجام داد. آنها حتی به ارتفاع قبلی هم نرسیدند.
یکی از اعضای تیم لوئیجی آمادئو(شاهزاده ی آبروزی در ایتالیا) تا ارتفاع 6250 متری بالا رفت. بعد ها این مسیر به اصلی ترین راه رسیدن به قله تبدیل شد و نام “یال آبروزی” به خود گرفت.
سرانجام پس از نیم قرن تلاش در سال 1954 قله از مسیر آبروزی صعود شد.
رینهولد مسنر کوهنورد مشهور جهان در سال 1979 قله را بدون استفاده از کپسول اکسیژن صعود کرد.
اما یکی از به یادماندنی ترین صعودهای تاریخ کوهنوری در سال 1986 بر روی همین کوه انجام شد.
یرزی کوکوشکا بهمراه پیتروفسکی کوه را از مسیری جدید موسوم به مسیر لهستانی ها صعود کردند. مسیری که هرگز در تاریخ کوهنوردی تکرار نشد. مسنر از این مسیر با نام “مسیر خودکشی” یاد کرد. پیتروسفکی در حال فرود از این مسیر جان خود را از دست داد.
بی شک یکی از سخت ترین و خطرناک ترین گذرگاه های کوهنوردی در کل کوه های جهان در همین کوه می باشد. منطقه ای موسوم به Bottleneck در ارتفاع 8200 متری و 400 متر زیر قله گذرگاهی از جنس یخ با نقاب های برفی خطرناک که بیشترین آمار تلفات در k2 نیز در همین نقطه بوقوع پیوسته است.
k2 تنها کوه بالای هشت هزار متری می باشد که تا کنون در زمستان صعود نشده است.
رینولد مسنر کوهنورد مشهور دنیا در وصف k2 چنین گفته:
“اورست در مقابل k2 تنها یک تفریح است”

زمانیکه آمار صعود کنندگان به این دو کوه را بررسی کنیم ، گفته مسنر مشهود تر می شود. تا کنون کمتر از 400 کوهنورد به K2 صعود کردند در حالیکه حدود 6000 هزار نفر موفق شدند به قله اورست صعود کنند.
صعود به k2 جز بالاترین و ارزشمند ترین کارها در کوهنوردی محسوب می شود و به نوعی با مدال طلای المپیک برابری می کند.
از ایران تا کنون کاظم فریدیان ، عظیم قیچی ساز و رضا شهلایی موفق به صعود این کوه سر سخت شده اند.
داود خادم اصل در سال 1383 در حوالی کمپ 3 در k2 گرفتار طوفان شد و جان خود را از دست داد.

800px-K2_Nordseite

رخ شمالی k2

K2_from_air

عکس هوایی از قله

AbruzziSpurRoute1

یال آبروزی

bottleneck_2-500x375

کوهنوردان در حال رسیدن به گذرگاه مخوف باتل نک

bottleneck1-500x375

گذرگاه باتل نک و دیواره بزرگ یخی که بایستی آنرا دور زد

 

IMG_2538

تراورس خطرناک در گذرگاه باتل نک پای دیواره های عظیم یخی که هر لحظه امکان شکستن آنها وجود دارد

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است

خطرناک ترین کوه های دنیا

/0 دیدگاه /در /توسط

مترجم و نویسنده: مسعود فرح بخش

“کوهنوردان وقتی کرامپون خود را بپوشند ، باید خطر را بپذیرند”

ورزش کوهنوردی به جهت قرارگیری در طبیعت بکر و خشن کوهستان و دور بودن از امکانات و محیط های شهری و همینطور غیر قابل پیش بینی بودن اتفاقات درون آن ، جز یکی از ورزش های پرخطر دنیاست.

در این بین برخی از کوه ها و برخی از مسیرهای کوهنوردی نسبت به سایرین مشکل تر و خطرناک تر هستند و احتمال وقوع حادثه در آنها بیشتر است.

این کوه ها به جهت فنی بودن ، صعب العبور بودن ، شرایط آب و هوایی و ارتفاعشان غیر قابل پیش بینی ، خطرناک و مشکل و “قاتل” هستند.

در زیر به 11 کوه خطرناک دنیا اشاره شده:

 

11- کوه فیتز روی Fitz Roy

800px-Fitz_Roy_Chalten_Argentina_Todor_Bozhinov_2013

کوه سرسخت فیتز روی با مسیرهای فنی و دشوار

1024px-165_-_Fitz_Roy_-_Janvier_2010_-_Downsample

فیتز روی در مرز آرژانتین و شیلی در منطقه پاتاگونیا

کوه فیتز روی در منطقه پاتاگونیا در مرز آرژانتین و شیلی واقع شده. این کوه با ارتفاع 3405 متر یکی از چالش برانگیز ترین کوه های دنیا می باشد. قله فیتزروی از تمام جهات با شیب های بسیار تند سنگی محاصره شده است و صعود به این کوه احتیاج به مهارت و تکنیک بسیار بالایی دارد. کوچکترین اشتباهی در حین صعود می تواند منجر به بروز حادثه شود.

امروزه ممکن است در فصل صعود در یک روز حتی بیش از 50 کوهنورد به قله اورست صعود کنند اما فیتز روی ممکن است در طول یکسال حتی یکبار هم صعود نشود.

 

10- دنالی Denali

نمایی از کوه دنالی در پارک ملی دنالی و جاده دنالی در ایالت آلاسکای آمریکا

دنالی 1

کوه دنالی یا با نام مک کینلی در مرتفع ترین کوه قاره آمریکای شمالی

DenaliFinalSummitRidge

قسمت انتهای مسیر دنالی

کوه دنالی مرتفع ترین کوه آمریکای شمالی و یکی از سخت ترین کوه های دنیا می باشد.این کوه به لحاظ اختلاف ارتفاع کمپ اصلی تا قله بیشترین فاصله را در بین همه کوه های دنیا دارد.

از چالش های این کوه مسیر طولانی ، دمای بسیار پایین کوه ، جدال با یخ و سنگ ، همینطور ارتفاع بالا و تغییرات سریع آب و هوایی است.

نرخ صعود به کوه دنالی 50% است یعنی نیمی از برنامه های کوهنوردان برای صعود به دنالی غیرموفق است. تا کنون بیش از 100 کوهنورد در راه رسیدن به دنالی یا فرود از آن جان خود را از دست داده اند.

 

9- کوه اورست Mt. Everest

everest

بام دنیا ؛ قله اورست در مرکز

everest

اورست مرتفع ترین کوه دنیا ، بدون شک مقصد نهایی اکثر کوهنوردان در سرتاسر دنیاست.

ارتفاع زیاد ، تغییرات سریع آب و هوایی و طوفان های ناگهانی از چالش های صعود به بام دنیا است. تا کنون بیش از 5500 کوهنورد به قله اورست صعود کردند اما بیش از 200 تن نیز در این کوه کشته شدند. در سال 2015 سقوط بهمن فقط در یک روز منجر به مرگ 12 شرپا شد. در سال 2016 بر اثر زلزله در یک روز 19 نفر از کوهنوردان و خدمه در اورست جان خود را از دست داده اند. امروزه با اینکه صعود به اورست کار چندان سختی در دنیای کوهنوردی حساب نمی شود اما خطر در تمام طول مسیر در کمین کوهنوردان است.

 

8- کوه بینتها براک Baintha Brakk

Baintha Brakk

کوه بینتها براک ملقب به “کوه آدم خوار”

bainta

بینتها براک در قراقروم پاکستان

کوه بینتها براک ملقب به “کوه آدم خوار” با ارتفاع 7285 متر در قراقروم پاکستان یکی از سخت ترین و خطرناک ترین کوه های دنیا است.

تا کنون فقط دو صعود موفق بر روی این کوه انجام شده است . صعود اول این کوه در سال 1977 انجام شد و بعد از آن سال ها تا سال 2001 بدون صعود باقی ماند.

مسیر بسیار صعب العبور ، طوفان و تغییرات آب و هوایی و همینطور 20 تلاش ناموفق ، بینتها براک را تبدیل به یکی از خطرناک ترین کوه های دنیا کرده است.

 

7- کوه وینسون Mt. Vinson

کمپ اصلی کوه وینسون

کمپ اصلی کوه وینسون

قله وینسون ، مرتفع ترین قله قطب جنوب

قله وینسون ، مرتفع ترین قله قطب جنوب

کوهنوردان به وسیله هواپیماهای مخصوص وارد قط جنوب می شوند

کوهنوردان به وسیله هواپیماهای مخصوص وارد قطب جنوب می شوند

شاید ارتفاع 4892 متر برای یک کوه ارتفاع چندان بلندی نباشد اما نه وقتی این کوه بلندترین نقطه قطب جنوب باشد.

دمای بسیار سرد و همینطور یخی بودن سرتاسر مسیر کوه ویسنون را به یکی از خطرناک ترین کوه های دنیا تبدیل کرده است. این کوه فقط در دو ماه دسامبر و ژانویه قابل صعود است و میانگین دما در طول این دو ماه با وجود اینکه خورشید 24 ساعت در آسمان است حدود 30- درجه سانتیگراد می باشد.

تا کنون حدود 1400 نفر کوه ویسنون را صعود کرده اند.

 

6- کوه ماترهورن Matterhorn

mater

ماترهورن در مرز سوئیس و ایتالیا

mater2

مسیر ماترهورن

کوه ماترهورن ملقب به هرم قاتل با ارتفاع 4478 متر در مز بین سوئیس و ایتالیا قرار دارد. این کوه دارای 4 دیواره و 4 یال صعود می باشد. تمامی مسیرهای آن فنی و مشکل می باشند. دیواره شمالی این کوه یکی از مشکل ترین و بزرگ ترین دیواره های آلپ می باشد. تا کنون بیش از 500 کوهنورد در ماترهورن جان خود را ازدست داده اند. شیب زیاد مسیر ، فنی بودن مسیر و تغییرات سریع آب و هوایی باعث شده تا میزان تلفات در ماترهورن بالا باشد.

 

5- کوه ایگر Eiger

Wetter Shreck Valley A

نمایی از کوه ایگر

Eiger-seen-from-Kleine-Scheidegg1

نمایی از کوه ایگر و دیواره شمالی آن

کوه ایگر با ارتفاع 3970 متر در کشور سوئیس و در رشته کوه آلپ واقع است.اولین صعود ایگر در سال 1858 انجام شد اما دیواره شمالی آن تا سال 1938 بدون صعود بود.

دیواره شمالی ایگر تا سال 1935 باعث مرگ 64 کوهنورد شد و کوهنوردان به آن لقب “دیواره قاتل” دادند. این مسیر بسیار فنی و با خطر ریزش سنگ در سرتاسر مسیر است و از اینرو کوه ایگر یکی از خطرناک ترین کوه های دنیا به شمار می رود.

 

4- کانجن چونگا Kangchenjunga

Kangchenjunga_East_Face

رخ شرقی کانچن جونگا

Kangchenjunga_South_Face

رخ جنوبی کانچن جونگا

کانجن چونگا سومین کوه مرتفع دنیا ؛ در مرز بین نپال و هندوستان قرار دارد. وقتی به نرخ مرگ و میر کوهنوردان در این کوه نگاه کنیم متوجه خطرناک بودن این کوه برای کوهنوردان می شویم.

حدود 300 نفر تا کنون به قله این کوه صعود کردند در حالیکه حدود 50 نفر در این کوه جان باختند. این اعداد نشان می دهد که کانجن چونگا برای کوهنوردان کوهی سخت و بسیار خطرناک است.

 

3- نانگاپاربات Nanga Parbat

Nanga_Parbat_The_Killer_Mountain

نانگاپاربات

 

Nanga_Parbat_Rupal_Base_camp,_Gilgit_Baltistan

جبهه روپال نانگاپاربات

نانگاپاربات ملقب به کوهستان قاتل نهمین کوه مرتفع دنیاست که در کشور پاکستان قرار دارد. مسیرهای صعود به این کوه جز سخت ترین مسیرهای کوهنوردی در دنیا هستند. تا کنون کمتر از 350 کوهنورد به ناگاپاربات صعود کردند و حدود 70 کوهنورد نیز در نانگاپاربات جان باخته اند. تعداد بالای تلفات باعث شده تا این کوه را “کوهستان قاتل” صدا کنند.

در سال 2013 با حمله نیروهای شبه نظامی طالبان به کمپ اصلی این کوه ، ده کوهنورد در یک روز کشته شدند.

 

2- K2

800px-K2_Nordseite

کی 2

K2_2006b

کی 2 یا کوهستان وحشی در قراقروم پاکستان

 

k2  بلند ترین نقطه پاکستان و دومین کوه مرتفع دنیا بدون شک مشکل ترین و فنی ترین کوه دنیا است. رسیدن به قله حتی از مسیر نرمال نیز بسیار مشکل و نیاز به بالاترین مهارت های کوهنوردی دارد. K2 که به آن لقب “کوهستان وحشی” داده اند یکی از خطرناک ترین کوه های دنیا است. از هر 4 نفری که اقدام به صعود این کوه می کنند یکی جان خود را از دست می دهد.

 

1-آناپورنا Annapurna

Annapurna2_(4520840799)

آناپورنا ، خطرناک ترین کوه دنیا

بدون شک آناپورنا ، دهمین کوه مرتفع دنیا که در کشور نپال قرار دارد ، خطرناک ترین کوه دنیا است.

از هر 3 نفری که اقدام به صعود این کوه می کنند یکی جان خود را از دست می دهد. آناپورنا بالاترین نرخ مرگ و میر در همه کوه های دنیا را داراست. تا کنون کمتر از 200 نفر موفق به صعود آناپورنا شدند اما بیش از 60 کوهنورد جان خود را در این کوه خطرناک از دست داده اند.

 

منبع:

11 most dangerous mountains in the world for climbers

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است
 

کوه وینسون ، ایستگاه آخر کوهنوردان در قطب جنوب

/0 دیدگاه /در /توسط

نویسنده: مسعود فرح بخش

توده ویسنون با 21 کیلومتر طول و 13 کیلومتر عرض در غرب قاره جنوبگان قرار دارد. کوه وینسون با ارتفاع 4892 متر به عنوان بلند ترین نقطه قطب جنوب ، ایستگاه آخر کوهنوردان برای رسیدن به چالش هفت قله مرتفع هفت قاره است.
این کوه دور افتاده که میانگین دمایش در تابستان که حتی خورشید 24 ساعته به آن می تابد از منهای 30 درجه سانتیگراد گرمتر نمی شود ، تا سال 1958 ناشناخته بود.
در سال 1958 با پرواز های اکتشافی نیروی دریایی ایالات متحده سرانجام این کوه شناسایی شد.

مسیر کوه وینسون در قطب جنوب

مسیر کوه وینسون در قطب جنوب

مسیر کوه وینسون

مسیر کوه وینسون

نام کوه وینسون از کارل وینسون عضو جمهوری خواه کنگره آمریکا که سالها از سفرهای اکتشافی نیروی دریای آمریکا به قطب جنوب و شمال حمایت کرد ، گرفته شده است.
اولین تلاش برای صعود به قله وینسون در سال 1963 توسط کلوب آلپاین آمریکا انجام شد و سرانجام برای اولین بار کوه وینسون در سال 1966 توسط گروهی از محققین و کوهنوردان آمریکایی با اسپاسنری کلوب آلپاین آمریکا و موسسه نشنال جئوگرافی و با حمایت نیروی دریایی آمریکا صعود شد.

کوه وینسون مسیر فنی و پیچیده ای ندارد و کسانی که عازم صعود به ویسنون هستند با مشکلاتی مانند سرمای زیاد و یخ و برف بودن مسیر که از ویژگی های قطب جنوب به حساب می آید ، مواجه هستند.

کوهنوردان به وسیله هواپیماهای مخصوص وارد قط جنوب می شوند

کوهنوردان به وسیله هواپیماهای مخصوص وارد قط جنوب می شوند

اصلی ترین چالش کوه وینسون که یکی از هفت قله ی هفت قاره می باشد ، سفر به خود قطب جنوب می باشد و معمولا در دو ماه دسامبر و ژانویه در سال امکان سفر وجود دارد.
همینطور کوه وینسون به جهت دور افتاده بودن و مشکلات خاص سفر به آن ، گران قیمت ترین کوه دنیا به جهت صعود است.

قله وینشون ، مرتفع ترین قله قطب جنوب

قله وینشون ، مرتفع ترین قله قطب جنوب

برای صعود به کوه وینسون معمولا از هر جای دنیا باید به جنوب شیلی سفر کرد.شرکت های توریستی و کوهنوردی از شیلی برای صعود به کوه وینسون به ازای هر نفر مبلغی در حدود 30000 دلار آمریکا دریافت می کنند که این فقط شامل سفر به قطب جنوب ، اقامت و راهنما برای صعود به قله است.
زمانیکه هزینه های سفر به شیلی ، تجهیزات و مدت زمان را سفر را با مبلغ فوق جمع کنیم متوجه می شویم که صعود به “کوه وینسون” هزینه ای گزاف برای کوهنوردان دارد.
تا کنون در حدود 1400 کوهنورد موفق به صعود قله این کوه شدند.
در سال 2001 تیمی متشکل از هشت کوهنورد به سرپرستی کوهنورد مشهور “کنراد آنکر” (کسی که جسد جورج مالوری در اورست را پیدا کرد) با اسپانسری برنامه تلویزیونی معروف نوا nova توانستند برای اولین بار از مسیر شرقی این کوه را صعود کنند.

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است

دنالی ؛ غولی در آمریکای شمالی

/0 دیدگاه /در /توسط

نویسنده: مسعود فرح بخش

کوه دنالی یا نام دیگرش “مک کینلی” به ارتفاع 6190 متردر آلاسکای آمریکا، بلندترین کوه آمریکای شمالی می باشد. این کوه نه تنها یکی از مشکل ترین کوه های 6000 متری برای صعود است بلکه در مقایسه با کل کوه ها حتی 8000 متری ها بسیار مشکل می باشد.
یکی از ویژگی های اصلی دنالی که آن را از همه کوه های دیگر متمایز می کند فاصله کمپ اصلی تا نوک قله ی آن است در واقع اگر مبنای ارتفاع کوه ها را فاصله عمودی کمپ اصلی تا قله در نظر بگیریم ؛ دنالی مرتفع ترین کوه دنیا می باشد.برای صعود به دنالی باید در حدود 5500 متر بصورت عمودی ارتفاع زیاد کرد.

همینطور از نظر فاکتور ارتفاع نسبی کوه ها ، دنالی بعد از اورست و آکانکاگوا در آرژانتین سومین کوه دنیا می باشد.

کوه دنالی یا نام دیگرش مک کینلی که به احترام نام بیست و پنجمین رئیس جمهور آمریکا گذاشته شد ، یکی از هفت کوه مرتفع هفت قاره نیز می باشد. یکی دیگر از چالش های صعود به دنالی آب و هوای سرد و بسیار متغیر این کوه می باشد. دنالی به دلیل قرار گرفتن در عرض جغرافیای 63 در جه شمالی آب و هوایی بسیار سرد و متغیر نسبت به کوه های هم ارتفاع خود در رشته کوه های هیمالیا و قراقروم دارد.

کمپ 5000 متر دنالی

کمپ 5000 متر دنالی

اولین تلاش برای صعود این کوه در سال 1903 توسط جیمز ویکرشام انجام شد. این صعود از مسیر دیواره شمالی دنالی انجام شد و صعودی ناموفق بود. این مسیر بعدها “مسیر ویکرشام” نامیده شد. به دلیل خطر بهمن در این مسیر تا سال 1963 این مسیر بدون صعود باقی ماند.
اولین صعود این کوه در سال 1913 توسط کوهنوردان آمریکایی انجام شد.
تا 19 سال بعد دنالی صعود نشد تا اینکه دومین صعود این کوه در سال 1932 انجام شد.
اولین صعود زمستانی این کوه در سال 1967 انجام شد.

کلوب آلپاین ژاپن در سال 1990 جهت انجام پروژه تحقیقاتی یک ایستگاه کوچک هواشناسی را در ارتفاع 5710 متری این کوه نصب کرد . در سال 2002 ایستگاه دیگری در ارتفاع 5800 متری جایگزین ایستگاه قبلی شد.

Denali

بر اساس داده های ثبت شده در این ایستگاه هواشناسی دما در 1 دسامبر 2003 به منهای 59/7 درجه سانتیگراد رسید. در آن روز سرعت باد 30 کیلومتر بر ساعت ثبت شد ؛ بر اساس این داده ها در آن روز دمای سرمایش یا دمایی که بدن احساس می کند منهای 83/4 درجه سانتیگراد بود.

صعود زمستانی به کوه دنالی

صعود زمستانی دنالی به دلیل دمای بسیار پایین ، برف بسیار زیاد در مسیر ، خطر بهمن ، یخ زدن مسیر و درگیری با یخ و صخره ، فاصله زیاد کمپ اصلی تا قله و آب و هوای بسیار متغیر جز کارهای شاخص و بسیار سخت در کوهنوردی می باشد.

لانی دوپر Lonnie dopre کوهنورد 53 ساله آمریکایی بعد از سه تلاش ناموفق در ژانویه سال 2015 در چهارمین سال متوالی تلاش زمستانی خود بر روی کوه 6190 متری دنالی(بلندترین کوه قاره آمریکای شمالی در آلاسکا) ، اولین صعود موفق انفرادی در ماه ژانویه  را انجام داد.

lonnie-dupre-denali_h

لانی دوپر در صعود زمستانی انفرادی در ماه ژانویه به کوه سرسخت و سرد دنالی

کوه دنالی به دلیل قرار گیری در عرض جغرافیایی 63 درجه شمالی در ایالت آلاسکای آمریکا نه تنها آب و هوایی بسیار سرد و خشن دارد بلکه طول روز نیز در آن بسیار کوتاه است بطوریکه ماه ژانویه تاریک ترین ماه سال است.

سال 2014 در تلاش ناموفق دوپر بر روی دنالی سرعت باد به 100 مایل بر ساعت و دما به 51 درجه زیر صفر رسید که او را مجبور به بازگشت کرد. لانی دوپر در صعودهایش از چادر استفاده نمی کند و شبها را در غار های برفی که خود حفر می کند به سر می برد.

در سال 2015 و در روز صعود طلوع خورشید در 10:28 قبل از ظهر و غروب خورشید در 3:53 بعد از ظهر بود یعنی دوپر فقط حدود 5 ساعت و نیم از روشنایی روز برخوردار بود.

قبل از این صعود موفق لانی دوپر ، فقط 16 نفر موفق به صعود زمستانی کوه دنالی شدند که در این بین فقط صعود یک تیم روسی در ماه ژانویه بود.

اولین صعود زمستانی دنالی در سال 1967 توسط سه کوهنورد انجام شد. آنها  در هنگام برگشت با طوفان و کولاک مواجه شدند و 6 روز را در یک غار برفی بیواک کردند. آرت دیویدسن یکی از اعضای تیم سه نفره بعدها کتابی با عنوان “منهای 148 درجه” با اشاره به سردترین دمایی که آنها در بیواک تجربه کردند را منتشر کرد.

6 کوهنورد نیز در راه صعود زمستانی کوه دنالی جان باختند.

《فیلم تلاش زمستانی انفرادی دوپر بر روی دنالی》

منبع:

صفحه ویکیپدیا

نشنال جغرافی

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است