ویروس کرونا به یکباره آمد و جهان را تحت تاثیر خود قرار داد، کرونا هست و این مهم ترین حقیقتی است که باید آن را قبول کنیم، چیزی که مشخص است بحران این بیماری گاهی کم و گاهی زیاد می شود اما تا زمان کشف و توزیع جهانی واکسن ریشه کن نخواهد شد و این بدان معنی است که ما مجبور به سازگاری با شرایط موجود و تغییر سبک سفرهای خود در کوهنوردی و طبیعت گردی هستیم.

اما بعد از بحران کرونا چه تغییراتی در سبک کوهنوردی و طبیعت گردی انجام دهیم تا خطر ابتلا به این ویروس کمتر شود؟ در مرحله اول باید قبول کنیم که طرح فاصله گذاری اجتماعی تا زمان ریشه کن شدن این ویروس باید ادامه پیدا کند، از این جهت باید تا اطلاع بعدی از عکس های گروهی و تجعمات گروهی بدون رعایت فاصله اجتماعی خودداری کنیم. ذات کوهنوردی یک ورزش گروهی است و رفتن به کوهستان به شکل انفرادی و یا حتی دو نفره خود خطرات مشخصی دارد که چندان نمی توان توصیه کرد، این نکته را باید توجه کرد که جمعیت آماری زیادی از افراد اهل کوهنوردی و طبیعت گردی هستند و دلیل حوادث زیاد درون کوه های ایران همین مورد است پس توصیه به کوهنوردی انفرادی یا دو نفره نیز خود می تواند سبب بیشتر شدن آمار حوادث درون کوهستان شود.

نکته بعدی مسئولیت پذیری اجتماعی ما به عنوان یک کوهنورد و طبیعت گرد باید بیش از قبل شود. برای مثال اگر علائم آنفولانزا یا سرما خوردگی داریم در برنامه ها شرکت نکنیم و بهداشت فردی و محیطی را بیش از قبل رعایت کنیم و در تمام طول یک برنامه شخصا از مواد ضدعفونی کننده خودمان استفاده کنیم. در تعاریف سنتی از کوهنوردی اینگونه گفته شده است در کوهنوردی یک سیب بین اعضای گروه تقسیم می شود اما تا اطلاع بعدی و تا ریشه کن شدن این بیماری دیگر چنین چیزی ممکن نیست. ظروف آشپزی، لوازم پخت و پز و سایر لوازم شخصی و مواد غذایی خود را از سایرین جدا کنیم.

از دیگر مواردی که انجام آن می تواند بسیار حیاتی باشد در کمپ ها به شکل انفرادی از چادر استفاده کنیم و تا حد امکان از حضور در اماکن کوچک و سربسته مانند پناهگاه ها و جانپناه ها خودداری کنیم.

اگر یک جامعه روستایی یا محلی نسبت به ورود گردشگر به یک نقطه خاص حساسیت دارد اصرار نکنیم. در طول این بحران باید زباله های خود را بیش از قبل مدیریت کنیم و هرگز نه تنها در کوهستان که آنها را در روستاها نیز جا نگذاریم.

بیمارستان ها و مراکز درمانی یکی از مناطق پرخطر می باشند، توجه داشته باشیم که رفتن به بیمارستان ها شانس ابتلا به ویروس کرونا را بیشتر می کند بنابراین در طول این مدت باید از انجام فعالیت های پر خطر و با ریسک بالا که امکان آسیب دیدگی و مراجعه ما به بیمارستان را بیشتر می کند، خودداری کنیم.

یکی از موارد مهم دیگر، خودداری از رفتن به مناطقی است که جز مقاصد اصلی گردشگری هستند و طبیعتا دارای ازدحام و شلوغی می باشند، در این اماکن حتی اگر بخواهیم و اراده کافی داشته باشیم، رعایت پروتکل های بهداشتی به دلیل ازدحام و شلوغی دشوار است.

رعایت تمامی موارد بالا جز با داشتن مسئولیت پذیری شخصی و اجتماعی در برابر خود، دیگران و جامعه ممکن نخواهد بود، کرونا هست پس ما باید تغییر کنیم و باید از خودمان شروع کنیم

(قصد این نوشته این نیست که دیگران را ترغیب به سفر کردن در دوران اوج شیوع ویروس کرونا کند بلکه هدف عنوان کردن تغییرات ضروری برای سفر بعد از فروکش کردن بحران است)