در مناطق کوهستانی هر چه از ارتفاع پایین به سمت ارتفاعات بالا حرکت می کنیم از میزان درختان کم می شود و از یک ارتفاع مشخصی دیگر هیچ درختی دیده نمی شود. این ارتفاع مشخص در کوهستان که دیگر بالاتر از آن درختی قادر به روییدن نیست، به شکل یک خط فرضی در نظر گرفته می شود که به آن “خط درخت” یا خط رویش (tree line) گفته می شود. در ارتفاعات بالا به دلیل سرمای هوا، رقیق شدن هوا و وجود اشعه مضر UV خورشید هیچ درختی قادر به رشد نیست. اما این خط رویش برای تمامی مناطق جهان ثابت نیست به طوریکه جز عوامل فوق، عرض جغرافیایی نیز در تعیین خط رویش درختان موثر است. هر چه از استوا به سمت قطبین زمین حرکت کنیم، خط رویش درختان به ارتفاعات پاییین تری منتقل می شود.
برای مثال خط رویش درخت در کوه های آلاسکا با عرض جغرافیایی 61 درجه شمالی حدود 700 متر بالاتر از سطح دریا است و بالاتر از این ارتفاع درختی قادر به رویش نیست. خط رویش در کوه های آلپ کشور سوئیس با عرض جغرافیایی 47 درجه شمالی حدود 2200 متر است.

در کشور ایران خط رویش درختان در البرز بالاتر از 3000 متر نیست، خط رویش در زاگرس تا 3400 متر هم می‌رسد و در کوه‌ هزار کرمان خط رویش کمی بالاتر هم هست.

اما مرتفع ترین خط رویش درختان در دنیا در رشته کوه آند و در کشور بولیوی قرار دارد.
قله آتشفشانی نوادو ساخاما به ارتفاع 6542 متر بلندترین کوه کشور بولیوی است. این کوه که در عرض جغرافیایی 18درجه جنوبی قرار دارد که با خط رویش 5200 متری، مرتفع‌ترین درختان از سطح دریا را در خود جای داده است.

درختی موسوم به Quenua که تا ارتفاع 5200متری کوه nevado sajama در بولیوی دیده می شود این مرتفع ترین ارتفاعی است که یک درخت قادر به رویش است

این کوه برای اولین بار در سال 1939 صعود شد و در سال 2001 عده ای از راهنمایان کوهستان بولیوی و مردم محلی در قله آن فوتبال بازی کردند تا رکورد مرتفع ترین بازی فوتبال دنیا نیز متعلق به این کوه باشد.