در اول شهریور سال 1360 کودکی در شهر تبریز متولد شد که بعدها قرار بود به چیزی بیش از یک کارمند ساده شهرداری تبریز بدل شود. او از نوجوانی با دوچرخه وارد کوهستان شد و همین امر بهانه ای شد تا اولین جرقه های کوهنوردی در پس ذهن او شکل بگیرد.
“عظیم قیچی ساز” در سن بیست سالگی جوانی جویای نام بود که وارد اردوهای تیم ملی کوهنوردی امید شد و در همان سال در صعود زمستانی گرده آلمانهای علم کوه به گواه افراد حاضر نشان از ظهور قدرتی “عظیم” در کوهنوردی کشور می داد. او یک سال بعد به فراتر از مرزهای کشور رفت و قله ماربل وال در کشور قزاقستان اولین کوهی بود که در جایی فراتر از مرزهای ایران به آن صعود کرد و این شروعی بود برای سفرهای او به مرتفع ترین قلل دنیا.

عظیم قیچی ساز در سال 1382 خیز بلند خود به سمت هشت هزاری ها را برداشت. شاید در آن روزی صعود به تمامی 14 کوه رفیع دنیا برای یک کوهنوردی ایرانی نه هدف بلکه یک رویا بود، رویایی دست نیافتنی. خیز بلند عظیم به سوی هشت هزاری ها هر چند موفقیت آمیز نبود اما او را پخته تر کرد و با تجربه به دست آمده از آن، برنامه های بعدی را با موفقیت پشت سر گذاشت. در آن سال عظیم به سوی قله گاشربروم 1 در کشور پاکستان رفت اما آن برنامه منجر شد به حادثه ای که برای محمد اوراز و مقبل هنرپژوه اتفاق افتاد. در این برنامه عظیم به همراه سایر کوهنوردان ایرانی حاضر در منطقه یکی از دشوارترین عملیات های امداد در تاریخ کوهنوردی ایران را انجام دادند. آنها محمد اوراز و مقبل هنرپژوه را از ارتفاع مرگ در 7800 متری تا پایین کوه حمل کردند. این صعود شاید درسی بزرگ برای عظیم داشت، چراکه بعد از آن در هر قله ای فقط و فقط یک بار تلاش کرد و در همان تلاش اول قله های هشت هزاری را صعود کرد.
عظیم در سال 84 برای رسیدن به بزرگترین رویای هر کوهنوردی تلاش کرد. او به نپال سفر کرد و در آن سال بام دنیا، قله اورست را صعود کرد. این صعود از کمپ 4 تا قله اصلی با کپسول اکسیژن انجام شد.
عظیم برای آن دسته افرادی که او را از نزدیک دیده اند ورزشکاری کم حرف، فروتن و در عین حال بسیار قدرتمند است. قدرت او در انجام صعود های کوهنوردی چنان زبان زد است که حتی  کوهنوردان خارجی که او را از نزدیک می شناسند را به تحسین وا داشته است.

عظیم با عزمی عظیم، بعد از اورست در سال 1384 تمامی هشت هزاری هایی را که به سمت آنها رفت در همان تلاش اول و بدون استفاده از کپسول اکسیژن صعود کرد. فعالیت های ورزشی او درست در مکان و ارتفاعی است که به منطقه مرگ مشهور است جایی که اولین اشتباه می تواند آخرین اشتباه باشد و در نقاطی که بسیاری از کوهنوردان زبده جهان و ایران جانشان را از دست دادند، اما عظیم با درایت و تجربه هرگز آسیبی جدی ندید و هرگز نگفت “آرزویم مرگ در کوهستان است”
عظیم قیچی ساز در ساعت 12:22 روز جمعه 29 اردیبهشت در سال 1396 با صعود به قله لوتسه، پنجمین کوه رفیع دنیا توانست به عنوان اولین ایرانی نامش را در کنار بزرگان کوهنوردی دنیا همچون رینهولد مسنر و یرزی کوکوچکا به عنوان عضوی از باشگاه هشت هزاری ها جاودان کند.
باشگاهی که تا به الان و با احتساب سه عضو جدید امسال فقط 34 عضو قطعی با صعودهای شفاف و بدون ابهام دارد و عظیم سی و پنجمین عضو قطعی، با صعودهای مشخص و بدون ابهام در باشگاه هشت هزاری ها و هفدهمین عضو این باشگاه با صعود بدون اکسیژن مصنوعی به تمامی قلل هشت هزاری است.

نگاهی به کارنامه کوهنوردی عظیم قیچی ساز:

ماربل وال در کشور قزاقستان 6400متر در سال 1381

گاشربروم 1 ، صعود تا ارتفاع 7800متر در سال 1382

دیران پیک در پاکستان، صعود تا ارتفاع 5500متر در سال 1383

اسپانتیک در سال 1383

اورست در سال 1384 (صعود با استفاده از کپسول اکسیژن)

نوشاخ در سال 1385

برودپیک در سال 1387

پوبدا در سال 1388

داهولاگیری در سال 1389 (اولین صعود کننده ایرانی)

نانگاپاربات در سال 1389

کانگجن چونگا در سال 1390 (اولین صعود کننده ایرانی)

گاشربروم 2 در سال 1390

گاشربروم 1 در سال 1390

آناپورنا در سال 1391 (اولین صعود کننده ایرانی)

کوه k2 در سال 1391

ماناسلو در سال 1391

ماکالو در سال 1392 (اولین صعود کننده ایرانی)

چوآیو در سال 1392

شیشاپانگما در سال 1393 (اولین صعود کننده ایرانی)

اورست در سال 1395 (صعود بدون استفاده از کپسول اکسیژن)

لوتسه در سال 1396 و ورود به باشگاه هست هزاری ها