نوشته‌ها

کوهنوردی تا آخرین گام ها

نویسنده: مسعود فرح بخش

در 13 سپتامبر 1950 در یوتا آمریکا یکی از نام آوران دنیای کوهنوردی، جف لوه (jeff lowe) متولد شد. جف لوه از آن دسته نام هایی در کوهنوردی است که حتی اگر از صعودهای او اطلاع نداشته باشید حتما نام او به گوشتان خورده چرا که او به همراه برادرش گرگ لوه (greg lowe) خالق کمپانی lowe alpine بودند.
تولیدی که با ساخت کوله پشتی و لباس های چندلایه با خاصیت تنفسی به اوج شهرت رسید اما جف لوه برای انجام کارهایی بزرگ تر، نامش در تاریخ کوهنوردی جهان و آمریکا جاودان شده است. او مبتکر صعودهای ترکیبی (یخنوردی و سنگنوردی) است و بیش از 1000 مسیر جدید در کوه های راکی ، آلپ و هیمالیا با نام او گره خورده است. سفرهای کوتاه با کمترین ابزار و صعودهای سریع به کوه های دنیا او را به یکی از سرآمدان سبک کوهنوردی آلپی در دنیا تبدیل کرده است.

جف لوه jeff lowe کوهنورد نام دار امریکایی

جف لوه در جریان صعود کوه آمادابلام

او کوهنوردی را از هشت سالگی همراه پدرش شروع کرد و صعود به برج بی نام ترانگو ، صعود انفرادی به آمادبلام ، گشایش مسیری مستقیم تا قله ایگر به شکل انفرادی و بدون بولت و اولین صعود زمستانی گراند تتون فقط بخش کوچکی از فعالیت های او می باشد.
در سال 2017 به پاس یک عمر فعالیت در حوزه کوهنوردی کلنگ طلایی دوران به او اهدا شد.
متاسفانه جف لوه اکنون ده سال است که از بیماری ALS رنج می برد و توانایی حرکت ندارد اما تا آخرین روزهایی که در پاهایش قدرت داشت به کوهنوردی، تولید و آموزش مشغول بود.

جف لوه jeff lowe در روزهای ناتوانی بر روی ویلچر همراه خانواده

جف لوه به همراه خانواده اش در روزهای ناتوانی بر روی ویلچر

منبع: ویکیپدیا ، وبلاگ کوه قاف

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است

باشگاه هشت هزاری ها

نویسنده: مسعود فرح بخش

از بین هزاران کوه سرتاسر زمین فقط چهارده تای آنها به هشت هزاری ها معروف هستند. چهارده کوه مستقل زمین که ارتفاعشان از سطح دریا به بیش از 8000 متر می‌رسد. این کوه‌ها همگی در رشته‌کوههای هیمالیا و قراقروم در قارهٔ آسیا قرار دارند.

اولین تلاش بر روی یک کوه هشت هزار متری مربوط به سال 1895 در “نانگاپاربات” بود .

بعد از تلاش های بسیار سرانجام اولین کوه هشت هزار متری که صعود شد “آناپورنا” در سال 1950 بود.

از شروع دهه 50 کوه های سر به فلک کشیده دنیا یکی پس از دیگری در فصول مختلف صعود شدند تا اینکه سرانجام در سال 1986 رینهولد مسنر کوهنورد نامدار ایتالیایی با صعود به قله لوتسه فصل جدیدی در تاریخ کوه های هشت هزار متری باز کرد.

وی در طی زمان 16 سال و سه ماه و 7 روز موفق به صعود تمامی 14 قله بالای هشت هزار متر دنیا شد و نام خود را به عنوان اولین انسانی که تمامی این قلل را صعود کرد در تاریخ کوهنوردی جاودانه ساخت.

درست یکسال بعد از مسنر کوهنوردی جسور و تکرار نشدنی به نام “یرزی کوکوچکا” از لهستان موفق شد در طی فقط در 7سال و 11ماه و 14 روز  تمامی این قلل را صعود کند و به عنوان نفر دوم وارد باشگاه هشت هزاری ها شود.

باشگاه هشت هزاری ها در واقع به فهرستی از کوهنوردانی اتلاق می شود که موفق به صعود هر 14 قله هشت هزاری می شوند.

برای اینکه سومین انسان وارد باشگاه هشت هزاری ها شود 9 سال زمان لازم بود تا ارهارد لورتان در سال 1995 بعنوان نفر سوم وارد باشگاه هشت هزاری ها شود.از آن سال تا کنون تقریبا هر سال به لیست باشگاه هشت هزاری ها افزوده می شود.

تعداد افرادی که به قله های مختلف هشت هزار متری صعود کرده اند بیش از سه هزار نفر هستند اما از این سه هزار نفر فقط تعداد بسیار اندکی موفق به صعود هر 14 قله ی بالای هشت هزار متر شدند. این نشان می دهد که صعود به تمامی این 14 قله کاری بس بزرگ و دشوار است.

کمترین زمان رسیدن به باشگاه هشت هزاری ها در اختیار چانگ هو کیم از کره جنوبی در زمان هفت سال و 10 ماه و 6 روز و بیشترین زمان رسیدن به باشگاه هشت هزاری ها متعلق به ماریو پانزری از ایتالیت به مدت 23 سال و 7 ماه و 21 روز است.

در سال 2010 ادورنه پاسابان به عنوان نخستین کوهنورد زن موفق به صعود به هر 14 قلهٔ هشت هزار متری شد.

در زیر برای اولین بار در یک وبسایت فارسی زبان لیست کامل باشگاه هشت هزاری ها را می توانید دانلود کنید:

فهرست باشگاه هشت هزاری ها – به روز رسانی تا سال 2014(کلیک کنید)

عکس بالای صفحه: خانم ادورنه پاسبان اولین زن عضو باشگاه هشت هزاری ها در کوه k2

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است
 

قدم گاه هیلاری

نویسنده: مسعود فرح بخش

28 می 1953 زمانی که از کیسه خواب خود در ارتفاع 8500 متری بیرون آمد متوجه شد که کفش هایش در بیرون چادر بوده و کاملا یخ زده.

وی 2 ساعت تمام وقت ، صرف گرم کردن کفش های خود کرد و سپس راه خود را به سمت مکانی آغاز کرد که تا کنون پای هیچ بشری به آن نرسیده بود.

بعد از چند ساعت کوهنوردی درست در زیر قله به جبهه ی صخره ای برخورد کرد که آخرین چالش وی در راه رسیدن به قله بود، او با زحمت بسیار از منطقه ی صخره ای عبور کرد و ناگهان در ساعت 11 و سی دقیقه صبح خود را در ارتفاع 8848 متری یعنی بر بام دنیا دید. مکانی که تا کنون کسی پای بر آن نگذاشته بود.

وی 15 دقیقه در مرتفع ترین نقطه کره زمین ماند و سپس راهی پایین شد.

همنورد او چون کار با دوربین عکاسی را بلد نبود ، هیچ عکسی از او بر روی قله ثبت نشد.

بعد ها به افتخار و به یادبود “سر ادموند هیلاری” چند متر جبهه صخره ای زیر قله را به نام او نامگذاری کردند.

قدمگاه هیلاری یک گرده صخره ای درست در زیر قله اورست است که آخرین چالش جدی کوهنوردان در راه رسیدن به بام دنیا می باشد. کوهنوردان در این منطقه به دلیل ارتفاع بالا معمولا از ماسک اکسیژن استفاده می کنند و صعود از این قسمت به کندی صورت می گیرد.

در برخی روز های سال در این نقاط ترافیک کوهنوردان شکل می گیرد که این موضوع انتقاد جدی عده ای را به همراه داشته است. اگر در این نقطه حادثه ای رخ دهد به دلیل شرایط خاص محیط و ارتفاع بالا و توجه به قانون ساعت چهارده(بازگشت تا قبل از ساعت 14) امکان امداد رسانی وجود ندارد. به همین دلیل و اینکه خستگی در کوهنوردان به اوج خود رسیده و همینطور کمبود اکسیژن ، عده ی زیادی ترافیک کوهنوردان در این نقطه را خطر ساز می دانند و عبور از این نقطه نیازمند دقت بسیار زیاد است.

این شما و این “قدمگاه هیلاری” ؛ رویای همه کوهنوردان ؛ چند متر مانده به بام دنیا به افتخار سر ادموند هیلاری اولین فاتح اورست

07-rime-ice-on-climbers-summiting-670

قدم گاه هیلاری

Apa Sherpa at Hillary Step

در این منطقه به دلیل ارتفاع زیاد اکثر کوهنوردان از ماسک اکسیژن استفاده می کنند

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

قدم گاه هیلاری

140418-everest-sherpas-2314_1dda158a25797f55c05f346b9130a523

اکثر کوهنوردان در این منطقه عکس یادگاری را فراموش نمی کنند

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است

سر ادموند هیلاری ، اولین فاتح اورست

سر ادموند هیلاری ( زاده 1919 و درگذشت 2008) کوهنورد ، کاشف و ماجراجوی اهل نیوزلند بود. هیلاری اولین انسانی بود که پا بر روی قله اورست نهاد. هیلاری عضو نهمین تیم اکسپدیشن کوه اورست بود که توسط بریتانیا اعزام شدند. هیلاری و شرپای نپالی اش تنزینگ نورگای اولین انسان هایی بودند که موفق به فتح قله ی اورست شدند. سر ادموند هیلاری از سوی مجله تایم در بین 100 شخصیت تاثیرگذار قرن بیستم قرار گرفت.
هیلاری از دوران مدرسه به کوهنوردی علاقه مند شد و اولین قله ی خودش را در سال 1939 صعود کرد. کوه الیویر در نیوزلند به ارتفاع 1933 متر اولین کوه هیلاری بود.
هیلاری بعد ها به استخدام نیروی هوایی ارتش سلطنتی نیوزلند درآمد و در طول جنگ جهانی دوم بعنوان مسیرخوان مشغول به فعالیت شد.
در سال 1951 هیلاری عضو تیم اکسپدیشن بریتانیا برای صعود به قله ی چوآیو بود که در این برنامه تیم بریتانیا موفق نبود.
هیلاری بعد از اورست با سفر اکتشافی خود به قطب جنوب اولین انسانی شد که به هر دو قطب جنوب و شمال کره زمین سفر کرد. هم چنین هیلاری ده قله ی دیگر را بعد از اورست در هیمالیا صعود کرد.
هیلاری دارای سه فرزند می باشد که فرزند اول وی ؛ پیتر یکسال بعد از صعود او به اورست به دنیا آمد . پیتر بعد ها با ادامه دادن راه پدر دو بار در سال های 1990 و 2002 به اورست صعود کرد . همچنین پیتر هیلاری فاتح 7 قله ی مرتفع 7 قاره دنیا نیز می باشد.
سر ادموند هیلاری سرانجام در سال 2008 بر اثر سکته قلبی در گذشت.

Hillary_and_tenzing

ادموند هیلاری و تنزینگ نورگای پس از صعود به اورست

800px-Edmund_Hillary_&_Sherpa_Tenzing

ادموند و تنزینگ سالها بعد از صعود تاریخی خود با هم دیدار کردند

Edmundhillary2006

سر ادموند هیلاری در آخرین سال های عمرش

برداشت از:

https://en.wikipedia.org/wiki/Edmund_Hillary

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است
 

یرزی کوکوچکا ؛ نابغه ای تکرار نشدنی

نویسنده: مسعود فرح بخش

در 24 مارس سال 1948 در شهر کاتویک در خانواده ی فقیر لهستانی پسری به دنیا آمد که بعدها فصل نوینی در تاریخ کوهنوردی گشود.

“یرزی کوکوچکا” که دوستانش او را یورک(yorek) صدا می کردند بدون شک بهترین کوهنورد تمام تاریخ می باشد. زمانی که او پا به سرزمین ناشناخته ها در هیمالیا و قراقروم گذاشت کوه ها یکی پس از دیگری برای او سر تعظیم فرود آوردند.

کوکوچکا به قدری قدرتمند و نابغه بود که هر کوهی را اراده می کرد از آن بالا می رفت. او نه تنها به صعود از مسیرهای نرمال اعتقادی نداشت بلکه به صعود در فصل عادی نیز اعتقاد نداشت . همه ای اینها از کوکوچکا افسانه ای رقم زد ، افسانه ای که هنوز بعد از سال ها کسی به نزدیکی افتخارات او هم نرسیده است.

بسیاری از کارهایی که او انجام داده برای اولین بار و آخرین بار بوده و قبل و بعد از او هیچ کوهنورد دیگری به فکر انجام آنها هم نرفت.

در 18 سپتامبر 1987 او بعد از رینهولد مسنر دومین شخصی شد که همه قلل هشت هزاری را صعود کرد. همچنین کوکوچکا اولین کوهنوردی می باشد که 4 قله هشت هزار متری را در زمستان صعود کرده است. برخی صعود های او در هشت هزاری ها برای همیشه تاریخ ساز شدند. صعود او به K2 از مسیر جدید که به مسیر لهستانی ها معروف شد هرگز در تاریخ کوهنوردی تکرار نشد و این تنها یکی از کارهای شاخص او بود.

او به جز اورست تمامی قله ها را بدون استفاده از کپسول اکسیژن صعود کرد.

کوکوچکا در لهستان به سختی کار می کرد و تامین هزینه و مخارج صعودهایش بسیار مشکل داشت. او از اینکه مجبور بود سخت کار کند اما رینهولد مسنر بدون هیچ دغدغه مالی مشغول تمریناتش بود و به فتوحاتش ادامه می داد؛ ناراحت بود.

یکی دیگر از کارهای کوکوچکا که او را از سایر کوهنوردان متمایز می کند صعود او به هر 14 قله هشت هزاری در زمان باور نکردنی 7 سال و 11 ماه و 14 روز است.

همینطور کوکوچکا تنها کوهنوردی در دنیا می باشد که توانسه دو قله ی هشت هزاری را در یک فصل و در یک زمستان صعود کند.

حاصل تلاش های کوکوچکا در هیمالیا و قراقروم گشایش 10 مسیر جدید و 4 صعود زمستانی می باشد.

کارنامه پر افتخار کوکوچکا در هشت هزاری ها:

1979 – لوتسه – مسیر نرمال

1980 – اورست – مسیر جدید

1981 – ماکالو – مسیر جدید ، شیوه آلپی ، سولو و انفرادی

1982 – برودپیک – مسیر نرمال – شیوه آلپی

1983 – گاشربروم 2 – مسیر جدید – شیوه آلپی

1983 – گاشربروم 1 – مسیر جدید – شیوه آلپی

1984 – برودپیک – مسیر جدید – تراورس قله شمالی ، مرکزی و قله اصلی – شیوه آلپی

1985 – داهولاگری – مسیر نرمال – صعود زمستانی

1985 – چوآیو – مسیر جدید – صعود زمستانی

1985 – نانگاپاربات – مسیرجدید

1986 – کانچن جونگا – مسیر نرمال – صعود زمستانی

1986 – k2  – مسیر جدید

1986 – ماناسلو – مسیر جدید – شیوه آلپی

1987 – آناپورنا – مسیر نرمال – صعود زمستانی

1987 – شیشاپانگما – مسیر جدید – شیوه آلپی – فرود با اسکی

1988 – آناپورنا – مسیر جدید – شیوه آلپی

c6df93ebbe71ab2ede3a2370be9b3956

c04e20b6a0a5d11c9d4fd974a03c032e

776154

کوه لوتسه تنها کوهی بود که کوکوچکا از مسیر نرمال در فصلی غیر زمستان صعود کرد. بنابراین او تصمیم که شاهکار خودش را کامل کند. در سال 1989 بار دیگر به هیمالیا برگشت و این بار دیواره مخوف جنوبی لوتسه را هدف گرفت.

او در کاتماندو طناب انفرادی 6 میلیمتر دست دومی را از تیم های کوهنوردی که آنجا بودند خریداری کرد. در ارتفاع 8200 متری دیواره جنوبی لوتسه در طول آخر مسیری که در آن روز قصد صعود داشت ، چند متر آخر را با همان طناب انفرادی صعود کرد و ناگهان طناب مستعمل پاره شد.

کوکوچکا چندین متر سقوط کرد و دنیا یکی از بهترین کوهنوردانش را برای همیشه از دست داد تا داستان های او و فتوحاتش مانند افسانه های قدیمی نسل به نسل بین کوهنوردان رد و بدل شود.

 داستان یکی از بهترین کوهنوردان تمام دوران در کوهی که از آن شروع کرده بود ، به پایان رسید.

دیواره جنوبی لوتسه بعد از آن هرگز صعود نشد و شاید هیچ وقت دیگر هم صعود نشود.

800px-Memorial_-_Rafal_Cholda,_Czeslaw_Jakiel_and_Jerzy_Kukuczka

یادبود یرزی کوکوچکا در کمپ اصلی اورست با دورنمایی از کوه لوتسه

جمله ی معروفی از رینهولد مسنر در مورد کوکوچکا وجود دارد:

“درسته که من اولین هستم اما بدون شک تو بهترینی”

شاید در واقعیت مسنر چنین جمله را به کار نبرده باشد اما حتی اگر چنین هم باشد ، بی شک کوکوچکا افسانه ایست تکرار نشدنی و کوهنوردیست بزرگ

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است

سیمون مورو ؛ یکه تاز صعودهای زمستانی

نویسنده:مسعود فرح بخش

بدون شک سیمون مورو در حال حاضر یکی از بهترین های ورزش کوهنوردی است. سیمون مورو اهل ایتالیا و متولد 27 اکتبر 1967 می باشد. شهرت اصلی وی به دلیل 4 صعود زمستانی موفق به قلل 8000 متری می باشد. سیمون مورو همچنین خلبان هلیکوپتر نیز می باشد و در سال 2013 به همراه دو امدادگر دیگر در ارتفاع 7800 متری لوتسه مرتفع ترین عملیات امداد و نجات دنیا را انجام داد.

سیمون مورو توسط پدرش از زمان کودکی با کوهنوردی در کوه های محل زندگی با مفهوم کوه و صخره آشنا شد و بعد ها بصورت جدی آنرا دنبال کرد تا اینکه به یکی از بهترین کوهنوردهای تمام دوران تبدیل شد.

اولین اکسپدیشن مورو در هیمالیا در سال 1992 در اورست بود. یک سال بعد مورو اولین صعود زمستانی کوه آکانکاگوآ به ارتفاع 6960 متر در آرژانتین(بلندترین کوه آمریکای جنوبی و بلند ترین قله ی زمین خارج از آسیا) را انجام داد.
مورو در سال 1993 ماکالو و در 1994 شیشاپانگما و لوتسه و در سال 1995 کانجن چونگا را نیز صعود کرد.

در سال 1996 سیمون مورو دیواره غربی فیتزروی در پاتاگونیا را در 25 ساعت از کمپ اصلی تا کمپ اصلی صعود کرد و در همان سال قله ی جنوبی شیشاپانکما به ارتفاع 8008 متر را بدون کپسول اکسیژه در 27 ساعت از کمپ اصلی به قله و برگشت تا کمپ اصلی صعود کرد و در شیشاپانما از ارتفاع 7100 متری با اسکی از کوه فرود آمد.

در 1997 لوتسه را صعود کرد و در زمستان آن سال برای صعود زمستانی به آناپورنا از رخ جنوبی تلاش کرد.در طول این صعود گرفتار بهمن شد و دو همنورد مشهورش آناتولی بوکرایف و دیمیتری سوبولف کشته شدند. آناتولی بوکرایف در آن زمان یکی از بهترین های کوهنوردی بود و تلاش وی در سال قبل و در حادثه 1996 اورست برای امداد رسانی به سایر کوهنوردان شهرتی جهانی برایش ساخته بود.

او در سال 1998 یکبار دیگر بر روی اورست تلاش کرد وی در سال 2000 چهار قله از 5 قله ی شوروی سابق. ؛ لنین ، کورژونوسکا ، کمونیزم و خانتنگری را بهمراه راهنمای جوان قزاق دنیس اوروبکو صعود کرد و این شروع دوستی بین او و دنیس اوروبکو بود.
در سال 2000 سیمون مورو بهمراه دنیس اروبکو اورست را با هم صعود کردند.
مورو در سال 2002 چوآیو و در سال 2003 کلیمانجارو ، برودپیک و البروس را صعود کرد.
وی دو بار در سال های 2006 و 2007 تلاش زمستانی بر روی برودپیک انجام داد که نا موفق بود. وی از 100 متری قله فقط به دلیل اینکه ساعت حدود 4 بعد از ظهر بود تصمیم به بازگشت گرفت.

simone-moro-03

 

01_SimoneMoro_638-365_resize

 

10959

 

سیمون مورو در سال 2005 موفق شد به همراه پیتر موراوسکی لهستانی قله شیشاپانگما را در زمستان صعود کند. این اولین صعود زمستانی شیشاپانگما بود و سیمون مورو اولین انسان غیر لهستانی بود که یک کوه هشت هزار متری را برای بار اول در زمستان صعود کرد.

در سال 2006 در تراورس شمال به جنوب اورست، کوه را بصورت سولو از مسیر شمالی صعود کرد و در 5 ساعت از مسیر جنوبی فرود آمد.
او در سال 2009 بهمراه دنیس اوروبکو اولین صعود زمستانی ماکالو را انجام داد.
در سال 2011 اولین صعود زمستانی گاشربروم 2 و اولین صعود زمستانی یک کوه هشت هزار متری در پاکستان را بهمراه دنیس اروبکو و کوری ریچاردز انجام داد.
سیمون در سال 2013 در اورست بهمراه اولی استک با گروهی از شرپاها درگیر شد که خبر این درگیری بازتاب زیادی در رسانه های کوهنوردی داشت.

سیمون مورو در 26 فوریه 2016 با صعود زمستانی نانگاپاربات تنها کوهنوردی شد که 4 قله ی هشت هزار متری را برای بار اول در زمستان صعود کرده است و نام خود را در تاریخ کوهنوردی جاودانه ساخت.

چهار صعود موفق زمستانی و چندین تلاش ناموفق زمستانی به کوه های 8000 متری سیمون مورو را به یکی از بهترین های تمام دوران بدل کرده. سیمون مورو به انجام صعود های معمولی در فصل صعود و در مسیر نرمال اعتقاد چندانی ندارد. وی از سال 2010 که برای بار چهارم اورست را صعود کرد هرگز برای انجام صعود های معمولی وارد هیمالیا و قراقروم نشد وهر سال در پی تلاش زمستانی کوه ها بود.

simone-moro-walking_si

 

simone

 

سیمون مورو در سال 2005 با کمک خیرین و دوستانش اقدام به ساخت مدرسه برای کودکان شرپاهای نپالی کرد.
زمانیکه از سیمون مورو در پاسخ به این سوال که چرا برای صعود زمستانی به K2 تلاش نمی کنی ، گفت: “همسر من در خواب دیده که من بر روی K2 خواهم مُرد ؛ بنا به قولی که به همسرم دادم هرگز بر روی K2 تلاش نخواهم کرد”

همچنین او در زمستان از 100 متری قله برودپیک تصمیم به بازگشت گرفت . وی بعد ها در مورد این تصمیمش چنین گفت:

من از 100 متری قله برودپیک در زمستان در هوای خوب برگشتم. چرا؟
چون ساعت 4 عصر بود و
در زمستان ساعت 5 هوا تاریک می شد!
من می توانستم به قله برسم.
و مطمئن بودم با رسیدن به آن وارد
تاریخ می شوم.
اما برای من مهم این بود که آیا خود من جایی در آن تاریخ دارم؟
و آیا زنده می مانم که از آن لذت ببرم!
بنابراین برگشتم
و با عقلم صعود کردم
و نه با قلبم

سیمون مورو جز فاتحین تمامی 14 قله ی بالای 8000 متر نیست و شاید هرگز نباشد ، حتی او فاتح 7 قله ی بلند 7 قاره نیز نخواهد شد ،او حتی رکوردی در صعود های سرعتی ندارد ولی بدون شک سیمون مورو بزرگ است و تکرار نشدنی . سیمون بدون شک اسطوره است و نبوغ بالایی دارد.

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است