نوشته‌ها

مرتفع ترین کوه هایی که صعود نشدند

مترجم و نویسنده: مسعود فرح بخش

کوهنوردی یکی از خاص ترین ورزش های دنیاست. ورزشی که روح آن کمی متفاوت تر با سایر ورزش هاست. در کوهنوردی انسان وارد طبیعت بکر می شود و از نزدیک زیبایی های طبیعت را لمس می کند.

انس به طبیعت و طبیعت دوستی در ذات هر انسانی نهفته است و این نوع علاقه امروزه باعث کشش مردم به ورزش کوهنوردی می شود.این خصوصیت در کوهنوردی سبب شده هر روز تعداد علاقه مندان به این ورزش بیش از پیش شود به طوریکه امروزه  در مرتفع ترین کوه ها ترافیک کوهنوردان را شاهد هستیم که خود این امر باعث بروز مشکلات و معضل هایی می شود.

کوهنوردی به شکل امروزی از اواسط قرن هجدهم میلادی در کوه های آلپ شکل گرفت و بعد از آن کوهنوردان روز به روز به فکر پیشرفت و انجام کارهای نو و شاخص افتادند.

در اوایل قرن نوزدهم با ورود افراد غیر بومی که عمدتا بریتانیایی بودند به مناطق هیمالیا و قراقروم و نقشه برداری هایی که انجام دادند مرتفع ترین مناطق زمین ثبت و اندازه گیری شدند و در اوایل قرن بیستم پای کوهنوردان به این مناطق باز شد. مرتفع ترین قلل دنیا که همگی در مناطق هیمالیا و قراقروم هستند به نوبت از اواسط قرن بیستم صعود شدند.

کوهنوردان مختلف از سرتاسر دنیا هر ساله به این مناطق سفر می کنند و تعداد بسیاری از قله های منطقه را صعود می کنند .

امروزه تمام 14 کوه بالای هشت هزار متری توسط کوهنوردان مختلف از مسیرهای مختلف صعود شده است. به جز کوه K2 سایر کوه های هشت هزاری در فصل زمستان نیز صعود شدند. اما همه قلل مناطق هیمالیا و قراقروم سرنوشت مشابهی ندارند. برخی قللی هستند که تاکنون پای هیچ بشری به آنها باز نشده.

کاوش های باستانی نشان دهنده آن است که انسان ها در هزاران سال قبل از میلاد به قلل بالای 6000 متر در کوهستان آند صعود کردند .از این رو نمی توان به طور قطع گفت یک کوه صعود نشده اما در مورد کوه های هیمالیا و قراقروم داستان متفاوت است.

با توجه به اینکه هیچ سند و مدرکی به طور قطع در مورد مردم محلی در مورد صعود آنها به کوه ها وجود ندارد باز هم نمی توان با قطعیت نسبت به این مسئله اظهار نظر کرد. برخی از این کوه ها از زمان قدیم برای مردم محلی شناخته شده و خاص بودند و امکان این وجود دارد که در زمان های بسیار دور مردم محلی به آنها صعود کرده باند اما هیچ سند و مدرکی دال بر صعود انسان به این قلل وجود ندارد.

بنا براین باقدمه فوق ، فهرستی از پنج قله مرتفع دنیا که تاکنون پای هیچ بری به آنها باز نشده در زیر جمع آوری شده است:

 

5- کارجیانگ (Karjiang) در تبت با ارتفاع 7221 متر

Karjiang

کارجیانگ 7221 متر

این کوه در تبت و مرز با بوتان واقع شده. مسیر این کوه بسیار فنی و بسیار بهمن خیز است. تا کنون چند تلاش محدود روی آن صورت گرفته اما هرگز کسی موفق به صعود آن نشده.

4- لابوچه کانگ  (Labuche Kang III) با ارتفاع 7250 متر

Labuche_Kang_and_Shishapangma_from_Cho_Oyu

لابوچه کانگ و شیشاپانگما ، عکس از روی چوآیو

یکی از زیبا ترین قلل واقع در تبت لابوچه کانگ I می باشد. این کوه تا کنون فقط دو بار در سال های 1986 و 2010 بر روی آن تلاش شد که یک تلاش بر روی آن موفقیت آمیز بود. در سال 2010 کوهنورد آمریکایی بر روی این کوه کشته شد.

اما تا کنون هیچ تلاشی بر روی کوه لابوچه کانگ III انجام نشده و به واقع این کوه یکی از بکرترین کوه های دنیا می باشد.

3- قله شمالی کابرو(Kabru North Summit) با ارتفاع 7394 متر

Kabru2

کابرو 7394متر

مجموعه قلل کابرو در مرز بین چین و نپال و در مجاورت کانجن چونگا سومین کوه مرتفع دنیا قرار دارد. در سال 2004 یک تلاش بر روی قله ی شمالی کابرو انجام گرفت که بهمن گیر بودن مسیر سبب بازگشت کوهنوردان شد. بر روی قله جنوبی کابرو چند تلاش انجام شده که یکی از آنها موفقیت آمیز بوده ، اما قله شمالی تا کنون بکر و دست نخورده باقی مانده.

2- موچا چهیش (Muchu Chhish) با ارتفاع 7543 متر

Muchu Chhish

موچا چهیش 7543 متر

موچا چهیش واقع در قراقروم پاکستان تا کنون مرتفع ترین کوه دنیاست که به لحاظ قانونی امکان صعود کردن وجود دارد اما تاکنون صعود نشده است. مسیر این کوه فنی و بسیار بهمن خیز است. همینطور برای رسیدن به قله نیاز به یک تراورس طولانی می باشد که باعث افزایش مسافت مسیر می شود.

1- گانکار پونسوم (Gangkhar Puensum) با ارتفاع 7570 متر

Gangkhar_puensum_summit

گانکار پونسوم ، مرتفع ترین کوه صعود نشده ی دنیا

گانکار پونسوم واقع در کشور بوتان و مرز با تبت ، مرتفع ترین کوه دنیاست که تاکنون کسی بر روی قله آن پا نگذاشته است.

کشور بوتان تا سال 1983 مرزهای خود را به روی کوهنوردان برای صعود به این کوه بسته بود. بعد از آن دولت بوتان اجازه داد کوهنوردان وارد این منطقه شوند اما بنا به دلایل مذهبی هرگز اجازه نمی دهد که گروهی قله این کوه را صعود کند. مردم محلی این کوه را بسیار مقدس و جایگاه خدایان می دانند.

در سال 1999 تیمی متشکل از کوهنوردان ژاپنی بر روی این کوه تلاش کردند اما بنا به احترام مردم محلی قله کوه را صعود نکردند و فقط قله فرعی در مجاورت قله اصلی را فتح کردند. اینک دولت بوتان اجازه صعود به ارتفاع بالاتر از 6000 متر در این کوه را نمی دهد.

 

منبع:

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است
 

الیزابت هاولی ؛ تاریخ نگارِ تاریخ ساز

نویسنده: مسعود فرح بخش

بی تردید معروف ترین چهره ی غیر کوهنورد در دنیای کوهنوردی خانم الیزاب هاولی است.خانم هاولی متولد 9 نوامبر 1923 در شیکاگو امریکا می باشد. وی با اینکه در طول عمرش حتی یک قله را هم صعود نکرده مسئول ثبت اکسپدیشن های هیمالیا می باشد.

هر کوهنوردی بعد از صعود باید به طور مستقیم با شخص خانم هاولی یا دستیارانش صحبت کند و مدارک خود را برای صعود به قله ارائه دهد و در نهایت این خانم هاولی و دستیارانش هستند که ادعای کوهنورد را مبنی بر صعود قله رد یا تایید می کنند.

او در دانشگاه میشیگان در رشته تاریخ تحصیل کرد و از سال 1946 در مجله fortune به عنوان خبرنگار شروع به کار کرد.او که شیفته سفر کردن بود در سال 1957 از کار در این مجله استعفا داد تا بتواند راحت به تمام نقاط دنیا سفر کند. وی اروپای شرقی ، خاور میانه از جمله ایران ، نپال و بسیاری از کشور های دیگر سفر کرد. در حین سفرهایش برای تامین مخارج زندگی و سفرهایش چند کار پاره وقت و موقت در نیویورک را انجام می داد. خانم هاولی در سفر به نپال و کاتماندو عاشق این نقطه از کره ی زمین شد و بعد از یک سال از بازگشتش در سال 1960 مجدد به کاتماندو بازگشت و هرگز آنجا را ترک نکرد.

او به واسطه شغل خبرنگاری اش بعد از ورود به نپال در مجله ی تایم و بعد ها در خبرگزاری رویترز شروع به فعالیت کرد. در طول این سال ها او متوجه شد که عمده خبرهایی که در این نقطه از جهان می گذرد مربوط به کوهنوردی و کوهنوردانی است که از جای جای دنیا به این نقطه از دنیا سفر می کنند. سپس کم کم اقدام به ثبت وقایع کوهنوردی کرد و بدین ترتیب بود که خانم الیزابت هاولی به بهترین واقعه نگار اکسیپدیشن های هیمالیا تبدیل شد.

خانم هاولی هرگز ازدواج نکرد و همینطور در طول عمرش هرگز کوهی را نیز صعود نکرد .او آنقدر با کوهنوردان مختلف در مورد جزئیات صعودهایشان مصاحبه و اطلاعات را ثبت کرد که به یک بانک اطلاعاتی برای کوه ها و مسیرهای هیمالیا تبدیل شد. بانک اطلاعاتی خانم هاولی شامل تمام اطلاعات مسیرها ، موفقیت ها ، نرخ مرگ و میر و … می باشد که برای آنالیز در اختیار کوهنوردان و سرپرستان تیم ها قرار می گیرد.

امروزه کوهنوردان نه تنها صعودشان به قلل هیمالیا احتیاج به تایید خانم هاولی و دستیارانش دارد بلکه کوهنوردان زبده و تیم های ماجراجو برای انجام کارهای نو و خاص ، مسیرهای جدید و هرگونه ماجراجویی از خانم هاولی مشورت می گیرند.

برای مثال رینهولد مسنر در انجام برنامه های خود چند بار از خانم هاولی مشورت گرفت.

اهمیت نقش خانم هاولی در جریان اولین زن عضو باشگاه هشت هزاری ها جالب توجه و مشخص است.

خانم اوه یون سون بعنوان اولین زنی که تمام قلل هشت هزاری را صعود کرده شناخته شد. او زمانیکه به قله آناپورنا صعود کرد تلویزیون کره برای وی جشن گرفت . ماجرای صعود خانم سون به آناپورنا و دنبال آن به تمام قلل هشت هزاری در صدر اخبار تلویزیون کره قرار گرفت.

بعد از خانم سون ، ادورنه پاسابان از اسپانیا با صعود به تمامی قلل هشت هزاری خود را اولین زن عضو باشگاه هشت هزاری ها معرفی کرد و صعود اوه یون سون به قله کانگجن چونگا را زیر سوال برد . خانم هاولی بعد از مصاحبه با اوه یون سون سرانجام ادعای صعود او را به قله کانجن چونگا رد و ادورنه پاسابان را بعنوان اولین زنی که به تمامی کوه های هشت هزاری صعود موفقیت انجام داده ، معرفی کرد. بعد ها خانم سون اعتراف کرد که بعلت شرایط بد آب و هوایی چند متر پایین تر از قله اصلی کانجن چونگا مجبور به بازگشت شده.

خانم هاولی افسر اجرایی نهادیست که سر ادموند هیلاری برای بهبود وضعیت بهداشتی ، اموزشی و فرهنکی کودکان نپالی در اطراف کوه اورست بنیان نهاد. خانم هاولی به شدت مورد احترام جامعه کوهنوردی می باشد . در سال 1994 کلوپ آلپاین آمریکا جایزه یک عمر فعالیت ادبی را جهت کوه نویسی و واقعه نگاری بسیار دقیق وی به او اهدا کرد.

هم چنین به پاس بزرگداشت خانم هاولی یک قله به ارتفاع 6182 متر در نپال و در محدوده کوه دائولاگری به نام او نامگذاری شد. یخ نورد فرانسوی فرانسیس دارنیلانو در سال 2008 به صورت سولو و انفرادی به “قله هاولی” صعود کرد.

خانم هاولی با وجود سن زیاد هنوز هم شخصا اقدام به مصاحبه با کوهنوردان می کند و به گروه های ماجراجو و کوهنوردان خاص جهت انجام فعالیت های نو و شاخص مشاوره می دهد.
⁠⁣
مطلب زیر بعد از مرگ خانم هاولی در ژانویه 2018 اضافه شد:
⁠⁣⁣الیزابت هاولی بزرگ بانوی دنیای کوهنوردی در سن 94 سالگی در نپال از دنیا رفت. خانم هاولی در حدود نیم قرن به نوشتن وقایع روز کوهنوردی و بررسی صحت و سقم صعود کوهنوردان به قلل مرتفع دنیا پرداخت. او به طرز باورنکردنی مورد احترام جامعه کوهنوردی بود. خانم هاولی در طول عمرش هرگز از کوهی بالا نرفت اما تمام کوهنوردان بزرگ دوران را به تحسین وا داشت. از صعودهای بزرگ ابتدایی در اورست تا صعودهای تکرار نشدنی دهه هفتاد میلادی. از صعود بدون اکسیژن مسنر و هابلر به اورست تا صعود تمام انفرادی مسنر به بام دنیا.
دهه هشتاد میلادی و ورود مردان یخی به هیمالیا، این لهستانی های سرسخت و کوه هایی که یکی پس از دیگری در زمستان صعود شدند. از جمله تاریخی “اکنون ما اینجا هستیم” توسط ویلیچکی در فصل زمستان از روی بلندترین نقطه زمین تا صعود یرزی کوکوچکا و آرتور هاجزر به کوه بسیار دشوار آناپورنا در جهنمی سرد.
از فرود باورنکردنی برادران مسنر از رخ روپال در نانگاپاربات تا صعود تکرار نشدنی کوکوچکا و پیتروفسکی از مسیر لهستانی ها در k2. از فاجعه 1996 در اورست تا فاجعه 2008 در k2. از اولین زن فاتح تمامی چهارده قله هشت هزاری تا دومین زن فاتح این قلل. از عظیم قیچی ساز تا پروانه کاظمی…
الیزابت هاولی از کوه ها میگفت و از کوه ها می نوشت.
خانم هاولی یک عاشق واقعی بود، عشق اول و آخر برای این بانوی آمریکایی که هرگز ازدواج نکرد کوهستان بود. او به کوهستان عشق می ورزید و اکنون بعد از مرگش نامی به بزرگی همان کوه ها برایش باقیمانده است. نام او تا ابد در تاریخ کوهنوردی جاودان خواهد ماند و همواره از او به نیکی یاد خواهد شد.
[الیزابت هاولی 1923-2018]

800px-Miss_Hawley

الیزابت هاولی ؛ عکس از خانم پروانه کاظمی

برداشت از:

http://www.himalayandatabase.com/hawleybio.html

https://en.wikipedia.org/wiki/Elizabeth_Hawley

http://heshmatmanesh.persianblog.ir/post/107/

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است