نویسنده: مسعود فرح بخش

زمانی که کوه اورست به عنوان بام دنیا شناخته شد مردم صعود به آن را غیرممکن می دانستند. از اواخر قرن نوزدهم زمزمه های صعود به بام جهان شکل گرفت تا اینکه سرانجام در نیمه قرن بیستم این غیر ممکن، ممکن شد. بعد از این انقلاب کوهنوردی هر روز حد و مرزهای کوهنوردی شکسته شد و هر غیرممکنی که بود به سرانجام رسید. قطعا در طی چند دهه آینده هیچ غیرممکنی در کوهنوردی دنیا وجود نخواهد داشت.
حس ماجراجویی انسان همواره دلیلی بوده برای پیشرفت و امروز این حس ماجراجویی نگاهی فراتر از مرزهای کره زمین دارد. کوهنوردی در کرات دیگر چیزی است که امروز غیرممکن بنظر می رسد درست مانند صعود به اورست در قرن های گذشته! اما شاید در چندقرن آینده چنین تیتری را در روزنامه های آن زمان شاهد باشیم:

“کوهنوردی از کره زمین به بام مریخ صعود کرد”

بله مریخ جایی که هنوز بشر سطح آن را لمس نکرده است اما صعود به ارتفاعات مریخ و به خصوص بام مریخ قطعا برای هر کوهنوردی وسوسه کننده است چرا که ارتفاع “کوه المپوس” از بلندترین ارتفاعات زمین بسیار بلندتر است.
کوه غول پیکر و آتشفشانی المپوس در مریخ 22000 متر ارتفاع دارد اما چون در سطح مریخ آب وجود ندارد مبنای اندازه گیری ارتفاع، ریشه کوه محسوب می شود و این مقیاس متفاوت با چیزی است که ما برای زمین می شناسیم. هرچند این کوه برای صعود بسیار مرتفع است اما نیروی گرانش کمتر در مریخ شاید کمکی باشد به کوهنوردان برای صعود آسان تر چراکه یک کوله پشتی 25 کیلوگرمی در مریخ فقط 9 کیلوگرم وزن خواهد داشت!
اگر مقیاس ارتفاع سنجی از ریشه کوه را وارد زمین کنیم یا به عبارت ساده تر اگر تمام آب های کره زمین خشک شوند آن گاه “کوه مائو ناکی” در هاوایی با 10200 متر ارتفاع مرتفع ترین نقطه زمین است( این کوه 4195متر ارتفاع از سطح آب های آزاد دارد) و کوه اورست فقط 4900 متر ارتفاع خواهد داشت.
اگر حس ماجراجویی در کوهنوردان قرن های بعد همچنان قوی باشد قطعا به سمت “کوه ری سیلوا” در سیارک وستا خواهند رفت.
در سال 2011 کوه ری سیلوا در سیارک وستا که دومین جرم بزرگ در کمربند سیارکی سامانه خورشیدی است با ارتفاعی حدود 23000 متر، مرتفع ترین کوه سامانه خورشیدی شناخته شد. این کوه در مرکز یک دهانه ی برخوردی واقع شده است.

عکس: کوه المپوس مریخ توسط مریخ نورد وایکینگ 1 در سال 1976

منبع: ویکیپدیا

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام “وبسایت بام ایران ، 5610متر” مجاز است

نویسنده: مسعود فرح بخش

بام ایران، دیو سپید، کوه کوه ها، نماد سرزمین ایران، نماد صلابت و ایستادگی یک قوم، مقصد نهایی کوهنوردان ایران، شکوه یخچال ها، دره و رودها، جایی که زمین به آسمان گره می خورد…

همه این ها توصیف هایی از یک نام هستند نامی به طولانی تاریخ سرزمین پارس، نامی به بزرگی دشت های فلات ایران، نامی به بلندای دماوند، دیو سپید دل در آتشِ پای در بند، نامی که برای این مردم فراتر از یک کوه است. دماوند این پدرِ پیرِ سرزمین ایران که هزاران سال است سایه‌اش را بر این سرزمین گسترانده است.

بلندترین کوه آتشفشانی آسیا و این پدر پیر سرزمینمان این روزها حال و روز خوشی ندارد. انواع نامهربانی‌‌ها و بد رفتاری هایی که در این سال‌ها در حق این کوه شده باعث وخامت اوضاع زیست محیطی کوه دماوند شده است. اما اخیرا جدای از اوضاع نابسامان دماوند، عده ای سودجو در حال ماهیگیری از این آب گل آلود هستند. سودجویانی که با دست اندازی بر این کوهِ سرمایه ملیِ کشور که متعلق به همه‌ی مردم است در اقدامی خودسر و خلاف قانون اقدام به ایجاد سدی برای عبور و مرور کوهنوردان کردند. سدی که به راه‌بند دماوند در ابتدای جاده خاکی جبهه جنوبی کوه دماوند معروف است. راه‌بندی که همه توضیحات و توصیفات توسعه پایدار را نقض کرده و راه را برای توسعه‌ی جیب افرادی محدود باز کرده است. راه‌بندی غیر قانونی که توسط شهرداری رینه در آن نقطه ایجاد شده و به شکل غیر قانونی اقدام به اخذ ورودی به مبلغ 15000 تومان می‌کند. مبلغی که تا به امروز مشخص نیست در کجا و چگونه خرج شده و چه نفع و سودی به حال کوهنوردان و محیط زیست دماوند داشته است. نکته جالب این‌که همین شهرداری رینه در حالی به بهانه های مختلف از جمله انتقال زباله کوهنوردان به پایین دست این مبالغ را از کوهنوردان اخذ می کند که خود زباله‌های شهر رینه را در اقدامی غیرقانونی دیگر در کوهپایه های این سرمایه ملی کشور رها می‌کند.

اخذ ورودی 15000 تومانی در مکانی با اسم کوهستان پارک قله دماوند!

در کنار این باید مبلغ 200 هزار تومانی رفت و برگشت از ابتدای جاده خاکی تا گوسفندسرا را که فقط خودرو‌های محلی مشخص اجازه عبور و مرور را دارند اضافه کرد و اگر در این مافیا قیمت بالا و غیرمنصفانه قاطرهای دماوند برای حمل بار به بارگاه سوم را لحاظ کنید متوجه خواهید شد که امروز صعود به بام ایران هزینه ای گزاف برای قشر کوهنورد دارد. هزینه ای که اگر صرف حفظ محیط زیست و منجر به توسعه‌ای پایدار با یک بازی دو سر برد می‌شد جای گله نبود اما این هزینه ها امروز فقط منجر به توسعه‌ی جیب عده ای مشخص شده است.

شاید اگر امروز آرش کمانگیر در جمع ما بود بر اثر هزینه های زیاد، غیرمنطقی و غیرقانونی کوهنوردی در دماوند قید صعود به بام ایران را می‌زد و تیرش را از کوه دیگری از چله کمان رها می کرد تا به گسترش و چاق شدن این مافیا کمک نکرده باشد.

امروز جامعه کوهنوردی کشور فقط یک خواسته مشخص از شهرداری رینه دارد و آن اینکه با پایان دادن به اقدامات غیر قانونی خود دماوند را رها کند تا این سرمایه ملی کشور که براساس مصوبه 221 شورای عالی محیط زیست در 21 خرداد 1381 به عنوان نخستین اثرطبیعی ملی کشور و جز مناطق چهارگانه تحت حفاظت سازمان محیط زیست و در سی اُم تیر 1387 در فهرست آثار ملی و تحت حفاظت و اداره‌ی دولت و در عین حال نامزد اصلی ایران برای دومین اثر طبیعی جهانی جهت ثبت در میراث طبیعی یونسکو است توسط افرادی دل‌سوز و کاردان ادراه شود.

امروز خواسته‌ی کوهنوردان #نه_به_راهبند_دماوند است…

#نه_به_راهبند_دماوند

عکس ها از کانال تلگرامی امین معین (گرین مانت)