نوشته‌ها
مرتفع ترین کوه های جهان در پنج قرن گذشته
نویسنده و مترجم: مسعود فرح بخش
آغاز قرن شانزدهم شروع عصر جدیدی برای انسان کاوشگر بود. عصری که در تاریخ جهان به “عصر کاوش” مشهور است. در این دوره اروپائیان با ساخت کشتی های اقیانوس پیما برای کشف و دسترسی به منابع درآمدی جدید شروع به سفر به اقصی نقاط مختلف دنیا کردند و اقیانوس های زمین را درنوردیدند.
در این سفرها کوه ها به جهت ایجاد مناظر بی بدیل، بلندی و دور از دسترس بودن همواره مورد توجه جهانگردان بودند. اینکه قبل از عصر کاوش بشر، چه کوهی لقب بام دنیا را داشت و به عنوان بلندترین کوه دنیا شناخته می شد چندان مشخص نیست. کوه المپوس در یونان شاید در دوران باستان بلندترین کوه شناخته شده دنیا بود. البته دماوند نیز رقیبی جدی برای این کوه بود و تلاش های مستند کوهنوردی در بیش از هزار سال پیش بر روی این کوه گواه این موضوع است که دماوند کوهی مرتفع و مورد توجه اندک جهانگردان آن دوران بود.
در عصر کاوش و با رسیدن جهانگردان اروپایی به آمریکای جنوبی کوهی که بیش از بقیه جلب توجه کرد، کوه شیمبرازو در اکوادور بود.
این کوه که 6263 متر ارتفاع دارد از اوایل قرن شانزدهم تا اواخر قرن هجدهم در بسیاری از نوشته ها به عنوان مرتفع ترین کوه جهان شناخته شد. شیمبرازو که اکنون حتی در فهرست صد کوه مرتفع جهان نیز جایگاهی ندارد یک ویژگی منحصر به فرد دارد که آنرا از همه کوه های زمین متمایز می کند. به دلیل قرار گیری این کوه در نزدیکی مدار استوا بیشترین فاصله از مرکز کره زمین را دارد.
نقاشی ثبت شده در سال 1806 که دانشمند بزرگ آلمانی آلکساندر فن هومبولت را در پس زمینه ای از کوه شیمبرازو به تصویر کشیده است
برجستگی بالای این کوه نسبت به زمین های اطراف و تخمین آن به عنوان بام جهان سبب شد کوهنوردان اروپایی در قرن هفده و هجده تلاش هایی را برای رسیدن به قله این کوه آغاز کنند. اولین انسان های تاریخ که به ارتفاعی بالای 6000 متر صعود کردند کوهنوردانی بودند که بر روی کوه شیمبرازو تلاش می کردند.
در اوایل قرن نوزدهم و زمانی که هنوز درهای سرزمین نپال به روی جهانگردان بسته بود کوه ناندا دوی (nanda devi) در هندوستان بلندترین کوه دنیا قلمداد شد. این کوه 7816متری اکنون دومین کوه مرتفع هندوستان و هجدهمین کوه مرتفع دنیا است.
با ورود جهانگردان به نپال، کوه 8167 متری دائولاگیری به کاوشگران رخ نشان داد. این کوه مرتفع در حدفاصل سال های 1808 تا 1847 در منابع آن دوران مرتفع ترین کوه دنیا بود. دائولاگیری هم اکنون هفتمین قله رفیع دنیا است.
در سال 1847 و زمانیکه کوه مرتفع کانگجن چونگا برای اولین بار در مقابل دیدگان جهانگردان اروپایی قرار گرفت، بعنوان مرتفع ترین قله جهان شناخته شد. اما لقب بام دنیا فقط پنج سال برای این کوه 8586متری که هم اکنون سومین غول هشت هزاری ها است، دوام داشت.
در سال 1852 کوه ساگاراماتها که چند سال قبل توسط کلنل سر جورج اورست نقشه برداری شد با تائید انجمن سلطنتی جغرافیای بریتانیا به عنوان بلندترین کوه جهان شناخته و به پاس تلاش های ارزشمند سر جورج اورست به نام او نامگذاری شد.
در جریان سفر اکتشافی نظامیان بریتانیا به تبت کاپیتان ویلیام هایمن این عکس را از کوه اورست ثبت کرد. این قدیمی ترین عکس موجود از کوه اورست است
این اندازه گیری مجددا در سال 1856 تائید شد تا کوه اورست این غول زیبای سیاره زمین از آن سال با افتخار قطب سوم زمین و بلندترین کوه دنیا باشد.
استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است
48 متر کوتاه تر ؛ کوه گیاچونگ کانگ
نویسنده: مسعود فرح بخش
از بین همه کوه های دنیا فقط 14 قله ارتفاعی بالای هشت هزار متر دارند. این چهارده قله که به “هشت هزاری ها” معروفند ، از حدود یک قرن پیش تا کنون مورد توجه بسیاری از کوهنوردان و ماجراجویان در سرتاسر دنیا هستند تا با انجام کارهای نو و خاص بر روی این چهارده کوه نام خود را در تاریخ جاودان کنند.
همه کوهنوردان ارتفاع بلند برای پربار کردن رزومه ورزشی خود ترجیح می دهند بر روی یکی از این چهارده کوه تلاش کنند و کوه های هفت هزاری کمتر مورد توجه هستند. گرچه راه صعود به هشت هزاری ها از کوه های هفت هزار متری می گذرد اما تعداد کوه های هفت هزار متری که مورد توجه کوهنوردان دنیاست چندان زیاد نیست و در نهایت همه توجه کوهنوردان به همان 14 کوه هشت هزاری معطوف می شود.
تقریبا همه کسانی که با کوهنوردی سر و کار دارند نام این چهارده قله را مرتب در اخبار و متون کوهنوردی می شنوند اما کمتر کسی است که نامی از کوه “گیاچونگ کانگ” شنیده باشد.
کوه گیاچونگ کانک مرتفع ترین کوه در حد فاصل کوه اورست و چوآیو و در مرز بین نپال و تبت قرار دارد. این کوه با ارتفاع 7952 متر فقط به اندازه 48 متر تا ورود به هشت هزاری ها فاصله دارد. 48 متری که سرنوشت این کوه را عوض کرد تا فقط تعداد تلاش های محدودی روی این کوه صورت گیرد در حالیکه کوه شیشاپانگما با فقط 75 متر ارتفاع بیشتر، هر سال تعداد زیادی کوهنورد و شرپا را در کمپ اصلی خود پذیرایی می کند و حدود 400 صعود موفق در آن به ثبت رسیده است اما در این میان کمتر کوهنوردی به جهت این اختلاف ارتفاع برای صعود گیاچونگ کانگ تلاش کرده است. گیاچونگ کانک مرتفع ترین کوه هفت هزاری دنیا و پانزدهمین قله دنیا است .
موقعیت قرارگیری کوه گیاچونگ کانگ در منطقه هیمالیا بین دو کوه چوآیو و اورست – عکس از ایستگاه فضایی بین المللی
اولین صعود این کوه در سال 1964 انجام شد و رخ شمالی آن اولین بار در سال 1999 صعود شد.
منبع: صفحه ویکیپدیا
استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است
باشگاه هشت هزاری ها
نویسنده: مسعود فرح بخش
از بین هزاران کوه سرتاسر زمین فقط چهارده تای آنها به هشت هزاری ها معروف هستند. چهارده کوه مستقل زمین که ارتفاعشان از سطح دریا به بیش از 8000 متر می‌رسد. این کوه‌ها همگی در رشته‌کوههای هیمالیا و قراقروم در قارهٔ آسیا قرار دارند.
اولین تلاش بر روی یک کوه هشت هزار متری مربوط به سال 1895 در “نانگاپاربات” بود .
بعد از تلاش های بسیار سرانجام اولین کوه هشت هزار متری که صعود شد “آناپورنا” در سال 1950 بود.
از شروع دهه 50 کوه های سر به فلک کشیده دنیا یکی پس از دیگری در فصول مختلف صعود شدند تا اینکه سرانجام در سال 1986 رینهولد مسنر کوهنورد نامدار ایتالیایی با صعود به قله لوتسه فصل جدیدی در تاریخ کوه های هشت هزار متری باز کرد.
وی در طی زمان 16 سال و سه ماه و 7 روز موفق به صعود تمامی 14 قله بالای هشت هزار متر دنیا شد و نام خود را به عنوان اولین انسانی که تمامی این قلل را صعود کرد در تاریخ کوهنوردی جاودانه ساخت.
درست یکسال بعد از مسنر کوهنوردی جسور و تکرار نشدنی به نام “یرزی کوکوچکا” از لهستان موفق شد در طی فقط در 7سال و 11ماه و 14 روز تمامی این قلل را صعود کند و به عنوان نفر دوم وارد باشگاه هشت هزاری ها شود.
باشگاه هشت هزاری ها در واقع به فهرستی از کوهنوردانی اتلاق می شود که موفق به صعود هر 14 قله هشت هزاری می شوند.
برای اینکه سومین انسان وارد باشگاه هشت هزاری ها شود 9 سال زمان لازم بود تا ارهارد لورتان در سال 1995 بعنوان نفر سوم وارد باشگاه هشت هزاری ها شود.از آن سال تا کنون تقریبا هر سال به لیست باشگاه هشت هزاری ها افزوده می شود.
تعداد افرادی که به قله های مختلف هشت هزار متری صعود کرده اند بیش از سه هزار نفر هستند اما از این سه هزار نفر فقط تعداد بسیار اندکی موفق به صعود هر 14 قله ی بالای هشت هزار متر شدند. این نشان می دهد که صعود به تمامی این 14 قله کاری بس بزرگ و دشوار است.
کمترین زمان رسیدن به باشگاه هشت هزاری ها در اختیار چانگ هو کیم از کره جنوبی در زمان هفت سال و 10 ماه و 6 روز و بیشترین زمان رسیدن به باشگاه هشت هزاری ها متعلق به ماریو پانزری از ایتالیت به مدت 23 سال و 7 ماه و 21 روز است.
در سال 2010 ادورنه پاسابان به عنوان نخستین کوهنورد زن موفق به صعود به هر 14 قلهٔ هشت هزار متری شد.
در زیر برای اولین بار در یک وبسایت فارسی زبان لیست کامل باشگاه هشت هزاری ها را می توانید دانلود کنید:
《فهرست باشگاه هشت هزاری ها – به روز رسانی تا سال 2014(کلیک کنید)》
عکس بالای صفحه: خانم ادورنه پاسبان اولین زن عضو باشگاه هشت هزاری ها در کوه k2
استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است
قدم گاه هیلاری
نویسنده: مسعود فرح بخش
28 می 1953 زمانی که از کیسه خواب خود در ارتفاع 8500 متری بیرون آمد متوجه شد که کفش هایش در بیرون چادر بوده و کاملا یخ زده.
وی 2 ساعت تمام وقت ، صرف گرم کردن کفش های خود کرد و سپس راه خود را به سمت مکانی آغاز کرد که تا کنون پای هیچ بشری به آن نرسیده بود.
بعد از چند ساعت کوهنوردی درست در زیر قله به جبهه ی صخره ای برخورد کرد که آخرین چالش وی در راه رسیدن به قله بود، او با زحمت بسیار از منطقه ی صخره ای عبور کرد و ناگهان در ساعت 11 و سی دقیقه صبح خود را در ارتفاع 8848 متری یعنی بر بام دنیا دید. مکانی که تا کنون کسی پای بر آن نگذاشته بود.
وی 15 دقیقه در مرتفع ترین نقطه کره زمین ماند و سپس راهی پایین شد.
همنورد او چون کار با دوربین عکاسی را بلد نبود ، هیچ عکسی از او بر روی قله ثبت نشد.
بعد ها به افتخار و به یادبود “سر ادموند هیلاری” چند متر جبهه صخره ای زیر قله را به نام او نامگذاری کردند.
قدمگاه هیلاری یک گرده صخره ای درست در زیر قله اورست است که آخرین چالش جدی کوهنوردان در راه رسیدن به بام دنیا می باشد. کوهنوردان در این منطقه به دلیل ارتفاع بالا معمولا از ماسک اکسیژن استفاده می کنند و صعود از این قسمت به کندی صورت می گیرد.
در برخی روز های سال در این نقاط ترافیک کوهنوردان شکل می گیرد که این موضوع انتقاد جدی عده ای را به همراه داشته است. اگر در این نقطه حادثه ای رخ دهد به دلیل شرایط خاص محیط و ارتفاع بالا و توجه به قانون ساعت چهارده(بازگشت تا قبل از ساعت 14) امکان امداد رسانی وجود ندارد. به همین دلیل و اینکه خستگی در کوهنوردان به اوج خود رسیده و همینطور کمبود اکسیژن ، عده ی زیادی ترافیک کوهنوردان در این نقطه را خطر ساز می دانند و عبور از این نقطه نیازمند دقت بسیار زیاد است.
این شما و این “قدمگاه هیلاری” ؛ رویای همه کوهنوردان ؛ چند متر مانده به بام دنیا به افتخار سر ادموند هیلاری اولین فاتح اورست
قدم گاه هیلاری
در این منطقه به دلیل ارتفاع زیاد اکثر کوهنوردان از ماسک اکسیژن استفاده می کنند
قدم گاه هیلاری
اکثر کوهنوردان در این منطقه عکس یادگاری را فراموش نمی کنند
استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است
هشت هزاری ها
نویسنده و مترجم: مسعود فرح بخش
از بین هزاران کوهی که در سرتاسر کره زمین وجود دارد فقط 14 تای آنها ارتفاعی بالاتر از 8000 متر دارند که به هشت هزاری ها معروفند.
صعود به هر یک از این کوه ها برای کوهنوردان چالش برانگیز است. ارتفاع بالا ، دور افتاده بودن از نقاط شهری ، جدال با سنگ و یخ ، تغییرات ناگهانی آب و هوا فقط بخشی از این چالش ها می باشند.
تمامی این 14 قله در رشته کوه قراقروم و رشته کوه هیمالیا در کشورهای چین ، هندوستان ، تبت ، نپال و پاکستان قرار دارند.
درجه سختی این کوه ها به ارتفاع آنها چندان مربوط نیست بطوریکه اورست مرتفع ترین کوه دنیا و مقام شماره یک رده بندی جز هشت هزاری های آسان قرار می گیرد و آناپورنا دهمین کوه مرتفع دنیا جز کوه های سرسخت می باشد.
اکثریت این 14 قله بین دو کشور مرز مشترک دارند. 9 تای هشت هزاری ها در نپال ، 8 تا در چین و تبت ، 5 تا در پاکستان و تنها یک کوه (کانجن چونگا) در هندوستان می باشند.
از این بین فقط 5 کوه بطور کامل در خاک یک کشور قرار دارند ؛ دائولاگری ، ماناسلو و آناپورنا در نپال ، نانگاپاربات در پاکستان و شیشاپانگا در چین.
اولین تلاش بر روی یک کوه هشت هزاری در سال 1895 در کوه نانگاپاربات انجام شد. در این تلاش آلبرت مومری و نورمن کولی در راه رسیدن به قله کشته شدند.
اولین تلاش موفق بر روی یک هشت هزاری در سال 1950 بود. مائوریس هرزگ و لوئیس لاچنل با صعود به قله آناپورنا در نپال اولین نفراتی بودند که یک کوه هشت هزاری را صعود کردند.
رینهولد مسنر اولین کسی بود که تمامی 14 کوه هشت هزاری را صعود کرد. یکی از چالش های بزرگ کوهنوردی صعود تمامی قله های هشت هزاری می باشد. مسنر در سال 1986 بعنوان نفر اول این چالش بزرگ در دنیای کوهنوردی را مرسوم کرد. تا کنون فقط 34 نفر موفق به صعود همه ی هشت هزاری ها شدند.
فوربا تاشی شرپا با 30 صعود به قله های هشت هزاری دارای رکورد می باشد. 21 صعود فوربا تاشی شرپا مربوط به اورست می باشد.
در ادامه 14 قله هشت هزاری به ترتیب ارتفاع به همراه مهمترین اطلاعات آورده شده است.
اورست
بام دنیا ؛ اورست
تصویر قله اورست از فضا
مسیر آبشار یخی خومبو
مسیر آبشار یخی خومبو
سایه اورست در هنگام طلوع
ارتفاع: 8848 متر
کشور: نپال و چین(تبت)
تاریخ اولین صعود: 29 مه 1953
نفرات و ملیت: سر ادموند هیلاری(نیوزلاند) – تنزینگ نورگای(نپال)
اولین صعود زمستانی: 17 فوریه 1980
نفرات و ملیت: کریستوف ویلیچکی (لهستان) – لژک سیچی (لهستان)
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013): 5656 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013): 223 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها: 3.9%
K2
رخ شمالی k2
کوه k2 فنی ترین کوه جهان
عکس هوایی از قله k2
ارتفاع: 8611 متر
کشور: نپال و چین
تاریخ اولین صعود: 31 ژوئیه 1954
نفرات و ملیت: آکیله کمپاگونی(ایتالیا) – لینو لاچدی(ایتالیا)
اولین صعود زمستانی: تا کنون صعود زمستانی نشده
نفرات و ملیت: –
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013): 306 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013):81 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:26.5%
کانجنچونگا
رخ شرقی کانجن چونگا
رخ جنوبی کانجن چونگا
ارتفاع:8586 متر
کشور: نپال و هندوستان
تاریخ اولین صعود: 25 مه 1955
نفرات و ملیت: جورج باند(بریتانیا) – جو بران(بریتانیا)
اولین صعود زمستانی:11 ژانویه 1986
نفرات و ملیت: کریستوف ویلیچکی(لهستان) – یرزی کوکوچکا(لهستان)
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):283 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013):40 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:14.1%
لوتسه
لوتسه
لوتسه ، اورست و کوه های اطراف
طلوع خورشید بر روی قله لوتسه
ارتفاع: 8516 متر
کشور:نپال و چین(تبت)
تاریخ اولین صعود: 18 مه 1956
نفرات و ملیت:فریتز لوشسینگر(سوئیس) – ارنست ریس(سوئیس)
اولین صعود زمستانی:31 دسامبر 1988
نفرات و ملیت:کریستوف ویلیچکی(لهستان)
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):461 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013):13 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:2.8%
ماکالو
ماکالو
ارتفاع: 8485 متر
کشور: نپال و چین
تاریخ اولین صعود: 15 مه 1955
نفرات و ملیت: جین کوزی(فرانسه) – لیونل تری(فرانسه)
اولین صعود زمستانی: 9 فوریه 2009
نفرات و ملیت: سیمون مورو(ایتالیا) – دنیس اوروبکو(قزاقستان)
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013): 361 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013):31 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها: 8.6%
چوآیو
چوآیو
چوآیو
ارتفاع: 8201 متر
کشور:نپال و چین
تاریخ اولین صعود:19 اکتبر 1954
نفرات و ملیت:جوزف جوشلر(اتریش) – پاسانگ داوا لاما (نپال) – هربرت تیشی(اتریش)
اولین صعود زمستانی:12 فوریه 1985
نفرات و ملیت:ماکیچ بربکا(لهستان) – ماکیچ پاولیکوسکی(لهستان)
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):3138 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013):44 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:1.4%
دائولاگری
دائولاگری
دائولاگری
ارتفاع: 8167 متر
کشور:نپال
تاریخ اولین صعود: 13 مه 1960
نفرات و ملیت:کورتدیمبرگر(اتریش) – ناوانگ دورج(نپال) – پیتر دینر(آلمان) – نیما دورج(نپال) – ارنست فورر(سوئیس) – آلبین شلبرت(اتریش)
اولین صعود زمستانی:21 ژانویه 1985
نفرات و ملیت:آندری کچوک(لهستان) – یرزی کوکوچکا(لهستان)
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):448 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013):69 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:15.4%
ماناسلو
ماناسلو از کمپ اصلی
طلوع خورشید بر فراز ماناسلو
ارتفاع:8163 متر
کشور:نپال
تاریخ اولین صعود:9 مه 1956
نفرات و ملیت:توشیو ایمانیشی(ژاپن) – گیلزین نوربو(نپال)
اولین صعود زمستانی: 12 ژانویه 1984
نفرات و ملیت: ماکیچ باربکا(لهستان) – ریزارد کاجوسکی(لهستان)
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):661 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013):65 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها: 9.8%
نانگاپاربات
کمپ اصلی جبهه روپال نانگاپاربات
نانگاپاربات ملقب به کوهستان قاتل
ارتفاع:8126 متر
کشور:پاکستان
تاریخ اولین صعود: 3 ژوئیه 1953
نفرات و ملیت:هرمان بول(اتریش)
اولین صعود زمستانی:تا کنون صعود زمستانی نشده
نفرات و ملیت: –
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013): 335 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013):65 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:9.8%
آناپورنا
آناپورنا
عکس آناپورنا از فضا
کشور:نپال
تاریخ اولین صعود: 3 ژوئن 1950
نفرات و ملیت: مائوریس هرزوگ(فرانسه) – لوئیس لاچنل(فرانسه)
اولین صعود زمستانی: 3 فوریه 1987
نفرات و ملیت:یرزی کوکوچکا(لهستان) – آرتور هاجزر(لهستان)
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):191 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013):61 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:32%
گاشربروم 1
گاشربروم 1
ارتفاع:8080 متر
کشور:پاکستان و چین
تاریخ اولین صعود:5 ژوئیه 1958
نفرات و ملیت:آندری کافمن(آمریکا) – پت شونینگ(آمریکا)
اولین صعود زمستانی: 9 مارس 2012
نفرات و ملیت: آدام بیلیچکی(لهستان) – جانوس گلاب(لهستان)
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):334 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013):29 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:8.7%
برودپیک
برودپیک
ارتفاع:8051 متر
کشور:پاکستان و چین
تاریخ اولین صعود: 9 ژوئیه 1957
نفرات و ملیت:فریتز وینترستلر(اتریش) – مارکوس اشموک(اتریش) – کرت دیمبرگر(اتریش) – هرمان بول (اتریش)
اولین صعود زمستانی: 25 مارس 2013
نفرات و ملیت:ماسچ باربکا(لهستان) – آدام بیلیچکی(لهستان) – توماس کوالسکی(لهستان) – آرتور مالک(لهستان)
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013): 404
تعداد مرگ ها(تا سال 2013): 21
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها: 5.2%
گاشربروم 2
ارتفاع:8035 متر
کشور:پاکستان و چین
تاریخ اولین صعود:7 ژوئیه 1956
نفرات و ملیت:فریتز موراوک(اتریش) – جوزف لارچ(اتریش) – هانس ویلنپارت(اتریش)
اولین صعود زمستانی:2 فوریه 2011
نفرات و ملیت:سیمون مورو(ایتالیا) – دنیس اوروبکو(قزاقزستان) – کوری ریچاردز(آمریکا)
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):930 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013):21 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:2.3%
شیشاپانگما
شیشاپانگما در سمت چپ تصویر
ارتفاع:8027 متر
کشور:چین
تاریخ اولین صعود:2 مه 1964
نفرات و ملیت:سو چینگ(چین) – چانگ چون ین(چین) – وانگ ژو(چین) – چن سان(چین) – چنگ تین لیانگ(چین) – وو سونگ یو(چین) – سودنام جوء (چین) – میگمار تراشی(چین) – دوجی یانتن(چین)
اولین صعود زمستانی: 14 ژانویه 2005
نفرات و ملیت: پیتر موراوسکی(لهستان) – سیمون مورو(ایتالیا)
تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):302 صعود
تعداد مرگ ها(تا سال 2013):25 مرگ
نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:8.3%
ترتیب هشت هزاری ها بر اساس تاریخ اولین صعود:
آناپورنا – 3 JUN 1950
اورست – 29 MAY 1953
نانگاپاربات – 3 JUL 1953
کی 2 – 31 JUL 1954
چوآیو – 19 OCT 1954
ماکالو – 15 MAY 1955
کانجن چونگا – 25 MAY 1955
ماناسلو – 9 MAY 1956
لوتسه – 18 MAY 1956
گاشربروم 2 – 7 JUL 1956
برودپیک – 9 JUN 1957
گاشربروم 1 – 5 JUL 1958
دائولاگری – 13 MAY 1960
شیشاپانگما – 2 MAY 1964
برداشت از:
http://www.8000ers.com/cms/de/8000ers-mainmenu-205.html
https://en.wikipedia.org/wiki/Eight-thousander
استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است
خطرناک ترین کوه های دنیا
مترجم و نویسنده: مسعود فرح بخش
“کوهنوردان وقتی کرامپون خود را بپوشند ، باید خطر را بپذیرند”
ورزش کوهنوردی به جهت قرارگیری در طبیعت بکر و خشن کوهستان و دور بودن از امکانات و محیط های شهری و همینطور غیر قابل پیش بینی بودن اتفاقات درون آن ، جز یکی از ورزش های پرخطر دنیاست.
در این بین برخی از کوه ها و برخی از مسیرهای کوهنوردی نسبت به سایرین مشکل تر و خطرناک تر هستند و احتمال وقوع حادثه در آنها بیشتر است.
این کوه ها به جهت فنی بودن ، صعب العبور بودن ، شرایط آب و هوایی و ارتفاعشان غیر قابل پیش بینی ، خطرناک و مشکل و “قاتل” هستند.
در زیر به 11 کوه خطرناک دنیا اشاره شده:
11- کوه فیتز روی Fitz Roy
کوه سرسخت فیتز روی با مسیرهای فنی و دشوار
فیتز روی در مرز آرژانتین و شیلی در منطقه پاتاگونیا
کوه فیتز روی در منطقه پاتاگونیا در مرز آرژانتین و شیلی واقع شده. این کوه با ارتفاع 3405 متر یکی از چالش برانگیز ترین کوه های دنیا می باشد. قله فیتزروی از تمام جهات با شیب های بسیار تند سنگی محاصره شده است و صعود به این کوه احتیاج به مهارت و تکنیک بسیار بالایی دارد. کوچکترین اشتباهی در حین صعود می تواند منجر به بروز حادثه شود.
امروزه ممکن است در فصل صعود در یک روز حتی بیش از 50 کوهنورد به قله اورست صعود کنند اما فیتز روی ممکن است در طول یکسال حتی یکبار هم صعود نشود.
10- دنالی Denali
نمایی از کوه دنالی در پارک ملی دنالی و جاده دنالی در ایالت آلاسکای آمریکا
کوه دنالی یا با نام مک کینلی در مرتفع ترین کوه قاره آمریکای شمالی
قسمت انتهای مسیر دنالی
کوه دنالی مرتفع ترین کوه آمریکای شمالی و یکی از سخت ترین کوه های دنیا می باشد.این کوه به لحاظ اختلاف ارتفاع کمپ اصلی تا قله بیشترین فاصله را در بین همه کوه های دنیا دارد.
از چالش های این کوه مسیر طولانی ، دمای بسیار پایین کوه ، جدال با یخ و سنگ ، همینطور ارتفاع بالا و تغییرات سریع آب و هوایی است.
نرخ صعود به کوه دنالی 50% است یعنی نیمی از برنامه های کوهنوردان برای صعود به دنالی غیرموفق است. تا کنون بیش از 100 کوهنورد در راه رسیدن به دنالی یا فرود از آن جان خود را از دست داده اند.
9- کوه اورست Mt. Everest
بام دنیا ؛ قله اورست در مرکز
اورست مرتفع ترین کوه دنیا ، بدون شک مقصد نهایی اکثر کوهنوردان در سرتاسر دنیاست.
ارتفاع زیاد ، تغییرات سریع آب و هوایی و طوفان های ناگهانی از چالش های صعود به بام دنیا است. تا کنون بیش از 5500 کوهنورد به قله اورست صعود کردند اما بیش از 200 تن نیز در این کوه کشته شدند. در سال 2015 سقوط بهمن فقط در یک روز منجر به مرگ 12 شرپا شد. در سال 2016 بر اثر زلزله در یک روز 19 نفر از کوهنوردان و خدمه در اورست جان خود را از دست داده اند. امروزه با اینکه صعود به اورست کار چندان سختی در دنیای کوهنوردی حساب نمی شود اما خطر در تمام طول مسیر در کمین کوهنوردان است.
8- کوه بینتها براک Baintha Brakk
کوه بینتها براک ملقب به “کوه آدم خوار”
بینتها براک در قراقروم پاکستان
کوه بینتها براک ملقب به “کوه آدم خوار” با ارتفاع 7285 متر در قراقروم پاکستان یکی از سخت ترین و خطرناک ترین کوه های دنیا است.
تا کنون فقط دو صعود موفق بر روی این کوه انجام شده است . صعود اول این کوه در سال 1977 انجام شد و بعد از آن سال ها تا سال 2001 بدون صعود باقی ماند.
مسیر بسیار صعب العبور ، طوفان و تغییرات آب و هوایی و همینطور 20 تلاش ناموفق ، بینتها براک را تبدیل به یکی از خطرناک ترین کوه های دنیا کرده است.
7- کوه وینسون Mt. Vinson
کمپ اصلی کوه وینسون
قله وینسون ، مرتفع ترین قله قطب جنوب
کوهنوردان به وسیله هواپیماهای مخصوص وارد قطب جنوب می شوند
شاید ارتفاع 4892 متر برای یک کوه ارتفاع چندان بلندی نباشد اما نه وقتی این کوه بلندترین نقطه قطب جنوب باشد.
دمای بسیار سرد و همینطور یخی بودن سرتاسر مسیر کوه ویسنون را به یکی از خطرناک ترین کوه های دنیا تبدیل کرده است. این کوه فقط در دو ماه دسامبر و ژانویه قابل صعود است و میانگین دما در طول این دو ماه با وجود اینکه خورشید 24 ساعت در آسمان است حدود 30- درجه سانتیگراد می باشد.
تا کنون حدود 1400 نفر کوه ویسنون را صعود کرده اند.
6- کوه ماترهورن Matterhorn
ماترهورن در مرز سوئیس و ایتالیا
مسیر ماترهورن
کوه ماترهورن ملقب به هرم قاتل با ارتفاع 4478 متر در مز بین سوئیس و ایتالیا قرار دارد. این کوه دارای 4 دیواره و 4 یال صعود می باشد. تمامی مسیرهای آن فنی و مشکل می باشند. دیواره شمالی این کوه یکی از مشکل ترین و بزرگ ترین دیواره های آلپ می باشد. تا کنون بیش از 500 کوهنورد در ماترهورن جان خود را ازدست داده اند. شیب زیاد مسیر ، فنی بودن مسیر و تغییرات سریع آب و هوایی باعث شده تا میزان تلفات در ماترهورن بالا باشد.
5- کوه ایگر Eiger
نمایی از کوه ایگر
نمایی از کوه ایگر و دیواره شمالی آن
کوه ایگر با ارتفاع 3970 متر در کشور سوئیس و در رشته کوه آلپ واقع است.اولین صعود ایگر در سال 1858 انجام شد اما دیواره شمالی آن تا سال 1938 بدون صعود بود.
دیواره شمالی ایگر تا سال 1935 باعث مرگ 64 کوهنورد شد و کوهنوردان به آن لقب “دیواره قاتل” دادند. این مسیر بسیار فنی و با خطر ریزش سنگ در سرتاسر مسیر است و از اینرو کوه ایگر یکی از خطرناک ترین کوه های دنیا به شمار می رود.
4- کانجن چونگا Kangchenjunga
رخ شرقی کانچن جونگا
رخ جنوبی کانچن جونگا
کانجن چونگا سومین کوه مرتفع دنیا ؛ در مرز بین نپال و هندوستان قرار دارد. وقتی به نرخ مرگ و میر کوهنوردان در این کوه نگاه کنیم متوجه خطرناک بودن این کوه برای کوهنوردان می شویم.
حدود 300 نفر تا کنون به قله این کوه صعود کردند در حالیکه حدود 50 نفر در این کوه جان باختند. این اعداد نشان می دهد که کانجن چونگا برای کوهنوردان کوهی سخت و بسیار خطرناک است.
3- نانگاپاربات Nanga Parbat
نانگاپاربات
جبهه روپال نانگاپاربات
نانگاپاربات ملقب به کوهستان قاتل نهمین کوه مرتفع دنیاست که در کشور پاکستان قرار دارد. مسیرهای صعود به این کوه جز سخت ترین مسیرهای کوهنوردی در دنیا هستند. تا کنون کمتر از 350 کوهنورد به ناگاپاربات صعود کردند و حدود 70 کوهنورد نیز در نانگاپاربات جان باخته اند. تعداد بالای تلفات باعث شده تا این کوه را “کوهستان قاتل” صدا کنند.
در سال 2013 با حمله نیروهای شبه نظامی طالبان به کمپ اصلی این کوه ، ده کوهنورد در یک روز کشته شدند.
2- K2
کی 2
کی 2 یا کوهستان وحشی در قراقروم پاکستان
k2 بلند ترین نقطه پاکستان و دومین کوه مرتفع دنیا بدون شک مشکل ترین و فنی ترین کوه دنیا است. رسیدن به قله حتی از مسیر نرمال نیز بسیار مشکل و نیاز به بالاترین مهارت های کوهنوردی دارد. K2 که به آن لقب “کوهستان وحشی” داده اند یکی از خطرناک ترین کوه های دنیا است. از هر 4 نفری که اقدام به صعود این کوه می کنند یکی جان خود را از دست می دهد.
1-آناپورنا Annapurna
آناپورنا ، خطرناک ترین کوه دنیا
بدون شک آناپورنا ، دهمین کوه مرتفع دنیا که در کشور نپال قرار دارد ، خطرناک ترین کوه دنیا است.
از هر 3 نفری که اقدام به صعود این کوه می کنند یکی جان خود را از دست می دهد. آناپورنا بالاترین نرخ مرگ و میر در همه کوه های دنیا را داراست. تا کنون کمتر از 200 نفر موفق به صعود آناپورنا شدند اما بیش از 60 کوهنورد جان خود را در این کوه خطرناک از دست داده اند.
منبع:
استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است
چالش هفت قله مرتفع هفت قاره جهان
نویسنده: مسعود فرح بخش
یکی از چالش های دنیای کوهنوردی صعود به مرتفع ترین قلل هفت قاره زمین می باشد. بر طبق این چالش کوهنوردان می بایستی به 7 قاره ی دنیا در 7 نقطه ی زمین سفر کنند. این چالش به لحاظ سختی از دیگر چالش های کوهنوردی از درجه سختی پائین تری برخوردار است اما سفر به دور دنیا و همینطور صعود به قلل کمتر شناخته شده و صرف هزینه بالا برای رسیدن به این چالش از سختی های آن می باشد.
امروزه بر طبق قرارداد هفت قاره بر روی کره زمین وجود دارد(به ترتیب بزرگ ترین به کوچک ترین):
آسیا ، آفریقا ، آمریکای شمالی ، آمریکای جنوبی ، جنوبگان ، اروپا ، اقیانوسیه
به لحاظ جغرافیایی قاره تعریف واحدی ندارد. بر اساس یکی از تعاریف قاره به انبوه سرزمین هایی گفته می شود که بصورت پیوسته به هم متصل می باشند و کل مجموعه مانند یک جزیره ی بزرگ توسط آب احاطه شده است. بر طبق این تعریف استرالیا یک قاره مجزا می باشد.
یکی دیگر از تعاریف مربوط به قاره مفهوم “فلات قاره” می باشد. بر طبق این تعریف امتداد خشکی ها در داخل آب نیز شامل قاره می شود که بر اساس این تعریف جزایر اطراف استرالیا نیز جز یک قاره واحد یعنی اقیانوسیه محسوب می شوند.
اما تعریف قاره ها باز هم محدود به دو مفهوم بالا نمی شود ،به طور خاص دو قاره ی اروپا و آسیا به هم متصل می باشند و وجه تمایز آنها رشته کوه اورال در بین ایندو قاره است. گاهی این دو قاره یک قاره واحد تلقی می شود که به آن اوراسیا گفته می شود.
این اختلاف تعاریف قاره باعث اختلاف بر سر فهرست 7 قله شده به طوریکه امروزه 4 لیست مختلف “هفت قله ی هفت قاره” وجود دارد.
اولین تلاش ها برای فتح هفت قله از دهه 50 میلادی شروع شد. در سال 1956 ویلیام هاکت کوهنورد آمریکایی توانست 5 قله از هفت قله را صعود کند. آقای هاکت در آن زمان دو صعودش به اورست و کوه ویسنون در قطب جنوب باقی ماند که هرگز نتوانست آنرا تکمیل کند.
در سال 1978 رینهولد مسنر اولین کسی بود که به 6 قله از هفت قله رسید.اما مسنر اعتقاد داشت که بلندترین نقطه قاره اقیانوسیه کوه “کارستنز” با ارتفاع 4884 متر می باشد و او به این کوه صعود کرد. اما مسنر علاوه بر این کوه به “کاسیزکو” نیز صعود کرد. مسنر در سال 1986 با صعود به کوه وینسون در قطب جنوب پنجمین شخصی شد که این چالش را به پایان رساند و اولین شخصی شد که تمامی این 7 یا به عبارت بهتر 8 قله را بدون استفاده از کپسول اکسیژن صعود کرد.
مسنر بعد از اتمام این پروژه فهرست پیشنهادی خود را ارئه داد که ” فهرست مسنر” مشهور شد.
در سال 1985 “ریچارد باس” کوهنورد و سرمایه دار آمریکایی با صعود به قله اورست بعنوان اولین شخصی که هفت قله ی از هفت قاره را صعود کرده شناخته شد.(ریچارد باس با 55 سال سن در آن زمان مسن ترین فردی بود که به اورست صعود کرد)
ریچارد باس بعد از اتمام این پروژه فهرست خود را ارئه داد اما “فهرست باس” کمی راحت تر از فهرست مسنر می باشد. اختلاف بین ایندو فهرست بر سر بلندترین قله قاره اقیانوسیه می باشد . امروزه عده ی زیادی از کوهنوردان در راه رسیدن به این چالش هر دو قله را صعود می کنند.به غیر از این عده ای کمتر هم هستند که علاوه بر این هشت قله ، مون بلان را نیز صعود می کنند.
این هفت قله بر اساس 4 تعریف مختلف عبارتند از:
| آسیا | آمریکای جنوبی | آمریکای شمالی | آفریقا | اروپا | جنوبگان | اقیانوسیه | |
| 1
(فهرست ریچارد باس) |
اورست 8848 متر
(نپال و چین) |
آکانکاگوا 6961 متر
(آرژانتین) |
دنالی 6194 متر
(آمریکا) |
کلیمانجارو
5895 متر (تانزانیا) |
البروس 5642 متر
(روسیه) |
کوه وینسون 4892 متر | کاسیزکو
2228 متر (استرالیا) |
| 2
(فهرست رینهولد مسنر) |
اورست 8848 متر
(نپال و چین) |
آکانکاگوا 6961 متر
(آرژانتین) |
دنالی 6194 متر
(آمریکا) |
کلیمانجارو
5895 متر (تانزانیا) |
البروس 5642 متر
(روسیه) |
کوه وینسون 4892 متر | پونکاک جایا 4884 متر
(اندونزی) |
| 3 | اورست 8848 متر
(نپال و چین) |
آکانکاگوا 6961 متر
(آرژانتین) |
دنالی 6194 متر
(آمریکا) |
کلیمانجارو
5895 متر (تانزانیا) |
مون بلان 4810 متر
(ایتالیا و فرانسه) |
کوه وینسون 4892 متر | پونکاک جایا 4884 متر
(اندونزی) |
| 4 | اورست 8848 متر
(نپال و چین) |
آکانکاگوا 6961 متر
(آرژانتین) |
دنالی 6194 متر
(آمریکا) |
کلیمانجارو
5895 متر (تانزانیا) |
مون بلان 4810 متر
(ایتالیا و فرانسه) |
کوه وینسون 4892 متر | کاسیزکو
2228 متر (استرالیا) |
طبق لیست بالا برخی معتقدند قله مون بلان واقع در آلپ بلندترین نقطه اروپا می باشد اما بسیاری دیگر از کوهنوردان عقیده دارند از آنجا که البروس در تقسیمات سیاسی در کشور روسیه و در قاره ی اروپا قرار دارد و همینطور چون ارتفاع آن بلندتر است ، باید آنرا بعنوان مرتفع ترین نقطه قاره اروپا در نظر گرفت. در تلاش های اولیه برای رسیدن به 7 قله ، مون بلان قله ی مرتفع اروپا در نظر گرفته می شد اما امروزه تقریبا اکثریت آرا ، رای به البروس برای بلندترین نقطه اروپا داده است.
در سال 1986 کوهنورد کانادایی پاتریک مورو اولین شخصی بود که چالش هفت قله را بر اساس فهرست مسنر به پایان رساند.
در سال 1990 خانم جونکو تابئی اولین زنی شد که این چالش را به پایان رساند. خانم تابئی با صعود به اورست اولین زنی بود که کوه اورست را صعود کرد.
در سال 1996 کوهنورد آمریکایی کریس هاور هر هفت قله را صعود کرد و از هر هفت قله با اسکی فرود آمد.
در سال 2008 کوهنورد دانمارکی هنریک کریستینسن در 136 روز هر دو فهرست مسنر و باس را به پایان رساند و نام خود را در کتاب گینس به ثبت رسانید.
تا سال 2011 تعداد 118 کوهنورد موفق به اتمام این چالش بر اساس هر دو فهرست باس و مسنر شدند در واقع این کوهنوردان چالش “هشت قله” را به اتمام رساندند.
تا این سال 231 نفر موفق به انجام فهرست مسنر و 234 نفر موفق به انجام فهرس باس شدند.
بعد ها چالش دیگری بعنوان ” هفت قله ی دوم” مطرح شد. بر طبق این چالش کوهنوردان می بایستی دومین قله ی مرتفع هر قاره را صعود کنند. کریستین استانگل اتریشی در سال 2013 با صعود به K2 اولین شخصی بود که این چالش را انجام داد.
این چالش به جهت قرار گرفتن کوه K2 در آن بسیار سخت از چالش هفت قله ی اول می باشد.
اورست ، مرتفع ترین کوه آسیا و دنیا
آکانکاگوآ ، مرتفع ترین کوه آمریکای جنوبی
دنالی یا مک کینلی ، مرتفع ترین کوه آمریکای شمالی
کلیمانجارو ، مرتفع ترین کوه آفریقا
البروس ، مرتفع ترین کوه اروپا
کاسیزکو ، مرتفع ترین کوه اقیانوسیه بر اساس فهرست باس
پونکاک جایا ؛ مرتفع ترین کوه اقیانوسیه بر اساس فهرست مسنر
مون بلان ، مرتفع ترین کوه اروپا از دید برخی از کوهنوردان
کوه وینسون ، مرتفع ترین کوه قطب جنوب
برداشت از:
https://en.wikipedia.org/wiki/Seven_Summits
استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است
یرزی کوکوچکا ؛ نابغه ای تکرار نشدنی
نویسنده: مسعود فرح بخش
در 24 مارس سال 1948 در شهر کاتویک در خانواده ی فقیر لهستانی پسری به دنیا آمد که بعدها فصل نوینی در تاریخ کوهنوردی گشود.
“یرزی کوکوچکا” که دوستانش او را یورک(yorek) صدا می کردند بدون شک بهترین کوهنورد تمام تاریخ می باشد. زمانی که او پا به سرزمین ناشناخته ها در هیمالیا و قراقروم گذاشت کوه ها یکی پس از دیگری برای او سر تعظیم فرود آوردند.
کوکوچکا به قدری قدرتمند و نابغه بود که هر کوهی را اراده می کرد از آن بالا می رفت. او نه تنها به صعود از مسیرهای نرمال اعتقادی نداشت بلکه به صعود در فصل عادی نیز اعتقاد نداشت . همه ای اینها از کوکوچکا افسانه ای رقم زد ، افسانه ای که هنوز بعد از سال ها کسی به نزدیکی افتخارات او هم نرسیده است.
بسیاری از کارهایی که او انجام داده برای اولین بار و آخرین بار بوده و قبل و بعد از او هیچ کوهنورد دیگری به فکر انجام آنها هم نرفت.
در 18 سپتامبر 1987 او بعد از رینهولد مسنر دومین شخصی شد که همه قلل هشت هزاری را صعود کرد. همچنین کوکوچکا اولین کوهنوردی می باشد که 4 قله هشت هزار متری را در زمستان صعود کرده است. برخی صعود های او در هشت هزاری ها برای همیشه تاریخ ساز شدند. صعود او به K2 از مسیر جدید که به مسیر لهستانی ها معروف شد هرگز در تاریخ کوهنوردی تکرار نشد و این تنها یکی از کارهای شاخص او بود.
او به جز اورست تمامی قله ها را بدون استفاده از کپسول اکسیژن صعود کرد.
کوکوچکا در لهستان به سختی کار می کرد و تامین هزینه و مخارج صعودهایش بسیار مشکل داشت. او از اینکه مجبور بود سخت کار کند اما رینهولد مسنر بدون هیچ دغدغه مالی مشغول تمریناتش بود و به فتوحاتش ادامه می داد؛ ناراحت بود.
یکی دیگر از کارهای کوکوچکا که او را از سایر کوهنوردان متمایز می کند صعود او به هر 14 قله هشت هزاری در زمان باور نکردنی 7 سال و 11 ماه و 14 روز است.
همینطور کوکوچکا تنها کوهنوردی در دنیا می باشد که توانسه دو قله ی هشت هزاری را در یک فصل و در یک زمستان صعود کند.
حاصل تلاش های کوکوچکا در هیمالیا و قراقروم گشایش 10 مسیر جدید و 4 صعود زمستانی می باشد.
کارنامه پر افتخار کوکوچکا در هشت هزاری ها:
1979 – لوتسه – مسیر نرمال
1980 – اورست – مسیر جدید
1981 – ماکالو – مسیر جدید ، شیوه آلپی ، سولو و انفرادی
1982 – برودپیک – مسیر نرمال – شیوه آلپی
1983 – گاشربروم 2 – مسیر جدید – شیوه آلپی
1983 – گاشربروم 1 – مسیر جدید – شیوه آلپی
1984 – برودپیک – مسیر جدید – تراورس قله شمالی ، مرکزی و قله اصلی – شیوه آلپی
1985 – داهولاگری – مسیر نرمال – صعود زمستانی
1985 – چوآیو – مسیر جدید – صعود زمستانی
1985 – نانگاپاربات – مسیرجدید
1986 – کانچن جونگا – مسیر نرمال – صعود زمستانی
1986 – k2 – مسیر جدید
1986 – ماناسلو – مسیر جدید – شیوه آلپی
1987 – آناپورنا – مسیر نرمال – صعود زمستانی
1987 – شیشاپانگما – مسیر جدید – شیوه آلپی – فرود با اسکی
1988 – آناپورنا – مسیر جدید – شیوه آلپی
کوه لوتسه تنها کوهی بود که کوکوچکا از مسیر نرمال در فصلی غیر زمستان صعود کرد. بنابراین او تصمیم که شاهکار خودش را کامل کند. در سال 1989 بار دیگر به هیمالیا برگشت و این بار دیواره مخوف جنوبی لوتسه را هدف گرفت.
او در کاتماندو طناب انفرادی 6 میلیمتر دست دومی را از تیم های کوهنوردی که آنجا بودند خریداری کرد. در ارتفاع 8200 متری دیواره جنوبی لوتسه در طول آخر مسیری که در آن روز قصد صعود داشت ، چند متر آخر را با همان طناب انفرادی صعود کرد و ناگهان طناب مستعمل پاره شد.
کوکوچکا چندین متر سقوط کرد و دنیا یکی از بهترین کوهنوردانش را برای همیشه از دست داد تا داستان های او و فتوحاتش مانند افسانه های قدیمی نسل به نسل بین کوهنوردان رد و بدل شود.
داستان یکی از بهترین کوهنوردان تمام دوران در کوهی که از آن شروع کرده بود ، به پایان رسید.
دیواره جنوبی لوتسه بعد از آن هرگز صعود نشد و شاید هیچ وقت دیگر هم صعود نشود.
یادبود یرزی کوکوچکا در کمپ اصلی اورست با دورنمایی از کوه لوتسه
جمله ی معروفی از رینهولد مسنر در مورد کوکوچکا وجود دارد:
“درسته که من اولین هستم اما بدون شک تو بهترینی”
شاید در واقعیت مسنر چنین جمله را به کار نبرده باشد اما حتی اگر چنین هم باشد ، بی شک کوکوچکا افسانه ایست تکرار نشدنی و کوهنوردیست بزرگ