نویسنده:مسعود فرح بخش

بدون شک سیمون مورو در حال حاضر یکی از بهترین های ورزش کوهنوردی است. سیمون مورو اهل ایتالیا و متولد 27 اکتبر 1967 می باشد. شهرت اصلی وی به دلیل 4 صعود زمستانی موفق به قلل 8000 متری می باشد. سیمون مورو همچنین خلبان هلیکوپتر نیز می باشد و در سال 2013 به همراه دو امدادگر دیگر در ارتفاع 7800 متری لوتسه مرتفع ترین عملیات امداد و نجات دنیا را انجام داد.

سیمون مورو توسط پدرش از زمان کودکی با کوهنوردی در کوه های محل زندگی با مفهوم کوه و صخره آشنا شد و بعد ها بصورت جدی آنرا دنبال کرد تا اینکه به یکی از بهترین کوهنوردهای تمام دوران تبدیل شد.

اولین اکسپدیشن مورو در هیمالیا در سال 1992 در اورست بود. یک سال بعد مورو اولین صعود زمستانی کوه آکانکاگوآ به ارتفاع 6960 متر در آرژانتین(بلندترین کوه آمریکای جنوبی و بلند ترین قله ی زمین خارج از آسیا) را انجام داد.
مورو در سال 1993 ماکالو و در 1994 شیشاپانگما و لوتسه و در سال 1995 کانجن چونگا را نیز صعود کرد.

در سال 1996 سیمون مورو دیواره غربی فیتزروی در پاتاگونیا را در 25 ساعت از کمپ اصلی تا کمپ اصلی صعود کرد و در همان سال قله ی جنوبی شیشاپانکما به ارتفاع 8008 متر را بدون کپسول اکسیژه در 27 ساعت از کمپ اصلی به قله و برگشت تا کمپ اصلی صعود کرد و در شیشاپانما از ارتفاع 7100 متری با اسکی از کوه فرود آمد.

در 1997 لوتسه را صعود کرد و در زمستان آن سال برای صعود زمستانی به آناپورنا از رخ جنوبی تلاش کرد.در طول این صعود گرفتار بهمن شد و دو همنورد مشهورش آناتولی بوکرایف و دیمیتری سوبولف کشته شدند. آناتولی بوکرایف در آن زمان یکی از بهترین های کوهنوردی بود و تلاش وی در سال قبل و در حادثه 1996 اورست برای امداد رسانی به سایر کوهنوردان شهرتی جهانی برایش ساخته بود.

او در سال 1998 یکبار دیگر بر روی اورست تلاش کرد وی در سال 2000 چهار قله از 5 قله ی شوروی سابق. ؛ لنین ، کورژونوسکا ، کمونیزم و خانتنگری را بهمراه راهنمای جوان قزاق دنیس اوروبکو صعود کرد و این شروع دوستی بین او و دنیس اوروبکو بود.
در سال 2000 سیمون مورو بهمراه دنیس اروبکو اورست را با هم صعود کردند.
مورو در سال 2002 چوآیو و در سال 2003 کلیمانجارو ، برودپیک و البروس را صعود کرد.
وی دو بار در سال های 2006 و 2007 تلاش زمستانی بر روی برودپیک انجام داد که نا موفق بود. وی از 100 متری قله فقط به دلیل اینکه ساعت حدود 4 بعد از ظهر بود تصمیم به بازگشت گرفت.

سیمون مورو در سال 2005 موفق شد به همراه پیتر موراوسکی لهستانی قله شیشاپانگما را در زمستان صعود کند. این اولین صعود زمستانی شیشاپانگما بود و سیمون مورو اولین انسان غیر لهستانی بود که یک کوه هشت هزار متری را برای بار اول در زمستان صعود کرد.

در سال 2006 در تراورس شمال به جنوب اورست، کوه را بصورت سولو از مسیر شمالی صعود کرد و در 5 ساعت از مسیر جنوبی فرود آمد.
او در سال 2009 بهمراه دنیس اوروبکو اولین صعود زمستانی ماکالو را انجام داد.
در سال 2011 اولین صعود زمستانی گاشربروم 2 و اولین صعود زمستانی یک کوه هشت هزار متری در پاکستان را بهمراه دنیس اروبکو و کوری ریچاردز انجام داد.
سیمون در سال 2013 در اورست بهمراه اولی استک با گروهی از شرپاها درگیر شد که خبر این درگیری بازتاب زیادی در رسانه های کوهنوردی داشت.

سیمون مورو در 26 فوریه 2016 با صعود زمستانی نانگاپاربات تنها کوهنوردی شد که 4 قله ی هشت هزار متری را برای بار اول در زمستان صعود کرده است و نام خود را در تاریخ کوهنوردی جاودانه ساخت.

چهار صعود موفق زمستانی و چندین تلاش ناموفق زمستانی به کوه های 8000 متری سیمون مورو را به یکی از بهترین های تمام دوران بدل کرده. سیمون مورو به انجام صعود های معمولی در فصل صعود و در مسیر نرمال اعتقاد چندانی ندارد. وی از سال 2010 که برای بار چهارم اورست را صعود کرد هرگز برای انجام صعود های معمولی وارد هیمالیا و قراقروم نشد وهر سال در پی تلاش زمستانی کوه ها بود.

سیمون مورو در سال 2005 با کمک خیرین و دوستانش اقدام به ساخت مدرسه برای کودکان شرپاهای نپالی کرد.
زمانیکه از سیمون مورو در پاسخ به این سوال که چرا برای صعود زمستانی به K2 تلاش نمی کنی ، گفت: “همسر من در خواب دیده که من بر روی K2 خواهم مُرد ؛ بنا به قولی که به همسرم دادم هرگز بر روی K2 تلاش نخواهم کرد”

همچنین او در زمستان از 100 متری قله برودپیک تصمیم به بازگشت گرفت . وی بعد ها در مورد این تصمیمش چنین گفت:

من از 100 متری قله برودپیک در زمستان در هوای خوب برگشتم. چرا؟
چون ساعت 4 عصر بود و
در زمستان ساعت 5 هوا تاریک می شد!
من می توانستم به قله برسم.
و مطمئن بودم با رسیدن به آن وارد
تاریخ می شوم.
اما برای من مهم این بود که آیا خود من جایی در آن تاریخ دارم؟
و آیا زنده می مانم که از آن لذت ببرم!
بنابراین برگشتم
و با عقلم صعود کردم
و نه با قلبم

سیمون مورو جز فاتحین تمامی 14 قله ی بالای 8000 متر نیست و شاید هرگز نباشد ، حتی او فاتح 7 قله ی بلند 7 قاره نیز نخواهد شد ،او حتی رکوردی در صعود های سرعتی ندارد ولی بدون شک سیمون مورو بزرگ است و تکرار نشدنی . سیمون بدون شک اسطوره است و نبوغ بالایی دارد.