نوشته‌ها

جنگجویان یخی

/0 دیدگاه /در , /توسط

نویسنده: مسعود فرح بخش

صعود زمستانی به قلل هیمالیا ، غیر ممکنی بود که با اراده ی لهستانی ها ممکن شد

در دهه 50 ، 60 و 70 میلادی اوج شکوفایی کوهنوردی در قلل مرتفع هیمالیا و قراقروم بود ، در حالیکه بسیاری از اولین های تاریخ کوهنوردی در ارتفاعات بلند در همین سال ها شکل گرفت لهستانی ها در کشور خود اجازه خروج و شرکت در اکسپدیشن های هیمالیا نداشتند ، اوضاع اقتصادی اسفناک آن روزهای لهستان هم اجازه سفر به این گوشه از دنیا را نمی داد ، تا اینکه در اواسط دهه 70 کم کم پای لهستانی ها به هیمالیا باز شد اما درست در زمانیکه بسیاری از رکوردها به ثبت رسیده بود و بسیاری از غیر ممکن ها در هیمالیا ممکن شده بود.

کوهنوردان لهستانی باید ثابت می کردند که بهترین در دنیا هستند و برای اینکار باید تنها غیر ممکن موجود در هیمالیا را ممکن می کردند و آن چیزی نبود جز صعود زمستانی به یک قله ی بالای هشت هزار متر برای اولین بار در تاریخ کوهنوردی.

زمانیکه رینهولد مسنر به همراه پیتر هابلر در سال 1978 بدون کپسول اکسیژن به اورست صعود کردند فقط و فقط تنها یک غیر ممکن دیگر در هیمالیا باقی ماند غیر ممکنی که درست دو سال بعد در فوریه 1980 توسط کریستوف ویلیچکی کوهنورد نامدار لهستانی و لژک سیچی ممکن شد .

زمانی که ویلیچکی با بیسیم خود یک پیام کوتاه به بیس کمپ مخابره کرد و آن پیام شروع فصل جدید در تاریخ هیمالیا نوردی بود : ” مــــا روی قــــــله هســـتیـــــم ” پیامی کوتاه از بلند ترین نقطه ی زمین ولی اینبار در فصل زمستان .

اولین هشت هزاری لهستانی ها و اولین کوه هشت هزار متری که در زمستان صعود شد از قضا بلندترین آنها نیز بود. صعود زمستانی به کوه اورست تا آن تاریخ بزرگترین غیر ممکن تاریخ کوهنوردی بود که به وقوع پیوسته بود.

لهستانی های قدرتمند که “جنگجویان یخی” لقب گرفته بودند در حد فاصل سال 1980 تا 1988 موفق شدند 7 قله از چهارده قله ی بالای هشت هزار متری را صعود کنند.

اورست در سال 1980(اولین صعود یک هشت هزاری در زمستان)

ماناسلو در سال 1984

دائولاگری در سال 1985

چوآیو در سال 1985

کانگچن چونگا در سال 1986

آناپورنا در سال 1987

لوتسه در سال 1988(اولین صعود یک هشت هزاری در زمستان به صورت سولو و انفرادی توسط ویلیچکی)

در این بین یرزی کوکوچکای افسانه ای با 4 صعود زمستانی(کانگجن چونگا ، دائولاگری ، آناپورنا ، چوآیو ) و کریستوف ویلیچکی با 3 صعود(کانگجن چونگا ، لوتسه ، اورست) نامشان در تاریخ جاودانه شد.

لهستانی ها تا سال 2005 حاکم هیمالیا در زمستان بودند تا اینکه پدیده ای به نام “سیمون مورو” ظهور کرد

در سال 2005 سیمون مورو ی ایتالیایی بهمراه موراوسکی لهستانی شیشاپانگما را صعود کردند تا اولین غیر لهستانی تاریخ باشد که یک کوه هشت هزار متر را برای اولین بار در زمستان صعود کرد.

در سال 2009 سیمون مورو به همراه دنیس اروبکو ، ماکالو را نیز در زمستان صعود کرد تا اولین و تنها صعود زمستانی ماکالو رقم بخورد.

سیمون مورو در سال 2011 بهمراه دنیس اروبکو و کوری ریچاردز گاشربروم 2 را صعود کرد تا عدد فتوحات خود در زمستان را به سه برساند .

این صعود اولین صعود یک کوه هشت هزار متری در پاکستان بود و اولین و آخرین صعود زمستانی در گاشربروم 2.

در سال 2012 و 2013 باز هم لهستانی ها موفق شدند گاشربروم 1 و برودپیک را هم در پاکستان صعود کنند تا 12 قله از 14 قله بالای هشت هزار متر در زمستان صعود شده باشد.

اما صعود سیزدهمین کوه هشت هزاری تاریخ نیز به نام سیمون مورو افسانه ای رقم خورد. او به همراه آلکس تکسیکن و علی سدپارا از پاکستان بعد از چندین تلاش ناموفق در سال های قبل موفق شد در سال 2016 کوه سرسخت نانگاپاربات را در زمستان صعود کند تا با چهار صعود زمستانی نامش را در تاریخ کوه نوردی دنیا برای همیشه جاودان سازد.

اکنون کوه k2 ملقب به کوهستان وحشی ، دومین و مشکل ترین کوه جهان  تنها کوه بالای هشت هزار متریست که هنوز کسی موفق به صعود زمستانی آن نشده است. اما غیر ممکن غیر ممکن است …

عکس بالای صفحه: از چپ (دنیس اوروبکو ، سیمون مورو ، کوری ریچاردز) در اولین صعود زمستانی کوه گاشربروم 2

برگرفته از

Alpinist

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است
 

دماوند ؛ دوازدهمین کوه مستقل دنیا

/2 دیدگاه /در , /توسط

نویسنده: مسعود فرح بخش

ارتفاع سنجی یکی از بحث های مهم در مباحث علوم مهندسی ، ناوبری و ورزشی است. زمانیکه صحبت از ارتفاع می شود دو فاکتور اصلی را شامل می شود.

ارتفاع مطلق که شامل ارتفاع یک منطقه یا عارضه از سطح آب های آزاد است و ارتفاع نسبی که فاکتوری مهم در کوهنوردی و ورزش های کوهستانی است.

ارتفاع نسبی یا به انگلیسی Prominence کمیتی است که نشان دهنده برجستگی و وجه تمایز یک کوه و قله نسبت به اطراف خود است. تعریف های مختلفی برای اتفاع نسبی و نحوه اندازه گیری آن وجود دارد که هر یک در نهایت به یک عدد واحد می رسند:

  • به یال های بین دو قله مجاور، خط الراس گفته می شود. پست ترین نقاط روی خط الراس ها را گردنه یا زین اسبی می گویند. به مرتفع ترین گردنه ی یک قله “گردنه کلیدی” گفته می شود. بر این اساس ارتفاع نسبی یک قله برابر است با اختلاف ارتفاع بین گردنه کلیدی تا قله کوه
  • اگر فرض کنیم آب دریا به حدی بالا بیاید که قله مورد نظر کاملا از ارتفاعات اطرافش مستقل شود ، ارتفاع نسبی همان ارتفاع کوه از سطح فرضی آب است. بر اساس این تعریف گردنه کلیدی آخرین نقطه ای است که قبل از تبدیل قله به یک جزیره مستقل به زیر آب خواهد رفت.
  • اگر ارتفاع نسبی یک کوه n متر باشد ، برای رسیدن به قله ای دیگر از روی قله مورد نظر ابتدا باید به اندازه n متر ارتفاع کم کرد.
  • کوه ها در نقشه های توپوگرافی به شکل مجموعه ای از منحنی های تراز هستند که همدیگر را هرگز قطع نمی کنند. ارتفاع نسبی قله برابر است با اختلاف ارتفاع نوک قله با کم ارتفاع ترین منحنی تراز احاطه کننده این کوه در نقشه توپوگرافی به طوریکه این منحنی تراز قله ی دیگری را احاطه نکرده باشد.

همه تعاریف بالا به یک عدد واحد برای ارتفاع نسبی کوه ها ختم می شوند. در کوهنوردی ارتفاع نسبی فاکتوری مهم برای یک کوه است. هرچه ارتفاع نسبی یک کوه کمتر باشد آن کوه یا یک قله فرعی و یا یک کوه غیر مستقل است و کمتر مورد توجه کوهنوردان قرار می گیرد. همینطور بر عکس ، ارتفاع نسبی بالا برای یک کوه نشان دهنده این است که قله مورد نظر دارای اهمیت صعود است و بعنوان یک برجستگی متمایز و مشخص از فاصله های دور قابل تشخیص و مشاهده است.

طبق قرار داد های بین المللی ارتفاع نسبی کوه اورست بعنوان بلندترین نقطه زمین برابر با ارتفاع مطلق خود یعنی 8848 متر است.

بر اساس تعاریف ارتفاع نسبی قله جنوبی اورست با ارتفاع مطلق 8749 متر برابر با 11 متر است. همینطور ارتفاع نسبی کوه لوتسه چهارمین قله مرتفع دنیا با ارتفاع مطلق 8516 متر برابر با 610 متر است.

کوه k2 با ارتفاع مطلق 8611 متر که دومین کوه مرتفع دنیاست دارای ارتفاع نسبی 4017 متری است که نشان دهنده ی برجسته و متمایز بودن این کوه نسبت به کوه های اطراف خود است.

نکته جالب توجه و دارای اهمیت در فهرست کوه های مرتفع دنیا بر اساس ارتفاع نسبی ، جایگاه دوازدهم دماوند در این فهرست است.

بر اساس تعاریف ارتفاع نسبی کوه 5610 متری دماوند برابر با 4667 متر یعنی بالاتر از کوه های k2 , نانگاپاربات ، کانگجن چونگا و بسیاری از کوه های مرتفع دیگر است که از این نظر نشان دهنده برجستگی توده آتشفشانی دماوند نسبت به زمین های اطراف خود است که دلیل اصلی دیده شدن کوه دماوند از فاصله های بسیار دور نیز همین ارتفاع نسبی بالای دماوند است.

در این فهرست دماوند پس از کوه های اورست ، آکانکاگوآ در آرژانتین ، دنالی در آمریکا ، کلیمانجارو در تانزانیا ، وینسون در قطب جنوب ، البروس در روسیه ، مون بلان در آلپ ، دوازدهمین کوه برجسته و مستقل دنیاست.

دماوند

دماوند ؛ دوازدهمین برجستگی یا کوه مستقل دنیا – عکس از مسعود فرح بخش

منبع:

125 کوه مرتفع دنیا بر اساس ارتفاع نسبی

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است

روز توچال و روزهای مشابه ؛ آری یا خیر؟

/0 دیدگاه /در /توسط

نویسنده: مسعود فرح بخش

(به مناسبت جمعه آخر تابستان)

در روز های اخیر خبرهایی از گرامی داشت “روز توچال” در فضای مجازی به سرعت در حال انتشار است و دست اندر کاران موضوع سعی در برپایی و گرامی داشت این روز بر روی قله توچال هستند.
اما آیا این روز و این نوع حرکت ها برای توچال و کوهنوردی مفید است یا خیر؟

13 تیر هر سال مصادف است با روز دماوند اما چرا باید روزی به اسم دماوند داشته باشیم و در این روز چه اتفاقی می افتد؟

دماوند از این جهت روزی در تقویم به خود اختصاص داده که بعنوان اصلی ترین نماد طبیعی سرزمین ایران و بلند ترین کوه ایران مطرح می شود. حتی تلاش ها برای ثبت جهانی دماوند زیبا در میراث جهانی یونسکو نیز ادامه دارد. اما توچال کوهیست که تنها وجه تمایز آن نزدیکی به پایتخت است و حتی بلندترین کوه استان تهران نیز نیست. همینطور روز توچال نیز برخلاف روز دماوند ، رسمی نیست و در هیچ تقویمی به ثبت نرسیده.

در روز دماوند که در 13 تیر یا جمعه نزدیک به این تاریخ برگزار میشود مراسمی در شهر رینه اجرا می شود که در آن با حضور صدها و هزاران نفر از علاقه مندان به کوه دماوند در عرصه های مختلف به معرفی طبیعت ، فرهنگ و تاریخ دماوند پرداخته می شود.

در این تاریخ اتفاق زیبایی رخ می دهد، در 13 تیر صد ها نفر از علاقه مندان به کوه دماوند صعود “نمی کنند” ، آنها در شهر رینه بر روی صندلی می نشینند و از دماوند صحبت می کنند.

اینروزها همگان به این موضوع واقفند که حضور با تعداد بالا در هر اکوسیستمی با هر نوع رفتار و منشی منجر به تخریب و عدم تعادل در آن اکوسیستم می شود.

با تمام این اوصاف این روز ها صحبت از حضور صدها نفری در کوه به شدت آسیب پذیری مثل توچال است. فرسایش خاک در توچال و گسترش پاکوب های مسیر در آن چنان زیاد است که شاید با کمتر کوهی در ایران بتوان مقایسه کرد.

از جهتی حال که روزی غیر رسمی به نام توچال به وجود آمده احتمال این وجود دارد که سایر کوه ها و مناطق بکر استان های ما نیز “روز” پیدا کنند و در نتیجه برای گرامیداشت آن روز بخصوص ، با هجوم گردشگران و کوهنوردان و در نتیجه تخریب های جبران ناپذیر در آنها مواجه شویم و این به ضرر طبیعت ایران و به ویژه اکوسیستم کوهستانی خواهد بود.

به امید روزی که مسئولانه سفر کنیم و آسیب هایی که به طبیعت وارد می کنیم را درک و از آن اجتناب کنیم.

کوه هایی مثل توچال و دماوند نزد ما به امانت هستند آنها را زیبا و سالم به همراه پوشش گیاهی و حیات وحشش به نسل های بعدی تحویل دهیم.

بیانیه وبسایت بام ایران در پاسخ به جمع آوری زباله های مسیر توچال و عدم تخریب در صعود با تعداد بالا توسط کوهنوردان به مجریان این روز:

دوستان عزیزم باور کنید تخریب فقط آشغال ریختن نیست

آلودگی صوتی صدها کوهنورد یعنی تخریب یعنی تنش و استرس بین جانداران بخصوص پرندگان

آلودگی تصویری ناشی از حضور تعداد بالا برابر است با تخریب و تنش بین حیات وحش نیمه جان توچال

قدم گذاشتن با تعداد بالا یعنی تخریب خاک ، فرسایش خاک چه کسی گفته در ارتفاعات بالا پوشش گیاهی وجود ندارد از ارتفاع 2500 تا خود قله پوشش گیاهی استپی وجود دارد و اگر خاک فرسوده شود که بسیار شده است پوشش گیاهی که بسیار ارزشمند است وجود نخواهد داشت.

نگاه به پاکوب های توچال بیندازید در قسمت هایی از خیابان های تهران گسترده تر شده اند

دفع فضولات انسانی به مقدار زیاد یعنی تخریب یعنی آلودگی محیط آلودگی خاک آلودگی آب های زیر زمینی

چه خواسته و چه ناخواسته تمامی این تخریب ها در حضور زیاد، اجتناب ناپذیر خواهد بود

گاهی غرور بی جایمان را باید زیر پا بگذاریم و کمی واقع بین باشیم صعود های با تعداد بالا در هر نقطه از طبیعت ایران که به شدت آسیب پذیر است امری نکوهیده است .

چنین تصمیماتی که از روی احساس گرفته شده هیچ توجیه زیست محیطی ندارد . امیدوارم متولیان این حرکت روزی متوجه اشتباهی که در حق توچال کردند بشوند .

مسعود فرح بخش – وبسایت بام ایران
www.5610m.com

همچنین مطلب زیر را در وبسایت کوهنامه مطالعه کنید

متن وبسایت کوهنامه در مورد روز توچال

اولین صعودهای دماوند

/0 دیدگاه /در , /توسط

نویسنده: مسعود فرح بخش

10339770_610890629006833_60442386461351937_n

قله دماوند از دشت آزو ، عکس از مسعود فرح بخش

آیا تاریخچه صعود به دماوند را می دانید؟
دماوند بلندترین کوه ایران همواره در فصول مختلف مورد توجه کوهنوردان می باشد و هرسال صعود های بسیاری بر روی آن انجام می شود. اما تاریخچه صعود به دماوند مربوط به چه زمانیست و اولین ها بر روی دماوند چه کسانی بودند؟بسیاری از ما می دانیم اولین صعود بر روی اورست توسط چه کسی انجام شد ، اما آیا می دانیم اولین صعود بر روی دماوند چه زمانی و توسط چه کسی انجام شد؟
یکی از قدیمی ترین تلاش های مستند بر روی دماوند به “ابودلف(Abu Dolaf)” جغرافی دان عرب مربوط می شود که در سال 341 هجری قمری (بیش از هزار سال پیش) بخشی از دماوند را صعود کرد. ابودلف با اینکه به قله نرسید اما طبق گفته های وی چشمه ای بزرگی یافته که در اطراف آن گوگردهای سنگ شده موجود بود.
ناصر خسرو در سفرنامه خود درباره دماوند اینطور نوشته است: گویند بر سر دماوند چاهی است که نوشادر و کبریت (گوگرد) از آن گیرند. صاحب آثار “البلاد و اخبار العباد ” با نقل قولی دست دوم می‌گوید که عدّه‌ای از اهالی آن نواحی می‌گفته‌اند که در طی پنج روز و پنج شب به قلهٔ دماوند رسیده‌اند و قلهٔ آن را مسطح با مساحت صد جریب یافته‌اند گرچه از دور به مخروط می‌ماند.
تمامی این نوشته ها نشان دهنده این موضوع است که ظاهرا اولین صعود های دماوند مربوط به بیش از هزار سال قبل می باشند.
اما در حدود سال های 1793 تا 1798 اولین تلاش های اروپائیان بر روی دماوند انجام شد. “الیوی” یک استاد علوم طبیعی و اهل فرانسه بود که از سوی دولت فرانسه برای انجام ماموریت عازم ایران شد. او در سال 1798 اقدام به صعود دماوند کرد اما او هم موفق نشد خود را به قله برساند. او پس از بالا رفتن از حدود یک سوم کوه به تکه های سنگ های گوگردی برخورد کرده و اینطور نوشته: صخره های وحشتناک بزرگ سیاه آتشفشان به شکل ستون های منظم پنج ضلعی
اما اولین صعود مستند و موفق به کوه دماوند به سال 1837 مربوط می شود.تیلور تامسون اولین شخصی بود که به دماوند صعود کرد و اولین شب مانی بر روی قله را انجام داد.تامپسون از روی قله اقدام به جمع آوری گوگرد کرد ، البته صعود تامپسون با کمک ایرانیان انجام شد.
نخستين صعود مستند ايرانیان به قلۀ دماوند، درسال 1857 ميلادی انجام شد كه تيم سرهنگ محمد صادق‌خان قاجار، ارتفاع قله را 6613 ذرع تعيين كرد.
اولین شب مانی ایرانیان بر روی قله مربوط به گروه گروه ايرانی كربلايی اسدالله در بیش از 130 سال پیش می باشد.
اولین تلاش زمستانی بر روی قله مربوط به “ژاک دمورگان” بود ، دمورگان نیز فرانسوی بود و برای انجام امور باستان شناسی از سوی دولت فرانسه عازم ایران شده بود. وی در زمستان سال 1889 توانست تا ارتفاع 5300 متری صعود کنید. تلاش دمورگان و ارتفاع صعود وی با توجه به تاریخ آن دارای اهمیت بسیار در تاریخ کوهنوردی می باشد.
با توجه به اینکه ظاهرا صعودهای موفق و غیر مستندی در بیش از هزار سال قبل به قله دماوند صورت گرفته این صعود ها از نظر تاریخچه کوهنوردی بسیار حائز اهمیت می باشند و همینطور صعودهایی که بین سال های 1837 تا پایان 1900 بر روی دماوند انجام شده هر یک دارای اهمیت بسیار زیاد می باشند.

800px-Damavand_summit

عکس قله دماوند از ایستگاه فضایی بین المللی ، عکس از ناسا

منابع:

ویکیپدیا ، سایت دماوندکوه ، سایت summitpost

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است

وندا روتکیویچ ، کوهنورد زنی که بالاتر از مرد ها بود

/0 دیدگاه /در /توسط

نویسنده: مسعود فرح بخش
وندا روتکیویچ ، متولد 1943 در لهستان است. از اواسط دهه 60 میلادی وقتی پای لهستانی ها به کوه های مرتفع دنیا باز شد ؛ بسیاری از ناممکن ها ، ممکن شد . لهستانی ها با کارهای شاخص خود نبوغ و سرسختی بالای خود را به رخ همگان کشیدند . بدون شک در دنیای کوهنوردی لهستانی ها حرف های زیادی برای گفتن دارند و در بین لهستانی ها نام خانم “وندا روتکیویچ” به زیبایی می درخشد.

بی تردید وندا نه تنها یکی از بهترین کوهنوردان زن تمام دوران بود بلکه می توان گفت او یکی از بهترین های هیمالیا و قراقروم بود.

وندا ورزش های شنا ، ژمیناستیک و اسکی را به طوری حرفه ای دنبال می کرد. او اولین بار در سال 1961 در جریان اردوی تیم ملی والیبال زنان لهستان برای بازی های المپیک توکیو با کوهنوردی آشنا شد. وندا اولین صعود بلند خود را در سال 1970 به قله لنین انجام داد.

در سال 1975 وندا روتکیویچ در قالب تیم لهستانی برای اولین بار به قله گاشربروم 3 صعود کردند. این اولین صعود موفق گاشربروم 3 بود. این کوه مرتفع ترین قله 7000 متری و پانزدهمین قله مرتفع دنیاست.گاشربروم 3 اولین کوه دنیا بود که اولین صعود آن توسط یک زن انجام شد.

وندا بعنوان نخستین زن دیواره شمالی ایگر را صعود کرد.

همچنین وندا دیواره شمالی ماترهورن را در زمستان صعود کرد.

او نوشاخ و آکانکاگوا را نیز صعود کرد.

وندا اولین زن کوهنورد بود که رویای رسیدن به 14 قله هشت هزار متری را در سر داشت.

در سال 1978 او بعنوان اولین کوهنورد لهستانی ، اولین کوهنورد زن اروپایی و سومین زن دنیا به قله اورست صعود کرد.

وندا در سال 1985 کوه سرسخت نانگاپاربات را صعود کرد.

یکی از ماندگارترین کارهای وی صعود به عنوان اولین کوهنورد زن در سال 1986 به مشکل ترین کوه دنیا ، K2 بود.

شیشاپانگما را در سال 1987 صعود کرد و دو سال بعد در 1989 گاشربروم 2 و در سال بعد گاشربروم 1 را صعود کرد.

در سال 1991 چوآیو را به صورت سولو و انفرادی صعود کرد.

در همان سال کوه سرسخت آناپورنا ، خطرناک ترین کوه جهان را بازهم به صورت سولو و انفرادی صعود کرد.

در سال 1992 و در سن 49 سالگی آخرین برگ از کارنامه پرافتخار وندا رقم خورد. وی آخرین بار توسط کوهنورد معروف مکزیکی ، کارلوس کارسولیو ، در ارتفاعات بالای کوه کانجن چونگا دیده شد. کارلوس سعی می کند او را مجبور به بازگشت کند اما وندا قبول نمی کند. بعد از آن وندا هرگز دیده نشد. در سال 1995 جسدی در کوه کانجن چونگا پیدا شد که گمان می رفت مربوط به او باشد.

اینکه او کانجن چونگا را صعود کرده یا نه هرگز مشخص نشد ، اگر او این کار را انجام داده باشد اولین کوهنورد زنی است که به سومین کوه مرتفع دنیا صعود کرد.

وندا روتکیویچ با احتساب کانجن چونگا تا سال 1992 توانست به 9 قله هشت هزار متری صعود کندکه نشان از نبوغ و توان بسیار بالای این کوهنورد دارد و از این لحاظ از بسیاری کوهنوردان مرد زمان خود بالاتر بود

بدون شک او یکی از بهترین کوهنوردان زن تمام دوران است.

بعد ها در سال 2010 خانم ادورنه پاسابان اولین زنی بود که به تمامی 14 قله بالای هشت هزار متر صعود کرد .

rutkiewicz-kukuczka

وندا روتکیویچ و یرزی کوکوچکا ، بسیاری ایندو را بهترین کوهنوردان مرد و زن تمام دوران می دانند

402960

وندا روتکیویچ

Wanda_Rutkiewicz,_Góry_Sokole,_fot

خانم وندا از برترین کوهنوردان زن تمام دوران

 

منبع:

https://en.wikipedia.org/wiki/Wanda_Rutkiewicz

http://www.summitpost.org/in-memory-of-wanda-rutkiewicz-1943-1992/402961

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است

نوشاخ ، بام افغانستان

/0 دیدگاه /در /توسط

کوه سرسخت نوشاخ دومین کوه مرتفع در رشته کوه هندوکش(بعد از کوه تیریچ میر) و بلندترین کوه کشور افغانستان می باشد.

نوشاخ با 7492 متر ارتفاع ، پنجاه و دومین کوه مرتفع دنیا و جز کوه های 7000 متری سرسخت می باشد. رخ غربی و شمالی این کوه در استان بدخشان افغانستان و رخ شرقی و جنوبی آن در کشور پاکستان می باشد.

اولین صعود این کوه در سال 1960 توسط یک گروه ژاپنی انجام شد.

در سال 1973 آندری زاوادا و همنوردش تادیوک پیتروفسکی عضو تیم اکسپدیشن لهستان اولین صعود زمستانی این کوه را انجام دادند. این صعود زمستانی از این جهت دارای اهمیت بود که در آن زمان ، نوشاخ مرتفع ترین کوهی بود که کوهنوردان در زمستان به قله آن رسیدند و همینطور اولین صعود زمستانی یک کوه بالای 7000 متر بر روی نوشاخ انجام شد.

اولین گروه از کوهنوردان افغان در سال 2009 موفق به صعود این کوه شدند.

Exif_JPEG_PICTURE

اولین گروه کوهنوردان افغان در سال 2009 به بام کشورشان صعود کردند

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است

الیزابت هاولی ؛ تاریخ نگارِ تاریخ ساز

/0 دیدگاه /در , /توسط

نویسنده: مسعود فرح بخش

بی تردید معروف ترین چهره ی غیر کوهنورد در دنیای کوهنوردی خانم الیزاب هاولی است.خانم هاولی متولد 9 نوامبر 1923 در شیکاگو امریکا می باشد. وی با اینکه در طول عمرش حتی یک قله را هم صعود نکرده مسئول ثبت اکسپدیشن های هیمالیا می باشد.

هر کوهنوردی بعد از صعود باید به طور مستقیم با شخص خانم هاولی یا دستیارانش صحبت کند و مدارک خود را برای صعود به قله ارائه دهد و در نهایت این خانم هاولی و دستیارانش هستند که ادعای کوهنورد را مبنی بر صعود قله رد یا تایید می کنند.

او در دانشگاه میشیگان در رشته تاریخ تحصیل کرد و از سال 1946 در مجله fortune به عنوان خبرنگار شروع به کار کرد.او که شیفته سفر کردن بود در سال 1957 از کار در این مجله استعفا داد تا بتواند راحت به تمام نقاط دنیا سفر کند. وی اروپای شرقی ، خاور میانه از جمله ایران ، نپال و بسیاری از کشور های دیگر سفر کرد. در حین سفرهایش برای تامین مخارج زندگی و سفرهایش چند کار پاره وقت و موقت در نیویورک را انجام می داد. خانم هاولی در سفر به نپال و کاتماندو عاشق این نقطه از کره ی زمین شد و بعد از یک سال از بازگشتش در سال 1960 مجدد به کاتماندو بازگشت و هرگز آنجا را ترک نکرد.

او به واسطه شغل خبرنگاری اش بعد از ورود به نپال در مجله ی تایم و بعد ها در خبرگزاری رویترز شروع به فعالیت کرد. در طول این سال ها او متوجه شد که عمده خبرهایی که در این نقطه از جهان می گذرد مربوط به کوهنوردی و کوهنوردانی است که از جای جای دنیا به این نقطه از دنیا سفر می کنند. سپس کم کم اقدام به ثبت وقایع کوهنوردی کرد و بدین ترتیب بود که خانم الیزابت هاولی به بهترین واقعه نگار اکسیپدیشن های هیمالیا تبدیل شد.

خانم هاولی هرگز ازدواج نکرد و همینطور در طول عمرش هرگز کوهی را نیز صعود نکرد .او آنقدر با کوهنوردان مختلف در مورد جزئیات صعودهایشان مصاحبه و اطلاعات را ثبت کرد که به یک بانک اطلاعاتی برای کوه ها و مسیرهای هیمالیا تبدیل شد. بانک اطلاعاتی خانم هاولی شامل تمام اطلاعات مسیرها ، موفقیت ها ، نرخ مرگ و میر و … می باشد که برای آنالیز در اختیار کوهنوردان و سرپرستان تیم ها قرار می گیرد.

امروزه کوهنوردان نه تنها صعودشان به قلل هیمالیا احتیاج به تایید خانم هاولی و دستیارانش دارد بلکه کوهنوردان زبده و تیم های ماجراجو برای انجام کارهای نو و خاص ، مسیرهای جدید و هرگونه ماجراجویی از خانم هاولی مشورت می گیرند.

برای مثال رینهولد مسنر در انجام برنامه های خود چند بار از خانم هاولی مشورت گرفت.

اهمیت نقش خانم هاولی در جریان اولین زن عضو باشگاه هشت هزاری ها جالب توجه و مشخص است.

خانم اوه یون سون بعنوان اولین زنی که تمام قلل هشت هزاری را صعود کرده شناخته شد. او زمانیکه به قله آناپورنا صعود کرد تلویزیون کره برای وی جشن گرفت . ماجرای صعود خانم سون به آناپورنا و دنبال آن به تمام قلل هشت هزاری در صدر اخبار تلویزیون کره قرار گرفت.

بعد از خانم سون ، ادورنه پاسابان از اسپانیا با صعود به تمامی قلل هشت هزاری خود را اولین زن عضو باشگاه هشت هزاری ها معرفی کرد و صعود اوه یون سون به قله کانگجن چونگا را زیر سوال برد . خانم هاولی بعد از مصاحبه با اوه یون سون سرانجام ادعای صعود او را به قله کانجن چونگا رد و ادورنه پاسابان را بعنوان اولین زنی که به تمامی کوه های هشت هزاری صعود موفقیت انجام داده ، معرفی کرد. بعد ها خانم سون اعتراف کرد که بعلت شرایط بد آب و هوایی چند متر پایین تر از قله اصلی کانجن چونگا مجبور به بازگشت شده.

خانم هاولی افسر اجرایی نهادیست که سر ادموند هیلاری برای بهبود وضعیت بهداشتی ، اموزشی و فرهنکی کودکان نپالی در اطراف کوه اورست بنیان نهاد. خانم هاولی به شدت مورد احترام جامعه کوهنوردی می باشد . در سال 1994 کلوپ آلپاین آمریکا جایزه یک عمر فعالیت ادبی را جهت کوه نویسی و واقعه نگاری بسیار دقیق وی به او اهدا کرد.

هم چنین به پاس بزرگداشت خانم هاولی یک قله به ارتفاع 6182 متر در نپال و در محدوده کوه دائولاگری به نام او نامگذاری شد. یخ نورد فرانسوی فرانسیس دارنیلانو در سال 2008 به صورت سولو و انفرادی به “قله هاولی” صعود کرد.

خانم هاولی با وجود سن زیاد هنوز هم شخصا اقدام به مصاحبه با کوهنوردان می کند و به گروه های ماجراجو و کوهنوردان خاص جهت انجام فعالیت های نو و شاخص مشاوره می دهد.
⁠⁣
مطلب زیر بعد از مرگ خانم هاولی در ژانویه 2018 اضافه شد:
⁠⁣⁣الیزابت هاولی بزرگ بانوی دنیای کوهنوردی در سن 94 سالگی در نپال از دنیا رفت. خانم هاولی در حدود نیم قرن به نوشتن وقایع روز کوهنوردی و بررسی صحت و سقم صعود کوهنوردان به قلل مرتفع دنیا پرداخت. او به طرز باورنکردنی مورد احترام جامعه کوهنوردی بود. خانم هاولی در طول عمرش هرگز از کوهی بالا نرفت اما تمام کوهنوردان بزرگ دوران را به تحسین وا داشت. از صعودهای بزرگ ابتدایی در اورست تا صعودهای تکرار نشدنی دهه هفتاد میلادی. از صعود بدون اکسیژن مسنر و هابلر به اورست تا صعود تمام انفرادی مسنر به بام دنیا.
دهه هشتاد میلادی و ورود مردان یخی به هیمالیا، این لهستانی های سرسخت و کوه هایی که یکی پس از دیگری در زمستان صعود شدند. از جمله تاریخی “اکنون ما اینجا هستیم” توسط ویلیچکی در فصل زمستان از روی بلندترین نقطه زمین تا صعود یرزی کوکوچکا و آرتور هاجزر به کوه بسیار دشوار آناپورنا در جهنمی سرد.
از فرود باورنکردنی برادران مسنر از رخ روپال در نانگاپاربات تا صعود تکرار نشدنی کوکوچکا و پیتروفسکی از مسیر لهستانی ها در k2. از فاجعه 1996 در اورست تا فاجعه 2008 در k2. از اولین زن فاتح تمامی چهارده قله هشت هزاری تا دومین زن فاتح این قلل. از عظیم قیچی ساز تا پروانه کاظمی…
الیزابت هاولی از کوه ها میگفت و از کوه ها می نوشت.
خانم هاولی یک عاشق واقعی بود، عشق اول و آخر برای این بانوی آمریکایی که هرگز ازدواج نکرد کوهستان بود. او به کوهستان عشق می ورزید و اکنون بعد از مرگش نامی به بزرگی همان کوه ها برایش باقیمانده است. نام او تا ابد در تاریخ کوهنوردی جاودان خواهد ماند و همواره از او به نیکی یاد خواهد شد.
[الیزابت هاولی 1923-2018]

800px-Miss_Hawley

الیزابت هاولی ؛ عکس از خانم پروانه کاظمی

برداشت از:

http://www.himalayandatabase.com/hawleybio.html

https://en.wikipedia.org/wiki/Elizabeth_Hawley

http://heshmatmanesh.persianblog.ir/post/107/

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است

k2 ؛ هرم غول آسا از جنس سنگ و یخ

/0 دیدگاه /در /توسط

نویسنده: مسعود فرح بخش

قله ی k2 به ارتفاع 8611 متر دومین قله ی مرتفع دنیا در رشته کوه قراقروم در مرز بین پاکستان و چین قرار گرفته. k2 هرمی غول آسا از جنس سنگ و یخ ، فنی ترین و سخت ترین کوه جهان و هدف غایی بسیاری از کوهنوردان می باشد. از هر 4 نفری که اقدام به فتح قله کردند یکی جان خود را از دست داده و از این رو بیشترین آمار تلفات در همین کوه می باشد.
در سال 1850 نقشه بردار بریتانیایی اقدام به تهیه نقشه از رشته کوه قراقروم پاکستان کرد. وی از فاصله بیش از 250 کیلومتری کوه ، دو قله مرتفع را دید و طرحی از آن دو رسم کرد و نام k1 و k2 را بر روی آنها نهاد.(حرف k از اول حرف قراقروم)
بعد ها k1 به ماشربروم تغییر نام داد ولی نام k2 تغییر نکرد.
در سال 1902 اولین گروه برای بالارفتن از این کوه سرسخت تلاش کرد. آنها فقط تا ارتفاع 6500 متری بالا رفتند.7 سال بعد در سال 1909 گروه دوم تلاشی دیگر بر روی این کوه با شکوه انجام داد. آنها حتی به ارتفاع قبلی هم نرسیدند.
یکی از اعضای تیم لوئیجی آمادئو(شاهزاده ی آبروزی در ایتالیا) تا ارتفاع 6250 متری بالا رفت. بعد ها این مسیر به اصلی ترین راه رسیدن به قله تبدیل شد و نام “یال آبروزی” به خود گرفت.
سرانجام پس از نیم قرن تلاش در سال 1954 قله از مسیر آبروزی صعود شد.
رینهولد مسنر کوهنورد مشهور جهان در سال 1979 قله را بدون استفاده از کپسول اکسیژن صعود کرد.
اما یکی از به یادماندنی ترین صعودهای تاریخ کوهنوری در سال 1986 بر روی همین کوه انجام شد.
یرزی کوکوشکا بهمراه پیتروفسکی کوه را از مسیری جدید موسوم به مسیر لهستانی ها صعود کردند. مسیری که هرگز در تاریخ کوهنوردی تکرار نشد. مسنر از این مسیر با نام “مسیر خودکشی” یاد کرد. پیتروسفکی در حال فرود از این مسیر جان خود را از دست داد.
بی شک یکی از سخت ترین و خطرناک ترین گذرگاه های کوهنوردی در کل کوه های جهان در همین کوه می باشد. منطقه ای موسوم به Bottleneck در ارتفاع 8200 متری و 400 متر زیر قله گذرگاهی از جنس یخ با نقاب های برفی خطرناک که بیشترین آمار تلفات در k2 نیز در همین نقطه بوقوع پیوسته است.
k2 تنها کوه بالای هشت هزار متری می باشد که تا کنون در زمستان صعود نشده است.
رینولد مسنر کوهنورد مشهور دنیا در وصف k2 چنین گفته:
“اورست در مقابل k2 تنها یک تفریح است”

زمانیکه آمار صعود کنندگان به این دو کوه را بررسی کنیم ، گفته مسنر مشهود تر می شود. تا کنون کمتر از 400 کوهنورد به K2 صعود کردند در حالیکه حدود 6000 هزار نفر موفق شدند به قله اورست صعود کنند.
صعود به k2 جز بالاترین و ارزشمند ترین کارها در کوهنوردی محسوب می شود و به نوعی با مدال طلای المپیک برابری می کند.
از ایران تا کنون کاظم فریدیان ، عظیم قیچی ساز و رضا شهلایی موفق به صعود این کوه سر سخت شده اند.
داود خادم اصل در سال 1383 در حوالی کمپ 3 در k2 گرفتار طوفان شد و جان خود را از دست داد.

800px-K2_Nordseite

رخ شمالی k2

K2_from_air

عکس هوایی از قله

AbruzziSpurRoute1

یال آبروزی

bottleneck_2-500x375

کوهنوردان در حال رسیدن به گذرگاه مخوف باتل نک

bottleneck1-500x375

گذرگاه باتل نک و دیواره بزرگ یخی که بایستی آنرا دور زد

 

IMG_2538

تراورس خطرناک در گذرگاه باتل نک پای دیواره های عظیم یخی که هر لحظه امکان شکستن آنها وجود دارد

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است

هشت هزاری ها

/0 دیدگاه /در /توسط

نویسنده و مترجم: مسعود فرح بخش

از بین هزاران کوهی که در سرتاسر کره زمین وجود دارد فقط 14 تای آنها ارتفاعی بالاتر از 8000 متر دارند که به هشت هزاری ها معروفند.

صعود به هر یک از این کوه ها برای کوهنوردان چالش برانگیز است. ارتفاع بالا ، دور افتاده بودن از نقاط شهری ، جدال با سنگ و یخ ، تغییرات ناگهانی آب و هوا فقط بخشی از این چالش ها می باشند.

تمامی این 14 قله در رشته کوه قراقروم و رشته کوه هیمالیا در کشورهای چین ، هندوستان ، تبت ، نپال و پاکستان قرار دارند.

درجه سختی این کوه ها به ارتفاع آنها چندان مربوط نیست بطوریکه اورست مرتفع ترین کوه دنیا و مقام شماره یک رده بندی جز هشت هزاری های آسان قرار می گیرد و آناپورنا دهمین کوه مرتفع دنیا جز کوه های سرسخت می باشد.

اکثریت این 14 قله بین دو کشور مرز مشترک دارند. 9 تای هشت هزاری ها در نپال ، 8 تا در چین و تبت ، 5 تا در پاکستان و تنها یک کوه (کانجن چونگا) در هندوستان می باشند.

از این بین فقط 5 کوه بطور کامل در خاک یک کشور قرار دارند ؛ دائولاگری ، ماناسلو و آناپورنا در نپال ، نانگاپاربات در پاکستان و شیشاپانگا در چین.

اولین تلاش بر روی یک کوه هشت هزاری در سال 1895 در کوه نانگاپاربات انجام شد. در این تلاش آلبرت مومری و نورمن کولی در راه رسیدن به قله کشته شدند.

اولین تلاش موفق بر روی یک هشت هزاری در سال 1950 بود. مائوریس هرزگ و لوئیس لاچنل با صعود به قله آناپورنا در نپال اولین نفراتی بودند که یک کوه هشت هزاری را صعود کردند.

رینهولد مسنر اولین کسی بود که تمامی 14 کوه هشت هزاری را صعود کرد. یکی از چالش های بزرگ کوهنوردی صعود تمامی قله های هشت هزاری می باشد. مسنر در سال  1986 بعنوان نفر اول این چالش بزرگ در دنیای کوهنوردی را مرسوم کرد. تا کنون فقط 34 نفر موفق به صعود همه ی هشت هزاری ها شدند.

فوربا تاشی شرپا با 30 صعود به قله های هشت هزاری دارای رکورد می باشد. 21 صعود فوربا تاشی شرپا مربوط به اورست می باشد.

در ادامه 14 قله هشت هزاری به ترتیب ارتفاع به همراه مهمترین اطلاعات آورده شده است.

 

اورست

everest

بام دنیا ؛ اورست

Everest_ali_2011298

تصویر قله اورست از فضا

everest (2)

مسیر آبشار یخی خومبو

Inside_Khumbu-Icefall everest

مسیر آبشار یخی خومبو

everest shadow

سایه اورست در هنگام طلوع

ارتفاع: 8848 متر

کشور: نپال و چین(تبت)

تاریخ اولین صعود: 29 مه 1953

نفرات و ملیت: سر ادموند هیلاری(نیوزلاند) – تنزینگ نورگای(نپال)

اولین صعود زمستانی: 17 فوریه 1980

نفرات و ملیت: کریستوف ویلیچکی (لهستان) – لژک سیچی (لهستان)

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013): 5656 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013): 223 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها: 3.9%

 

K2

800px-K2_Nordseite

رخ شمالی k2

K2_2006b

کوه k2 فنی ترین کوه جهان

K2_from_air

عکس هوایی از قله k2

ارتفاع: 8611 متر

کشور: نپال و چین

تاریخ اولین صعود: 31 ژوئیه 1954

نفرات و ملیت: آکیله کمپاگونی(ایتالیا) – لینو لاچدی(ایتالیا)

اولین صعود زمستانی: تا کنون صعود زمستانی نشده

نفرات و ملیت: –

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013): 306 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013):81 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:26.5%

 

کانجنچونگا

Kangchenjunga_East_Face

رخ شرقی کانجن چونگا

Kangchenjunga_South_Face

رخ جنوبی کانجن چونگا

ارتفاع:8586 متر

کشور: نپال و هندوستان

تاریخ اولین صعود: 25 مه 1955

نفرات و ملیت: جورج باند(بریتانیا) – جو بران(بریتانیا)

اولین صعود زمستانی:11 ژانویه 1986

نفرات و ملیت: کریستوف ویلیچکی(لهستان) – یرزی کوکوچکا(لهستان)

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):283 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013):40 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:14.1%

 

لوتسه

Lhotse-fromChukhungRi

لوتسه

lotse

لوتسه ، اورست و کوه های اطراف

mount everest and lhotse catch the last rays of sunlight (everest is the tiny peak on the left)

طلوع خورشید بر روی قله لوتسه

ارتفاع: 8516 متر

کشور:نپال و چین(تبت)

تاریخ اولین صعود: 18 مه 1956

نفرات و ملیت:فریتز لوشسینگر(سوئیس) – ارنست ریس(سوئیس)

اولین صعود زمستانی:31 دسامبر 1988

نفرات و ملیت:کریستوف ویلیچکی(لهستان)

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):461 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013):13 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:2.8%

 

ماکالو

Makalu

ماکالو

ارتفاع: 8485 متر

کشور: نپال و چین

تاریخ اولین صعود: 15 مه 1955

نفرات و ملیت: جین کوزی(فرانسه) – لیونل تری(فرانسه)

اولین صعود زمستانی: 9 فوریه 2009

نفرات و ملیت: سیمون مورو(ایتالیا) – دنیس اوروبکو(قزاقستان)

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013): 361 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013):31 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها: 8.6%

 

چوآیو

Cho_Oyu,_Nepal

چوآیو

Chooyu

چوآیو

ارتفاع: 8201 متر

کشور:نپال و چین

تاریخ اولین صعود:19 اکتبر 1954

نفرات و ملیت:جوزف جوشلر(اتریش) – پاسانگ داوا لاما (نپال) – هربرت تیشی(اتریش)

اولین صعود زمستانی:12 فوریه 1985

نفرات و ملیت:ماکیچ بربکا(لهستان) – ماکیچ پاولیکوسکی(لهستان)

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):3138 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013):44 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:1.4%

 

دائولاگری

Dhaulagiri_2005

دائولاگری

Dhaulagiri_mountain

دائولاگری

ارتفاع: 8167 متر

کشور:نپال

تاریخ اولین صعود: 13 مه 1960

نفرات و ملیت:کورتدیمبرگر(اتریش) – ناوانگ دورج(نپال) – پیتر دینر(آلمان) – نیما دورج(نپال) – ارنست فورر(سوئیس) – آلبین شلبرت(اتریش)

اولین صعود زمستانی:21 ژانویه 1985

نفرات و ملیت:آندری کچوک(لهستان) – یرزی کوکوچکا(لهستان)

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):448 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013):69 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:15.4%

 

ماناسلو

Manaslu,_from_base_camp_trip

ماناسلو از کمپ اصلی

Sunrise,_Manaslu

طلوع خورشید بر فراز ماناسلو

ارتفاع:8163 متر

کشور:نپال

تاریخ اولین صعود:9 مه 1956

نفرات و ملیت:توشیو ایمانیشی(ژاپن) – گیلزین نوربو(نپال)

اولین صعود زمستانی: 12 ژانویه 1984

نفرات و ملیت: ماکیچ باربکا(لهستان) – ریزارد کاجوسکی(لهستان)

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):661 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013):65 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها: 9.8%

 

نانگاپاربات

Nanga_Parbat_Rupal_Base_camp,_Gilgit_Baltistan

کمپ اصلی جبهه روپال نانگاپاربات

Nanga_Parbat_The_Killer_Mountain

نانگاپاربات ملقب به کوهستان قاتل

ارتفاع:8126 متر

کشور:پاکستان

تاریخ اولین صعود: 3 ژوئیه 1953

نفرات و ملیت:هرمان بول(اتریش)

اولین صعود زمستانی:تا کنون صعود زمستانی نشده

نفرات و ملیت: –

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013): 335 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013):65 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:9.8%

 

 

آناپورنا

 

Annapurna2_(4520840799)

آناپورنا

Annapurna_space

عکس آناپورنا از فضا


ارتفاع:8091 متر

کشور:نپال

تاریخ اولین صعود: 3 ژوئن 1950

نفرات و ملیت: مائوریس هرزوگ(فرانسه) – لوئیس لاچنل(فرانسه)

اولین صعود زمستانی: 3 فوریه 1987

نفرات و ملیت:یرزی کوکوچکا(لهستان) – آرتور هاجزر(لهستان)

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):191 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013):61 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:32%

 

 

گاشربروم 1

 

g1 HiddenPeak

گاشربروم 1

ارتفاع:8080 متر

کشور:پاکستان و چین

تاریخ اولین صعود:5 ژوئیه 1958

نفرات و ملیت:آندری کافمن(آمریکا) – پت شونینگ(آمریکا)

اولین صعود زمستانی: 9 مارس 2012

نفرات و ملیت: آدام بیلیچکی(لهستان) – جانوس گلاب(لهستان)

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):334 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013):29 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:8.7%

 

 

برودپیک

BroadPeak

برودپیک

ارتفاع:8051 متر

کشور:پاکستان و چین

تاریخ اولین صعود: 9 ژوئیه 1957

نفرات و ملیت:فریتز وینترستلر(اتریش) – مارکوس اشموک(اتریش) – کرت دیمبرگر(اتریش) – هرمان بول (اتریش)

اولین صعود زمستانی: 25 مارس 2013

نفرات و ملیت:ماسچ باربکا(لهستان) – آدام بیلیچکی(لهستان) – توماس کوالسکی(لهستان) – آرتور مالک(لهستان)

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013): 404

تعداد مرگ ها(تا سال 2013): 21

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها: 5.2%

 

گاشربروم 2

Gasherbrum2

گاشربروم 2

ارتفاع:8035 متر

کشور:پاکستان و چین

تاریخ اولین صعود:7 ژوئیه 1956

نفرات و ملیت:فریتز موراوک(اتریش) – جوزف لارچ(اتریش) – هانس ویلنپارت(اتریش)

اولین صعود زمستانی:2 فوریه 2011

نفرات و ملیت:سیمون مورو(ایتالیا) –  دنیس اوروبکو(قزاقزستان) – کوری ریچاردز(آمریکا)

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):930 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013):21 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:2.3%

 

شیشاپانگما

Shishapangma left

شیشاپانگما در سمت چپ تصویر

Gasherbrum2ارتفاع:8027 متر

کشور:چین

تاریخ اولین صعود:2 مه 1964

نفرات و ملیت:سو چینگ(چین) – چانگ چون ین(چین) – وانگ ژو(چین) – چن سان(چین) – چنگ تین لیانگ(چین) –  وو سونگ یو(چین) – سودنام جوء (چین) – میگمار تراشی(چین) – دوجی یانتن(چین)

اولین صعود زمستانی: 14 ژانویه 2005

نفرات و ملیت: پیتر موراوسکی(لهستان) – سیمون مورو(ایتالیا)

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):302 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013):25 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:8.3%

 

ترتیب هشت هزاری ها بر اساس تاریخ اولین صعود:

 

آناپورنا – 3 JUN 1950

اورست  – 29 MAY 1953

نانگاپاربات – 3 JUL 1953

کی 2 – 31 JUL 1954

چوآیو – 19 OCT 1954

ماکالو – 15 MAY 1955

کانجن چونگا – 25 MAY 1955

ماناسلو – 9 MAY 1956

لوتسه – 18 MAY 1956

گاشربروم 2 – 7 JUL 1956

برودپیک – 9 JUN 1957

گاشربروم 1 – 5 JUL 1958

دائولاگری – 13 MAY 1960

شیشاپانگما – 2 MAY 1964

 

برداشت از:

http://www.8000ers.com/cms/de/8000ers-mainmenu-205.html

https://en.wikipedia.org/wiki/Eight-thousander

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است
 

خطرناک ترین کوه های دنیا

/0 دیدگاه /در /توسط

مترجم و نویسنده: مسعود فرح بخش

“کوهنوردان وقتی کرامپون خود را بپوشند ، باید خطر را بپذیرند”

ورزش کوهنوردی به جهت قرارگیری در طبیعت بکر و خشن کوهستان و دور بودن از امکانات و محیط های شهری و همینطور غیر قابل پیش بینی بودن اتفاقات درون آن ، جز یکی از ورزش های پرخطر دنیاست.

در این بین برخی از کوه ها و برخی از مسیرهای کوهنوردی نسبت به سایرین مشکل تر و خطرناک تر هستند و احتمال وقوع حادثه در آنها بیشتر است.

این کوه ها به جهت فنی بودن ، صعب العبور بودن ، شرایط آب و هوایی و ارتفاعشان غیر قابل پیش بینی ، خطرناک و مشکل و “قاتل” هستند.

در زیر به 11 کوه خطرناک دنیا اشاره شده:

 

11- کوه فیتز روی Fitz Roy

800px-Fitz_Roy_Chalten_Argentina_Todor_Bozhinov_2013

کوه سرسخت فیتز روی با مسیرهای فنی و دشوار

1024px-165_-_Fitz_Roy_-_Janvier_2010_-_Downsample

فیتز روی در مرز آرژانتین و شیلی در منطقه پاتاگونیا

کوه فیتز روی در منطقه پاتاگونیا در مرز آرژانتین و شیلی واقع شده. این کوه با ارتفاع 3405 متر یکی از چالش برانگیز ترین کوه های دنیا می باشد. قله فیتزروی از تمام جهات با شیب های بسیار تند سنگی محاصره شده است و صعود به این کوه احتیاج به مهارت و تکنیک بسیار بالایی دارد. کوچکترین اشتباهی در حین صعود می تواند منجر به بروز حادثه شود.

امروزه ممکن است در فصل صعود در یک روز حتی بیش از 50 کوهنورد به قله اورست صعود کنند اما فیتز روی ممکن است در طول یکسال حتی یکبار هم صعود نشود.

 

10- دنالی Denali

نمایی از کوه دنالی در پارک ملی دنالی و جاده دنالی در ایالت آلاسکای آمریکا

دنالی 1

کوه دنالی یا با نام مک کینلی در مرتفع ترین کوه قاره آمریکای شمالی

DenaliFinalSummitRidge

قسمت انتهای مسیر دنالی

کوه دنالی مرتفع ترین کوه آمریکای شمالی و یکی از سخت ترین کوه های دنیا می باشد.این کوه به لحاظ اختلاف ارتفاع کمپ اصلی تا قله بیشترین فاصله را در بین همه کوه های دنیا دارد.

از چالش های این کوه مسیر طولانی ، دمای بسیار پایین کوه ، جدال با یخ و سنگ ، همینطور ارتفاع بالا و تغییرات سریع آب و هوایی است.

نرخ صعود به کوه دنالی 50% است یعنی نیمی از برنامه های کوهنوردان برای صعود به دنالی غیرموفق است. تا کنون بیش از 100 کوهنورد در راه رسیدن به دنالی یا فرود از آن جان خود را از دست داده اند.

 

9- کوه اورست Mt. Everest

everest

بام دنیا ؛ قله اورست در مرکز

everest

اورست مرتفع ترین کوه دنیا ، بدون شک مقصد نهایی اکثر کوهنوردان در سرتاسر دنیاست.

ارتفاع زیاد ، تغییرات سریع آب و هوایی و طوفان های ناگهانی از چالش های صعود به بام دنیا است. تا کنون بیش از 5500 کوهنورد به قله اورست صعود کردند اما بیش از 200 تن نیز در این کوه کشته شدند. در سال 2015 سقوط بهمن فقط در یک روز منجر به مرگ 12 شرپا شد. در سال 2016 بر اثر زلزله در یک روز 19 نفر از کوهنوردان و خدمه در اورست جان خود را از دست داده اند. امروزه با اینکه صعود به اورست کار چندان سختی در دنیای کوهنوردی حساب نمی شود اما خطر در تمام طول مسیر در کمین کوهنوردان است.

 

8- کوه بینتها براک Baintha Brakk

Baintha Brakk

کوه بینتها براک ملقب به “کوه آدم خوار”

bainta

بینتها براک در قراقروم پاکستان

کوه بینتها براک ملقب به “کوه آدم خوار” با ارتفاع 7285 متر در قراقروم پاکستان یکی از سخت ترین و خطرناک ترین کوه های دنیا است.

تا کنون فقط دو صعود موفق بر روی این کوه انجام شده است . صعود اول این کوه در سال 1977 انجام شد و بعد از آن سال ها تا سال 2001 بدون صعود باقی ماند.

مسیر بسیار صعب العبور ، طوفان و تغییرات آب و هوایی و همینطور 20 تلاش ناموفق ، بینتها براک را تبدیل به یکی از خطرناک ترین کوه های دنیا کرده است.

 

7- کوه وینسون Mt. Vinson

کمپ اصلی کوه وینسون

کمپ اصلی کوه وینسون

قله وینسون ، مرتفع ترین قله قطب جنوب

قله وینسون ، مرتفع ترین قله قطب جنوب

کوهنوردان به وسیله هواپیماهای مخصوص وارد قط جنوب می شوند

کوهنوردان به وسیله هواپیماهای مخصوص وارد قطب جنوب می شوند

شاید ارتفاع 4892 متر برای یک کوه ارتفاع چندان بلندی نباشد اما نه وقتی این کوه بلندترین نقطه قطب جنوب باشد.

دمای بسیار سرد و همینطور یخی بودن سرتاسر مسیر کوه ویسنون را به یکی از خطرناک ترین کوه های دنیا تبدیل کرده است. این کوه فقط در دو ماه دسامبر و ژانویه قابل صعود است و میانگین دما در طول این دو ماه با وجود اینکه خورشید 24 ساعت در آسمان است حدود 30- درجه سانتیگراد می باشد.

تا کنون حدود 1400 نفر کوه ویسنون را صعود کرده اند.

 

6- کوه ماترهورن Matterhorn

mater

ماترهورن در مرز سوئیس و ایتالیا

mater2

مسیر ماترهورن

کوه ماترهورن ملقب به هرم قاتل با ارتفاع 4478 متر در مز بین سوئیس و ایتالیا قرار دارد. این کوه دارای 4 دیواره و 4 یال صعود می باشد. تمامی مسیرهای آن فنی و مشکل می باشند. دیواره شمالی این کوه یکی از مشکل ترین و بزرگ ترین دیواره های آلپ می باشد. تا کنون بیش از 500 کوهنورد در ماترهورن جان خود را ازدست داده اند. شیب زیاد مسیر ، فنی بودن مسیر و تغییرات سریع آب و هوایی باعث شده تا میزان تلفات در ماترهورن بالا باشد.

 

5- کوه ایگر Eiger

Wetter Shreck Valley A

نمایی از کوه ایگر

Eiger-seen-from-Kleine-Scheidegg1

نمایی از کوه ایگر و دیواره شمالی آن

کوه ایگر با ارتفاع 3970 متر در کشور سوئیس و در رشته کوه آلپ واقع است.اولین صعود ایگر در سال 1858 انجام شد اما دیواره شمالی آن تا سال 1938 بدون صعود بود.

دیواره شمالی ایگر تا سال 1935 باعث مرگ 64 کوهنورد شد و کوهنوردان به آن لقب “دیواره قاتل” دادند. این مسیر بسیار فنی و با خطر ریزش سنگ در سرتاسر مسیر است و از اینرو کوه ایگر یکی از خطرناک ترین کوه های دنیا به شمار می رود.

 

4- کانجن چونگا Kangchenjunga

Kangchenjunga_East_Face

رخ شرقی کانچن جونگا

Kangchenjunga_South_Face

رخ جنوبی کانچن جونگا

کانجن چونگا سومین کوه مرتفع دنیا ؛ در مرز بین نپال و هندوستان قرار دارد. وقتی به نرخ مرگ و میر کوهنوردان در این کوه نگاه کنیم متوجه خطرناک بودن این کوه برای کوهنوردان می شویم.

حدود 300 نفر تا کنون به قله این کوه صعود کردند در حالیکه حدود 50 نفر در این کوه جان باختند. این اعداد نشان می دهد که کانجن چونگا برای کوهنوردان کوهی سخت و بسیار خطرناک است.

 

3- نانگاپاربات Nanga Parbat

Nanga_Parbat_The_Killer_Mountain

نانگاپاربات

 

Nanga_Parbat_Rupal_Base_camp,_Gilgit_Baltistan

جبهه روپال نانگاپاربات

نانگاپاربات ملقب به کوهستان قاتل نهمین کوه مرتفع دنیاست که در کشور پاکستان قرار دارد. مسیرهای صعود به این کوه جز سخت ترین مسیرهای کوهنوردی در دنیا هستند. تا کنون کمتر از 350 کوهنورد به ناگاپاربات صعود کردند و حدود 70 کوهنورد نیز در نانگاپاربات جان باخته اند. تعداد بالای تلفات باعث شده تا این کوه را “کوهستان قاتل” صدا کنند.

در سال 2013 با حمله نیروهای شبه نظامی طالبان به کمپ اصلی این کوه ، ده کوهنورد در یک روز کشته شدند.

 

2- K2

800px-K2_Nordseite

کی 2

K2_2006b

کی 2 یا کوهستان وحشی در قراقروم پاکستان

 

k2  بلند ترین نقطه پاکستان و دومین کوه مرتفع دنیا بدون شک مشکل ترین و فنی ترین کوه دنیا است. رسیدن به قله حتی از مسیر نرمال نیز بسیار مشکل و نیاز به بالاترین مهارت های کوهنوردی دارد. K2 که به آن لقب “کوهستان وحشی” داده اند یکی از خطرناک ترین کوه های دنیا است. از هر 4 نفری که اقدام به صعود این کوه می کنند یکی جان خود را از دست می دهد.

 

1-آناپورنا Annapurna

Annapurna2_(4520840799)

آناپورنا ، خطرناک ترین کوه دنیا

بدون شک آناپورنا ، دهمین کوه مرتفع دنیا که در کشور نپال قرار دارد ، خطرناک ترین کوه دنیا است.

از هر 3 نفری که اقدام به صعود این کوه می کنند یکی جان خود را از دست می دهد. آناپورنا بالاترین نرخ مرگ و میر در همه کوه های دنیا را داراست. تا کنون کمتر از 200 نفر موفق به صعود آناپورنا شدند اما بیش از 60 کوهنورد جان خود را در این کوه خطرناک از دست داده اند.

 

منبع:

11 most dangerous mountains in the world for climbers

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است