مترجم و نویسنده: مسعود فرح بخش

“کوهنوردان وقتی کرامپون خود را بپوشند ، باید خطر را بپذیرند”

ورزش کوهنوردی به جهت قرارگیری در طبیعت بکر و خشن کوهستان و دور بودن از امکانات و محیط های شهری و همینطور غیر قابل پیش بینی بودن اتفاقات درون آن ، جز یکی از ورزش های پرخطر دنیاست.

در این بین برخی از کوه ها و برخی از مسیرهای کوهنوردی نسبت به سایرین مشکل تر و خطرناک تر هستند و احتمال وقوع حادثه در آنها بیشتر است.

این کوه ها به جهت فنی بودن ، صعب العبور بودن ، شرایط آب و هوایی و ارتفاعشان غیر قابل پیش بینی ، خطرناک و مشکل و “قاتل” هستند.

در زیر به 11 کوه خطرناک دنیا اشاره شده:

11- کوه فیتز روی Fitz Roy

کوه سرسخت فیتز روی با مسیرهای فنی و دشوار

فیتز روی در مرز آرژانتین و شیلی در منطقه پاتاگونیا

کوه فیتز روی در منطقه پاتاگونیا در مرز آرژانتین و شیلی واقع شده. این کوه با ارتفاع 3405 متر یکی از چالش برانگیز ترین کوه های دنیا می باشد. قله فیتزروی از تمام جهات با شیب های بسیار تند سنگی محاصره شده است و صعود به این کوه احتیاج به مهارت و تکنیک بسیار بالایی دارد. کوچکترین اشتباهی در حین صعود می تواند منجر به بروز حادثه شود.

امروزه ممکن است در فصل صعود در یک روز حتی بیش از 50 کوهنورد به قله اورست صعود کنند اما فیتز روی ممکن است در طول یکسال حتی یکبار هم صعود نشود.

10- دنالی Denali

نمایی از کوه دنالی در پارک ملی دنالی و جاده دنالی در ایالت آلاسکای آمریکا

کوه دنالی یا با نام مک کینلی در مرتفع ترین کوه قاره آمریکای شمالی

قسمت انتهای مسیر دنالی

کوه دنالی مرتفع ترین کوه آمریکای شمالی و یکی از سخت ترین کوه های دنیا می باشد.این کوه به لحاظ اختلاف ارتفاع کمپ اصلی تا قله بیشترین فاصله را در بین همه کوه های دنیا دارد.

از چالش های این کوه مسیر طولانی ، دمای بسیار پایین کوه ، جدال با یخ و سنگ ، همینطور ارتفاع بالا و تغییرات سریع آب و هوایی است.

نرخ صعود به کوه دنالی 50% است یعنی نیمی از برنامه های کوهنوردان برای صعود به دنالی غیرموفق است. تا کنون بیش از 100 کوهنورد در راه رسیدن به دنالی یا فرود از آن جان خود را از دست داده اند.

9- کوه اورست Mt. Everest

بام دنیا ؛ قله اورست در مرکز

اورست مرتفع ترین کوه دنیا ، بدون شک مقصد نهایی اکثر کوهنوردان در سرتاسر دنیاست.

ارتفاع زیاد ، تغییرات سریع آب و هوایی و طوفان های ناگهانی از چالش های صعود به بام دنیا است. تا کنون بیش از 5500 کوهنورد به قله اورست صعود کردند اما بیش از 200 تن نیز در این کوه کشته شدند. در سال 2015 سقوط بهمن فقط در یک روز منجر به مرگ 12 شرپا شد. در سال 2016 بر اثر زلزله در یک روز 19 نفر از کوهنوردان و خدمه در اورست جان خود را از دست داده اند. امروزه با اینکه صعود به اورست کار چندان سختی در دنیای کوهنوردی حساب نمی شود اما خطر در تمام طول مسیر در کمین کوهنوردان است.

8- کوه بینتها براک Baintha Brakk

کوه بینتها براک ملقب به “کوه آدم خوار”

بینتها براک در قراقروم پاکستان

کوه بینتها براک ملقب به “کوه آدم خوار” با ارتفاع 7285 متر در قراقروم پاکستان یکی از سخت ترین و خطرناک ترین کوه های دنیا است.

تا کنون فقط دو صعود موفق بر روی این کوه انجام شده است . صعود اول این کوه در سال 1977 انجام شد و بعد از آن سال ها تا سال 2001 بدون صعود باقی ماند.

مسیر بسیار صعب العبور ، طوفان و تغییرات آب و هوایی و همینطور 20 تلاش ناموفق ، بینتها براک را تبدیل به یکی از خطرناک ترین کوه های دنیا کرده است.

7- کوه وینسون Mt. Vinson

کمپ اصلی کوه وینسون

قله وینسون ، مرتفع ترین قله قطب جنوب

کوهنوردان به وسیله هواپیماهای مخصوص وارد قطب جنوب می شوند

شاید ارتفاع 4892 متر برای یک کوه ارتفاع چندان بلندی نباشد اما نه وقتی این کوه بلندترین نقطه قطب جنوب باشد.

دمای بسیار سرد و همینطور یخی بودن سرتاسر مسیر کوه ویسنون را به یکی از خطرناک ترین کوه های دنیا تبدیل کرده است. این کوه فقط در دو ماه دسامبر و ژانویه قابل صعود است و میانگین دما در طول این دو ماه با وجود اینکه خورشید 24 ساعت در آسمان است حدود 30- درجه سانتیگراد می باشد.

تا کنون حدود 1400 نفر کوه ویسنون را صعود کرده اند.

6- کوه ماترهورن Matterhorn

ماترهورن در مرز سوئیس و ایتالیا

مسیر ماترهورن

کوه ماترهورن ملقب به هرم قاتل با ارتفاع 4478 متر در مز بین سوئیس و ایتالیا قرار دارد. این کوه دارای 4 دیواره و 4 یال صعود می باشد. تمامی مسیرهای آن فنی و مشکل می باشند. دیواره شمالی این کوه یکی از مشکل ترین و بزرگ ترین دیواره های آلپ می باشد. تا کنون بیش از 500 کوهنورد در ماترهورن جان خود را ازدست داده اند. شیب زیاد مسیر ، فنی بودن مسیر و تغییرات سریع آب و هوایی باعث شده تا میزان تلفات در ماترهورن بالا باشد.

5- کوه ایگر Eiger

نمایی از کوه ایگر

نمایی از کوه ایگر و دیواره شمالی آن

کوه ایگر با ارتفاع 3970 متر در کشور سوئیس و در رشته کوه آلپ واقع است.اولین صعود ایگر در سال 1858 انجام شد اما دیواره شمالی آن تا سال 1938 بدون صعود بود.

دیواره شمالی ایگر تا سال 1935 باعث مرگ 64 کوهنورد شد و کوهنوردان به آن لقب “دیواره قاتل” دادند. این مسیر بسیار فنی و با خطر ریزش سنگ در سرتاسر مسیر است و از اینرو کوه ایگر یکی از خطرناک ترین کوه های دنیا به شمار می رود.

4- کانجن چونگا Kangchenjunga

رخ شرقی کانچن جونگا

رخ جنوبی کانچن جونگا

کانجن چونگا سومین کوه مرتفع دنیا ؛ در مرز بین نپال و هندوستان قرار دارد. وقتی به نرخ مرگ و میر کوهنوردان در این کوه نگاه کنیم متوجه خطرناک بودن این کوه برای کوهنوردان می شویم.

حدود 300 نفر تا کنون به قله این کوه صعود کردند در حالیکه حدود 50 نفر در این کوه جان باختند. این اعداد نشان می دهد که کانجن چونگا برای کوهنوردان کوهی سخت و بسیار خطرناک است.

3- نانگاپاربات Nanga Parbat

نانگاپاربات

جبهه روپال نانگاپاربات

نانگاپاربات ملقب به کوهستان قاتل نهمین کوه مرتفع دنیاست که در کشور پاکستان قرار دارد. مسیرهای صعود به این کوه جز سخت ترین مسیرهای کوهنوردی در دنیا هستند. تا کنون کمتر از 350 کوهنورد به ناگاپاربات صعود کردند و حدود 70 کوهنورد نیز در نانگاپاربات جان باخته اند. تعداد بالای تلفات باعث شده تا این کوه را “کوهستان قاتل” صدا کنند.

در سال 2013 با حمله نیروهای شبه نظامی طالبان به کمپ اصلی این کوه ، ده کوهنورد در یک روز کشته شدند.

2- K2

کی 2

کی 2 یا کوهستان وحشی در قراقروم پاکستان

k2  بلند ترین نقطه پاکستان و دومین کوه مرتفع دنیا بدون شک مشکل ترین و فنی ترین کوه دنیا است. رسیدن به قله حتی از مسیر نرمال نیز بسیار مشکل و نیاز به بالاترین مهارت های کوهنوردی دارد. K2 که به آن لقب “کوهستان وحشی” داده اند یکی از خطرناک ترین کوه های دنیا است. از هر 4 نفری که اقدام به صعود این کوه می کنند یکی جان خود را از دست می دهد.

1-آناپورنا Annapurna

آناپورنا ، خطرناک ترین کوه دنیا

بدون شک آناپورنا ، دهمین کوه مرتفع دنیا که در کشور نپال قرار دارد ، خطرناک ترین کوه دنیا است.

از هر 3 نفری که اقدام به صعود این کوه می کنند یکی جان خود را از دست می دهد. آناپورنا بالاترین نرخ مرگ و میر در همه کوه های دنیا را داراست. تا کنون کمتر از 200 نفر موفق به صعود آناپورنا شدند اما بیش از 60 کوهنورد جان خود را در این کوه خطرناک از دست داده اند.

منبع:

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است

نویسنده: مسعود فرح بخش

در 24 مارس سال 1948 در شهر کاتویک در خانواده ی فقیر لهستانی پسری به دنیا آمد که بعدها فصل نوینی در تاریخ کوهنوردی گشود.

“یرزی کوکوچکا” که دوستانش او را یورک(yorek) صدا می کردند بدون شک بهترین کوهنورد تمام تاریخ می باشد. زمانی که او پا به سرزمین ناشناخته ها در هیمالیا و قراقروم گذاشت کوه ها یکی پس از دیگری برای او سر تعظیم فرود آوردند.

کوکوچکا به قدری قدرتمند و نابغه بود که هر کوهی را اراده می کرد از آن بالا می رفت. او نه تنها به صعود از مسیرهای نرمال اعتقادی نداشت بلکه به صعود در فصل عادی نیز اعتقاد نداشت . همه ای اینها از کوکوچکا افسانه ای رقم زد ، افسانه ای که هنوز بعد از سال ها کسی به نزدیکی افتخارات او هم نرسیده است.

بسیاری از کارهایی که او انجام داده برای اولین بار و آخرین بار بوده و قبل و بعد از او هیچ کوهنورد دیگری به فکر انجام آنها هم نرفت.

در 18 سپتامبر 1987 او بعد از رینهولد مسنر دومین شخصی شد که همه قلل هشت هزاری را صعود کرد. همچنین کوکوچکا اولین کوهنوردی می باشد که 4 قله هشت هزار متری را در زمستان صعود کرده است. برخی صعود های او در هشت هزاری ها برای همیشه تاریخ ساز شدند. صعود او به K2 از مسیر جدید که به مسیر لهستانی ها معروف شد هرگز در تاریخ کوهنوردی تکرار نشد و این تنها یکی از کارهای شاخص او بود.

او به جز اورست تمامی قله ها را بدون استفاده از کپسول اکسیژن صعود کرد.

کوکوچکا در لهستان به سختی کار می کرد و تامین هزینه و مخارج صعودهایش بسیار مشکل داشت. او از اینکه مجبور بود سخت کار کند اما رینهولد مسنر بدون هیچ دغدغه مالی مشغول تمریناتش بود و به فتوحاتش ادامه می داد؛ ناراحت بود.

یکی دیگر از کارهای کوکوچکا که او را از سایر کوهنوردان متمایز می کند صعود او به هر 14 قله هشت هزاری در زمان باور نکردنی 7 سال و 11 ماه و 14 روز است.

همینطور کوکوچکا تنها کوهنوردی در دنیا می باشد که توانسه دو قله ی هشت هزاری را در یک فصل و در یک زمستان صعود کند.

حاصل تلاش های کوکوچکا در هیمالیا و قراقروم گشایش 10 مسیر جدید و 4 صعود زمستانی می باشد.

کارنامه پر افتخار کوکوچکا در هشت هزاری ها:

1979 – لوتسه – مسیر نرمال

1980 – اورست – مسیر جدید

1981 – ماکالو – مسیر جدید ، شیوه آلپی ، سولو و انفرادی

1982 – برودپیک – مسیر نرمال – شیوه آلپی

1983 – گاشربروم 2 – مسیر جدید – شیوه آلپی

1983 – گاشربروم 1 – مسیر جدید – شیوه آلپی

1984 – برودپیک – مسیر جدید – تراورس قله شمالی ، مرکزی و قله اصلی – شیوه آلپی

1985 – داهولاگری – مسیر نرمال – صعود زمستانی

1985 – چوآیو – مسیر جدید – صعود زمستانی

1985 – نانگاپاربات – مسیرجدید

1986 – کانچن جونگا – مسیر نرمال – صعود زمستانی

1986 – k2  – مسیر جدید

1986 – ماناسلو – مسیر جدید – شیوه آلپی

1987 – آناپورنا – مسیر نرمال – صعود زمستانی

1987 – شیشاپانگما – مسیر جدید – شیوه آلپی – فرود با اسکی

1988 – آناپورنا – مسیر جدید – شیوه آلپی

کوه لوتسه تنها کوهی بود که کوکوچکا از مسیر نرمال در فصلی غیر زمستان صعود کرد. بنابراین او تصمیم که شاهکار خودش را کامل کند. در سال 1989 بار دیگر به هیمالیا برگشت و این بار دیواره مخوف جنوبی لوتسه را هدف گرفت.

او در کاتماندو طناب انفرادی 6 میلیمتر دست دومی را از تیم های کوهنوردی که آنجا بودند خریداری کرد. در ارتفاع 8200 متری دیواره جنوبی لوتسه در طول آخر مسیری که در آن روز قصد صعود داشت ، چند متر آخر را با همان طناب انفرادی صعود کرد و ناگهان طناب مستعمل پاره شد.

کوکوچکا چندین متر سقوط کرد و دنیا یکی از بهترین کوهنوردانش را برای همیشه از دست داد تا داستان های او و فتوحاتش مانند افسانه های قدیمی نسل به نسل بین کوهنوردان رد و بدل شود.

 داستان یکی از بهترین کوهنوردان تمام دوران در کوهی که از آن شروع کرده بود ، به پایان رسید.

دیواره جنوبی لوتسه بعد از آن هرگز صعود نشد و شاید هیچ وقت دیگر هم صعود نشود.

یادبود یرزی کوکوچکا در کمپ اصلی اورست با دورنمایی از کوه لوتسه

جمله ی معروفی از رینهولد مسنر در مورد کوکوچکا وجود دارد:

“درسته که من اولین هستم اما بدون شک تو بهترینی”

شاید در واقعیت مسنر چنین جمله را به کار نبرده باشد اما حتی اگر چنین هم باشد ، بی شک کوکوچکا افسانه ایست تکرار نشدنی و کوهنوردیست بزرگ