نوشته‌ها

رهبرِ جنگجویان یخی ؛ آندری زاوادا

نویسنده: مسعود فرح بخش

در 16 ژوئیه 1928 در خانوده متوسط لهستانی کودکی به دنیا آمد که بعدها کوهنورد، نویسنده، عکاس و سرپرست مهم ترین صعودهای تاریخ کوهنوردی جهان شد. آندری زاوادا در دوران مدرسه به مطالعه فیزیک پرداخت و در رشته فیزیک و ژئو فیزیک مدرک مهندسی را کسب کرد. او حد فاصل سال های 1955 تا 1993 در آکادمی علوم لهستان مشغول به کار بود. زاوادا سرپرستی به معنای واقعی و رهبری کارکشته بود.

در سال 1959 آندری زاوادا اولین صعود زمستانی خط الراس کوهستان تاتراس در مرز اسلواکی و لهستان را در 19 روز با موفقیت انجام داد. کوهستان تاتراس که بلند ترین قله آن 2655 متر ارتفاع دارد مجموعه ای از چند قله و از نقاط مهم کوهنوردی در کشور لهستان است. بسیاری از نوابغ کوهنورد لهستان که بعدها به “جنگجویان یخی” شهره شدند در همین کوهستان کوهنوردی جدی خود را آغاز و رشد کردند. آندری زاوادا برای شناخت توان فنی و بدنی کوهنوردان جوان همیشه از آنها می پرسید که در کوهستان تاتراس چه برنامه هایی انجام دادید تا توان فنی و بدنی آن ها را تخمین بزند.

این مرد سرسخت لهستانی در سال 1959 سرپرست تیم لهستانی برای صعود قله “کنیانگ چش” بود. کنیانگ چش هشتمین کوه مرتفع پاکستان و بیست و یکمین کوه مرتفع دنیا به ارتفاع 7852متر است که در این اکسپدیشن برای نخستین بار صعود شد. آندری زاوادا یکی از صعود کنندگان این کوه بود.

در سال 1973 زاوادا به همراه تادوش پیتروفسکی اولین صعود زمستانی کوه نوشاخ را انجام دادند. این کوه به ارتفاع 7492متر تا آن زمان اولین کوه هفت هزاری و بالاترین ارتفاعی بود که کوهنوردانی در زمستان به قله آن رسیدند.

او در سال 1974 به همراه آندری هنریخ تا ارتفاع 8250 متری کوه لوتسه در زمستان صعود کرد. آنها اولین انسان های تاریخ بودند که موفق به لمس ارتفاع 8000 متر در زمستان شدند.

سال 1980 زاوادا سرپرستی یکی از به یادماندنی ترین اکسپدیشن های تاریخ کوهنوردی جهان را بر عهده داشت. در جریان این صعود کریستف ویلیچکی و لزک سیچی موفق به صعود مرتفع ترین نقطه جهان، قله اورست در زمستان شدند. اورست اولین کوه هشت هزارمتری بود که در زمستان صعود شد.

جنگجویان یخی همچنان به سرپرستی آندری زاوادا به جدال با برف و یخ پرداختند. در سال 1985 او سرپرست اکسپدیشن زمستانی کوه چوآیو بود. در جریان این صعود موفق، کوه چوآیو برای اولین بار در زمستان توسط ماچیچ باربکا و ماچیچ پاویلکوفسکی صعود شد. این صعود تنها صعود یک هشت هزاری در زمستان است که با گشایش مسیر جدید همراه بود.

آندری زاوادا رهبر و سرپرست مهم ترین اکسپدیشن های تاریخ کوهنوردی

کوهنورد و سرپرست نام دار جهان ؛ آندری زاوادا

در سال 1988 سه گانه ی سرپرستی زاوادا در زمستان هشت هزاری ها با سرپرستی اکسپدیشن لوتسه و صعود موفق کریستف ویلیچکی به این کوه، کامل شد.

آندری زاوادا عضو افتخاری آلپاین کلاب بریتانیا و عضو افتخاری GHM فرانسه است. رهبر و سرپرست دوران طلایی کوهنوردی لهستان و جهان در سال 2000 در سن 72 سالگی دیده از جهان فروبست.

 

منبع: ویکیپدیا

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است

اورست ؛ جایی برای پیرمردها

نویسنده و مترجم: مسعود فرح بخش

“من عقیده دارم که سن 80 سالگی برای انسان می تواند یک شروع باشد. شما برای جذاب تر شدن زندگی به یک هدف نیاز دارید و این هدف می تواند هر چیزی جز بالارفتن از یک کوه باشد”

اما برای پیرمرد هشتاد ساله ی ژاپنی این هدف برای جذاب تر شدن زندگی اش، دقیقا بالارفتن از یک کوه بود، نه یک کوه کم ارتفاع نزدیک محل زندگی اش، بلکه این کوه بام دنیا بود.

یوچیرو میورا (yuichiro Miura) در 12 اکتبر 1932 در ژاپن به دنیا آمد. زندگی یوچیرو همواره با ماجراجویی همراه بود. وی در سال 2003 و در سن 70 سالگی به اورست صعود کرد و تبدیل به مسن ترین فردی شد که تا آن زمان موفق به ایستادن بر بلندای بام دنیا شده است. اما این رکورد میورا کمی بعد شکسته شد ولی او تسلیم نشد. وی در سال 2008 مجدد به اورست رفت و در سن 75 سالگی به اورست صعود کرد تا رکورد خود را پس بگیرد.در سرنوشت میورا این پایان کار نبود چراکه در همان سال و چند روز بعد از میورا، پیرمرد نپالی “مین بهادر شرچان” در حالی که فقط 113 روز بزرگتر از میورا بود موفق به صعود اورست شد تا نامش به عنوان پیرترین فرد صعود کننده به اورست ثبت شود.

یوچیرو میورا؛ مسن ترین فرد صعود کننده به اورست

انسان در طول چند دهه زندگی خود همواره به اقتضای سن، اهداف ورزشی گوناگونی در سر دارد. برخی اهداف فقط در سنین جوانی می توانند محقق شوند. اما این محدودیت ها زاده ی ذهن و تفکر انسان است و در صورت اراده کردن غیرممکنی نخواهد بود. یوچیرو میورا ورزش کردن ورای محدودیت ها را به جهانیان نشان داد و به همگان ثابت کرد که سن حتی در موفقیت ها ورزشی که نیاز به بدنی ورزیده است نیز ملاک مهمی نیست.

این پیرمرد ورزشکار و ماجراجوی ژاپنی در 13 می 2013 و با 80 سال و 224 روز سن برای سومین بار بر بلندای بام دنیا ایستاد تا به عنوان مسن ترین فرد صعود کننده به اورست نامش در کتاب رکوردهای گینس به ثبت برسد. رکوردی که این بار شاید شکسته شدنش به سال ها زمان نیاز داشته باشد. میورا در حین فرود در سال 2013 دچار ضعف شدید شد و از کمپ پیشرفته ABC در 6500 متری تا کمپ اصلی را به وسیله بالگرد طی کرد.

یوچیرو میورا؛ مسن ترین فرد صعود کننده به اورست

اما شهرت میورا فقط به رکورد سنی او بر روی اورست خلاصه نمی شود. میورا در سال 1970 و با اسکی از گردنه جنوبی اورست و طی ارتفاعی عمودی 2000  متری در زمان 2 دقیقه و 20 ثانیه، تبدیل به اولین فرد تاریخ شد که در اورست اسکی کرد. در سال 1970 هدف اصلی ژاپنی ها اسکی در اورست بود. در اکسپدیشن اسکی ژاپنی ها در آن سال 6 نفر جان خود را از دست دادند اما میورا سرانجام موفق به این کار شد.

از اسکی میورا فیلم مستندی به نام “مردی که در اورست اسکی کرد” ساخته شد. این فیلم مستند اولین فیلم ورزشی است که برنده جایزه اسکار شده است.

یوچیرو در خانواده ای کاملا ورزشکار رشد کرد. پدر وی کیزو میورا (keizo miura) مر%D

48 متر کوتاه تر ؛ کوه گیاچونگ کانگ

نویسنده: مسعود فرح بخش

از بین همه کوه های دنیا فقط 14 قله ارتفاعی بالای هشت هزار متر دارند. این چهارده قله که به “هشت هزاری ها” معروفند ، از حدود یک قرن پیش تا کنون مورد توجه بسیاری از کوهنوردان و ماجراجویان در سرتاسر دنیا هستند تا با انجام کارهای نو و خاص بر روی این چهارده کوه نام خود را در تاریخ جاودان کنند.

همه کوهنوردان ارتفاع بلند برای پربار کردن رزومه ورزشی خود ترجیح می دهند بر روی یکی از این چهارده کوه تلاش کنند و کوه های هفت هزاری کمتر مورد توجه هستند. گرچه راه صعود به هشت هزاری ها از کوه های هفت هزار متری می گذرد اما تعداد کوه های هفت هزار متری که مورد توجه کوهنوردان دنیاست چندان زیاد نیست و در نهایت همه توجه کوهنوردان به همان 14 کوه هشت هزاری معطوف می شود.

تقریبا همه کسانی که با کوهنوردی سر و کار دارند نام این چهارده قله را مرتب در اخبار و متون کوهنوردی می شنوند اما کمتر کسی است که نامی از کوه “گیاچونگ کانگ” شنیده باشد.

کوه گیاچونگ کانک مرتفع ترین کوه در حد فاصل کوه اورست و چوآیو و در مرز بین نپال و تبت قرار دارد. این کوه با ارتفاع 7952 متر فقط به اندازه 48 متر تا ورود به هشت هزاری ها فاصله دارد. 48 متری که سرنوشت این کوه را عوض کرد تا فقط تعداد تلاش های محدودی روی این کوه صورت گیرد در حالیکه کوه شیشاپانگما با فقط 75 متر ارتفاع بیشتر، هر سال تعداد زیادی کوهنورد و شرپا را در کمپ اصلی خود پذیرایی می کند و حدود 400 صعود موفق در آن به ثبت رسیده است اما در این میان کمتر کوهنوردی به جهت این اختلاف ارتفاع برای صعود گیاچونگ کانگ تلاش کرده است. گیاچونگ کانک مرتفع ترین کوه هفت هزاری دنیا و پانزدهمین قله دنیا است .

himalaya_annotated

موقعیت قرارگیری کوه گیاچونگ کانگ در منطقه هیمالیا بین دو کوه چوآیو و اورست – عکس از ایستگاه فضایی بین المللی

اولین صعود این کوه در سال 1964 انجام شد و رخ شمالی آن اولین بار در سال 1999 صعود شد.

منبع: صفحه ویکیپدیا

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است

مرتفع ترین کوه هایی که صعود نشدند

مترجم و نویسنده: مسعود فرح بخش

کوهنوردی یکی از خاص ترین ورزش های دنیاست. ورزشی که روح آن کمی متفاوت تر با سایر ورزش هاست. در کوهنوردی انسان وارد طبیعت بکر می شود و از نزدیک زیبایی های طبیعت را لمس می کند.

انس به طبیعت و طبیعت دوستی در ذات هر انسانی نهفته است و این نوع علاقه امروزه باعث کشش مردم به ورزش کوهنوردی می شود.این خصوصیت در کوهنوردی سبب شده هر روز تعداد علاقه مندان به این ورزش بیش از پیش شود به طوریکه امروزه  در مرتفع ترین کوه ها ترافیک کوهنوردان را شاهد هستیم که خود این امر باعث بروز مشکلات و معضل هایی می شود.

کوهنوردی به شکل امروزی از اواسط قرن هجدهم میلادی در کوه های آلپ شکل گرفت و بعد از آن کوهنوردان روز به روز به فکر پیشرفت و انجام کارهای نو و شاخص افتادند.

در اوایل قرن نوزدهم با ورود افراد غیر بومی که عمدتا بریتانیایی بودند به مناطق هیمالیا و قراقروم و نقشه برداری هایی که انجام دادند مرتفع ترین مناطق زمین ثبت و اندازه گیری شدند و در اوایل قرن بیستم پای کوهنوردان به این مناطق باز شد. مرتفع ترین قلل دنیا که همگی در مناطق هیمالیا و قراقروم هستند به نوبت از اواسط قرن بیستم صعود شدند.

کوهنوردان مختلف از سرتاسر دنیا هر ساله به این مناطق سفر می کنند و تعداد بسیاری از قله های منطقه را صعود می کنند .

امروزه تمام 14 کوه بالای هشت هزار متری توسط کوهنوردان مختلف از مسیرهای مختلف صعود شده است. به جز کوه K2 سایر کوه های هشت هزاری در فصل زمستان نیز صعود شدند. اما همه قلل مناطق هیمالیا و قراقروم سرنوشت مشابهی ندارند. برخی قللی هستند که تاکنون پای هیچ بشری به آنها باز نشده.

کاوش های باستانی نشان دهنده آن است که انسان ها در هزاران سال قبل از میلاد به قلل بالای 6000 متر در کوهستان آند صعود کردند .از این رو نمی توان به طور قطع گفت یک کوه صعود نشده اما در مورد کوه های هیمالیا و قراقروم داستان متفاوت است.

با توجه به اینکه هیچ سند و مدرکی به طور قطع در مورد مردم محلی در مورد صعود آنها به کوه ها وجود ندارد باز هم نمی توان با قطعیت نسبت به این مسئله اظهار نظر کرد. برخی از این کوه ها از زمان قدیم برای مردم محلی شناخته شده و خاص بودند و امکان این وجود دارد که در زمان های بسیار دور مردم محلی به آنها صعود کرده باند اما هیچ سند و مدرکی دال بر صعود انسان به این قلل وجود ندارد.

بنا براین باقدمه فوق ، فهرستی از پنج قله مرتفع دنیا که تاکنون پای هیچ بری به آنها باز نشده در زیر جمع آوری شده است:

 

5- کارجیانگ (Karjiang) در تبت با ارتفاع 7221 متر

Karjiang

کارجیانگ 7221 متر

این کوه در تبت و مرز با بوتان واقع شده. مسیر این کوه بسیار فنی و بسیار بهمن خیز است. تا کنون چند تلاش محدود روی آن صورت گرفته اما هرگز کسی موفق به صعود آن نشده.

4- لابوچه کانگ  (Labuche Kang III) با ارتفاع 7250 متر

Labuche_Kang_and_Shishapangma_from_Cho_Oyu

لابوچه کانگ و شیشاپانگما ، عکس از روی چوآیو

یکی از زیبا ترین قلل واقع در تبت لابوچه کانگ I می باشد. این کوه تا کنون فقط دو بار در سال های 1986 و 2010 بر روی آن تلاش شد که یک تلاش بر روی آن موفقیت آمیز بود. در سال 2010 کوهنورد آمریکایی بر روی این کوه کشته شد.

اما تا کنون هیچ تلاشی بر روی کوه لابوچه کانگ III انجام نشده و به واقع این کوه یکی از بکرترین کوه های دنیا می باشد.

3- قله شمالی کابرو(Kabru North Summit) با ارتفاع 7394 متر

Kabru2

کابرو 7394متر

مجموعه قلل کابرو در مرز بین چین و نپال و در مجاورت کانجن چونگا سومین کوه مرتفع دنیا قرار دارد. در سال 2004 یک تلاش بر روی قله ی شمالی کابرو انجام گرفت که بهمن گیر بودن مسیر سبب بازگشت کوهنوردان شد. بر روی قله جنوبی کابرو چند تلاش انجام شده که یکی از آنها موفقیت آمیز بوده ، اما قله شمالی تا کنون بکر و دست نخورده باقی مانده.

2- موچا چهیش (Muchu Chhish) با ارتفاع 7543 متر

Muchu Chhish

موچا چهیش 7543 متر

موچا چهیش واقع در قراقروم پاکستان تا کنون مرتفع ترین کوه دنیاست که به لحاظ قانونی امکان صعود کردن وجود دارد اما تاکنون صعود نشده است. مسیر این کوه فنی و بسیار بهمن خیز است. همینطور برای رسیدن به قله نیاز به یک تراورس طولانی می باشد که باعث افزایش مسافت مسیر می شود.

1- گانکار پونسوم (Gangkhar Puensum) با ارتفاع 7570 متر

Gangkhar_puensum_summit

گانکار پونسوم ، مرتفع ترین کوه صعود نشده ی دنیا

گانکار پونسوم واقع در کشور بوتان و مرز با تبت ، مرتفع ترین کوه دنیاست که تاکنون کسی بر روی قله آن پا نگذاشته است.

کشور بوتان تا سال 1983 مرزهای خود را به روی کوهنوردان برای صعود به این کوه بسته بود. بعد از آن دولت بوتان اجازه داد کوهنوردان وارد این منطقه شوند اما بنا به دلایل مذهبی هرگز اجازه نمی دهد که گروهی قله این کوه را صعود کند. مردم محلی این کوه را بسیار مقدس و جایگاه خدایان می دانند.

در سال 1999 تیمی متشکل از کوهنوردان ژاپنی بر روی این کوه تلاش کردند اما بنا به احترام مردم محلی قله کوه را صعود نکردند و فقط قله فرعی در مجاورت قله اصلی را فتح کردند. اینک دولت بوتان اجازه صعود به ارتفاع بالاتر از 6000 متر در این کوه را نمی دهد.

 

منبع:

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است
 

هشت هزاری ها

نویسنده و مترجم: مسعود فرح بخش

از بین هزاران کوهی که در سرتاسر کره زمین وجود دارد فقط 14 تای آنها ارتفاعی بالاتر از 8000 متر دارند که به هشت هزاری ها معروفند.

صعود به هر یک از این کوه ها برای کوهنوردان چالش برانگیز است. ارتفاع بالا ، دور افتاده بودن از نقاط شهری ، جدال با سنگ و یخ ، تغییرات ناگهانی آب و هوا فقط بخشی از این چالش ها می باشند.

تمامی این 14 قله در رشته کوه قراقروم و رشته کوه هیمالیا در کشورهای چین ، هندوستان ، تبت ، نپال و پاکستان قرار دارند.

درجه سختی این کوه ها به ارتفاع آنها چندان مربوط نیست بطوریکه اورست مرتفع ترین کوه دنیا و مقام شماره یک رده بندی جز هشت هزاری های آسان قرار می گیرد و آناپورنا دهمین کوه مرتفع دنیا جز کوه های سرسخت می باشد.

اکثریت این 14 قله بین دو کشور مرز مشترک دارند. 9 تای هشت هزاری ها در نپال ، 8 تا در چین و تبت ، 5 تا در پاکستان و تنها یک کوه (کانجن چونگا) در هندوستان می باشند.

از این بین فقط 5 کوه بطور کامل در خاک یک کشور قرار دارند ؛ دائولاگری ، ماناسلو و آناپورنا در نپال ، نانگاپاربات در پاکستان و شیشاپانگا در چین.

اولین تلاش بر روی یک کوه هشت هزاری در سال 1895 در کوه نانگاپاربات انجام شد. در این تلاش آلبرت مومری و نورمن کولی در راه رسیدن به قله کشته شدند.

اولین تلاش موفق بر روی یک هشت هزاری در سال 1950 بود. مائوریس هرزگ و لوئیس لاچنل با صعود به قله آناپورنا در نپال اولین نفراتی بودند که یک کوه هشت هزاری را صعود کردند.

رینهولد مسنر اولین کسی بود که تمامی 14 کوه هشت هزاری را صعود کرد. یکی از چالش های بزرگ کوهنوردی صعود تمامی قله های هشت هزاری می باشد. مسنر در سال  1986 بعنوان نفر اول این چالش بزرگ در دنیای کوهنوردی را مرسوم کرد. تا کنون فقط 34 نفر موفق به صعود همه ی هشت هزاری ها شدند.

فوربا تاشی شرپا با 30 صعود به قله های هشت هزاری دارای رکورد می باشد. 21 صعود فوربا تاشی شرپا مربوط به اورست می باشد.

در ادامه 14 قله هشت هزاری به ترتیب ارتفاع به همراه مهمترین اطلاعات آورده شده است.

 

اورست

everest

بام دنیا ؛ اورست

Everest_ali_2011298

تصویر قله اورست از فضا

everest (2)

مسیر آبشار یخی خومبو

Inside_Khumbu-Icefall everest

مسیر آبشار یخی خومبو

everest shadow

سایه اورست در هنگام طلوع

ارتفاع: 8848 متر

کشور: نپال و چین(تبت)

تاریخ اولین صعود: 29 مه 1953

نفرات و ملیت: سر ادموند هیلاری(نیوزلاند) – تنزینگ نورگای(نپال)

اولین صعود زمستانی: 17 فوریه 1980

نفرات و ملیت: کریستوف ویلیچکی (لهستان) – لژک سیچی (لهستان)

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013): 5656 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013): 223 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها: 3.9%

 

K2

800px-K2_Nordseite

رخ شمالی k2

K2_2006b

کوه k2 فنی ترین کوه جهان

K2_from_air

عکس هوایی از قله k2

ارتفاع: 8611 متر

کشور: نپال و چین

تاریخ اولین صعود: 31 ژوئیه 1954

نفرات و ملیت: آکیله کمپاگونی(ایتالیا) – لینو لاچدی(ایتالیا)

اولین صعود زمستانی: تا کنون صعود زمستانی نشده

نفرات و ملیت: –

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013): 306 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013):81 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:26.5%

 

کانجنچونگا

Kangchenjunga_East_Face

رخ شرقی کانجن چونگا

Kangchenjunga_South_Face

رخ جنوبی کانجن چونگا

ارتفاع:8586 متر

کشور: نپال و هندوستان

تاریخ اولین صعود: 25 مه 1955

نفرات و ملیت: جورج باند(بریتانیا) – جو بران(بریتانیا)

اولین صعود زمستانی:11 ژانویه 1986

نفرات و ملیت: کریستوف ویلیچکی(لهستان) – یرزی کوکوچکا(لهستان)

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):283 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013):40 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:14.1%

 

لوتسه

Lhotse-fromChukhungRi

لوتسه

lotse

لوتسه ، اورست و کوه های اطراف

mount everest and lhotse catch the last rays of sunlight (everest is the tiny peak on the left)

طلوع خورشید بر روی قله لوتسه

ارتفاع: 8516 متر

کشور:نپال و چین(تبت)

تاریخ اولین صعود: 18 مه 1956

نفرات و ملیت:فریتز لوشسینگر(سوئیس) – ارنست ریس(سوئیس)

اولین صعود زمستانی:31 دسامبر 1988

نفرات و ملیت:کریستوف ویلیچکی(لهستان)

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):461 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013):13 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:2.8%

 

ماکالو

Makalu

ماکالو

ارتفاع: 8485 متر

کشور: نپال و چین

تاریخ اولین صعود: 15 مه 1955

نفرات و ملیت: جین کوزی(فرانسه) – لیونل تری(فرانسه)

اولین صعود زمستانی: 9 فوریه 2009

نفرات و ملیت: سیمون مورو(ایتالیا) – دنیس اوروبکو(قزاقستان)

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013): 361 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013):31 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها: 8.6%

 

چوآیو

Cho_Oyu,_Nepal

چوآیو

Chooyu

چوآیو

ارتفاع: 8201 متر

کشور:نپال و چین

تاریخ اولین صعود:19 اکتبر 1954

نفرات و ملیت:جوزف جوشلر(اتریش) – پاسانگ داوا لاما (نپال) – هربرت تیشی(اتریش)

اولین صعود زمستانی:12 فوریه 1985

نفرات و ملیت:ماکیچ بربکا(لهستان) – ماکیچ پاولیکوسکی(لهستان)

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):3138 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013):44 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:1.4%

 

دائولاگری

Dhaulagiri_2005

دائولاگری

Dhaulagiri_mountain

دائولاگری

ارتفاع: 8167 متر

کشور:نپال

تاریخ اولین صعود: 13 مه 1960

نفرات و ملیت:کورتدیمبرگر(اتریش) – ناوانگ دورج(نپال) – پیتر دینر(آلمان) – نیما دورج(نپال) – ارنست فورر(سوئیس) – آلبین شلبرت(اتریش)

اولین صعود زمستانی:21 ژانویه 1985

نفرات و ملیت:آندری کچوک(لهستان) – یرزی کوکوچکا(لهستان)

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):448 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013):69 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:15.4%

 

ماناسلو

Manaslu,_from_base_camp_trip

ماناسلو از کمپ اصلی

Sunrise,_Manaslu

طلوع خورشید بر فراز ماناسلو

ارتفاع:8163 متر

کشور:نپال

تاریخ اولین صعود:9 مه 1956

نفرات و ملیت:توشیو ایمانیشی(ژاپن) – گیلزین نوربو(نپال)

اولین صعود زمستانی: 12 ژانویه 1984

نفرات و ملیت: ماکیچ باربکا(لهستان) – ریزارد کاجوسکی(لهستان)

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):661 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013):65 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها: 9.8%

 

نانگاپاربات

Nanga_Parbat_Rupal_Base_camp,_Gilgit_Baltistan

کمپ اصلی جبهه روپال نانگاپاربات

Nanga_Parbat_The_Killer_Mountain

نانگاپاربات ملقب به کوهستان قاتل

ارتفاع:8126 متر

کشور:پاکستان

تاریخ اولین صعود: 3 ژوئیه 1953

نفرات و ملیت:هرمان بول(اتریش)

اولین صعود زمستانی:تا کنون صعود زمستانی نشده

نفرات و ملیت: –

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013): 335 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013):65 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:9.8%

 

 

آناپورنا

 

Annapurna2_(4520840799)

آناپورنا

Annapurna_space

عکس آناپورنا از فضا


ارتفاع:8091 متر

کشور:نپال

تاریخ اولین صعود: 3 ژوئن 1950

نفرات و ملیت: مائوریس هرزوگ(فرانسه) – لوئیس لاچنل(فرانسه)

اولین صعود زمستانی: 3 فوریه 1987

نفرات و ملیت:یرزی کوکوچکا(لهستان) – آرتور هاجزر(لهستان)

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):191 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013):61 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:32%

 

 

گاشربروم 1

 

g1 HiddenPeak

گاشربروم 1

ارتفاع:8080 متر

کشور:پاکستان و چین

تاریخ اولین صعود:5 ژوئیه 1958

نفرات و ملیت:آندری کافمن(آمریکا) – پت شونینگ(آمریکا)

اولین صعود زمستانی: 9 مارس 2012

نفرات و ملیت: آدام بیلیچکی(لهستان) – جانوس گلاب(لهستان)

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):334 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013):29 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:8.7%

 

 

برودپیک

BroadPeak

برودپیک

ارتفاع:8051 متر

کشور:پاکستان و چین

تاریخ اولین صعود: 9 ژوئیه 1957

نفرات و ملیت:فریتز وینترستلر(اتریش) – مارکوس اشموک(اتریش) – کرت دیمبرگر(اتریش) – هرمان بول (اتریش)

اولین صعود زمستانی: 25 مارس 2013

نفرات و ملیت:ماسچ باربکا(لهستان) – آدام بیلیچکی(لهستان) – توماس کوالسکی(لهستان) – آرتور مالک(لهستان)

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013): 404

تعداد مرگ ها(تا سال 2013): 21

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها: 5.2%

 

گاشربروم 2

Gasherbrum2

گاشربروم 2

ارتفاع:8035 متر

کشور:پاکستان و چین

تاریخ اولین صعود:7 ژوئیه 1956

نفرات و ملیت:فریتز موراوک(اتریش) – جوزف لارچ(اتریش) – هانس ویلنپارت(اتریش)

اولین صعود زمستانی:2 فوریه 2011

نفرات و ملیت:سیمون مورو(ایتالیا) –  دنیس اوروبکو(قزاقزستان) – کوری ریچاردز(آمریکا)

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):930 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013):21 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:2.3%

 

شیشاپانگما

Shishapangma left

شیشاپانگما در سمت چپ تصویر

Gasherbrum2ارتفاع:8027 متر

کشور:چین

تاریخ اولین صعود:2 مه 1964

نفرات و ملیت:سو چینگ(چین) – چانگ چون ین(چین) – وانگ ژو(چین) – چن سان(چین) – چنگ تین لیانگ(چین) –  وو سونگ یو(چین) – سودنام جوء (چین) – میگمار تراشی(چین) – دوجی یانتن(چین)

اولین صعود زمستانی: 14 ژانویه 2005

نفرات و ملیت: پیتر موراوسکی(لهستان) – سیمون مورو(ایتالیا)

تعداد کل صعود ها(تا سال 2013):302 صعود

تعداد مرگ ها(تا سال 2013):25 مرگ

نرخ مرگ و میر نسبت به صعودها:8.3%

 

ترتیب هشت هزاری ها بر اساس تاریخ اولین صعود:

 

آناپورنا – 3 JUN 1950

اورست  – 29 MAY 1953

نانگاپاربات – 3 JUL 1953

کی 2 – 31 JUL 1954

چوآیو – 19 OCT 1954

ماکالو – 15 MAY 1955

کانجن چونگا – 25 MAY 1955

ماناسلو – 9 MAY 1956

لوتسه – 18 MAY 1956

گاشربروم 2 – 7 JUL 1956

برودپیک – 9 JUN 1957

گاشربروم 1 – 5 JUL 1958

دائولاگری – 13 MAY 1960

شیشاپانگما – 2 MAY 1964

 

برداشت از:

http://www.8000ers.com/cms/de/8000ers-mainmenu-205.html

https://en.wikipedia.org/wiki/Eight-thousander

 

استفاده از مطلب فوق فقط با ذکر نام وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” مجاز است